به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، در مقاله روزنامه مشهور عکاظ که به قلم "شیخ علی فهاد الجعیدی" عضو مرکز موسوم به "دعوت و روشنگری" منتشر شده، آمده است:
جوانان، جان خود و خانواده را بر کف می گیرند و با امکاناتی ناچیز، سازمان های مربوطه را فریب می دهند و از مرز خارج می شوند تا عازم جنگ در عراق و شام و دیگر مناطق بحران زده شوند و در آنجا درگیر جنگ هایی طائفه ای و مذهبی می شوند که هیچ انگیزه ای جز قدرت طلبی پشتوانه آن ها نیست و هیچ دغدغه ای جز سیر کردن طمع ورزی ها و برآوردن اهداف مشکوک ندارند و برای این کار از دین به عنوان سرپوش استفاده می کنند، در حالی که دین از آن ها و کردارشان بیزار است.
جوانان، با تمام دارایی های اندک خود، در راه جهاد در راه خدا قدم می دهند و پشت سر خود مادران و پدرانی گریان برجا می گذارند که به آیندۀ فرزندانشان امید بسته بودند و امیدوار بودند فرزندانشان سهمی در شکوفایی میهن و خدمت به وطن داشته باشند. آن ها با خروج از کشور، جامعه را از نیروی کارامد انسانی محروم می کنند و این در حالی است که کشور در مرحله ای نیازمند سازندگی و توسعه و پیشرفت است.
اما مساله این است که وقتی به مقصد درگیری می رسند، غافلگیر می شوند و متوجه می شوند آن چه درگیر آن شده اند، جهاد نیست، بلکه تندروی است و بر پایه تفکری بیمار و غیرعاقلانه استوار است و پایه آن تکفیر، کوچاندن مردم و سلطه گری است. آن ها خود را طعمه هایی می یابند که تندروها از آن در صف نخست انفجار و انتحار به نام دین اسلام استفاده می کنند.
در این میان، برخی از اندیشمندان، برای این جوانان توضیح دادند که آن چه خود را به خاطر آن فروخته اند، توهم بزرگی بیش نیست و از آن ها در جنگ هایی سوء استفاده می شود که نه اصالت دارد و نه نتیجه ای که نمود جهاد واقعی یا اسلامی واقعی باشد.
انگیزه های مجهول
انگیزش جوانان باید هدفمند و کانالیزه شود تا شور و اشتیاق آنان بهینه گردد. سخنرانی ها، نقش زیادی در کاشتن مفاهیم غلط در ذهن جوانان دارد و متاسفانه برخی از پدران و مادران و معلمان و سخنرانان و روحانی هایی که در برنامه های مذهبی ماهواره ها صحبت می کنند، دانسته یا نادانسته، جوانان بی گناه را گرفتار می کنند. آن ها از فضیلت های جهاد می گویند و از ثواب مجاهد و شهید داد سخن می دهند و همین مساله جوانان را به رفتن به جهاد در اماکن درگیری علاقمند می کند در حالی که آن ها به اماکنی می روند که اهداف و انگیزه های درگیری در آن ها نامشخص است، آن گاه برای آن ها شاخصه های قهرمانی بر پایه توهم و انگیزه هایی کور و شوری سرکش ترسیم می شود.
اشتباه بزرگ
در ادامه این یادداشت به نقل از عبدالرحمان الغامدی، مبلّغ سعودی آمده است: من به شخصه اعتقاد دارم که رفتن جوانان به آن چه جهاد موسوم شده است، اشتباهی بزرگ است، زیرا هر آن چه درباره آن گروه ها گفته می شود، بر پایه مکر و سوء استفاده از شور جوانان است، به این ترتیب، جوانان گرفتار شرایطی ناگوار می گردند که هیچ ارتباطی به جهاد ندارد.
روشنگری
بخش دیگری از مقاله به گفته های کارمندی به نام طارق عبدالله رافع اختصاص دارد که می گوید: بسیاری از بچه ها، فریب ستادهای مشکوک و گمراه کننده را می خورند آن ها با سوء استفاده از شور دینی و ملی فرزندانمان، روح آن ها را نابود می کنند. من پیشنهاد می کنم ستادهای بیدارگری شکل بگیرد که هم در زمینه رسانه ای و هم در مساجد، به روشنگری درباره واقعیت های جهاد ِ واقعی بپردازند، در حال حاضر متاسفانه برخی از جوانان از خانه بیرون می زنند و از کشور خارج می شوند و فریب تبلیغات را خورده راهی اماکن درگیری می شوند که این کار خلاف بسیاری از آموزه های دینی است و معصیت به شمار می آید زیرا با این کار رضایت والدین را از دست می دهد و قوانین کشور را زیرپا می گذارد و این مساله به مثابه معصیت ولی امر است.
اقدام دردسر ساز
یک شهروند عربستانی به نام فهد الزید نیز می گوید: بسیاری از جوانان، تحت تاثیر دعوت ها و فراخوان های نادرست، برای سفر به اماکن درگیری فریفته می شوند بدون آن که درک کنند که با این کار هم دچار اشتباهی بزرگ می شوند و خود و جامعه شان را به دردسر می اندازند. به همین سبب اصلاح گران و اندیشمندان و نهادهای آموزشی و تربیتی و دانشگاه و پدران و مادران باید ستادهای متعددی برای روشنگری تشکیل دهند تا جوانان را از خطری که تحت عنوان جهاد گرفتار آن می شوند، آگاه شوند و معنی واقعی جهاد را برای آن ها تبیین کنند.
یک جوان عربستانی به نام حمود السایر نیز معتقد است: بسیاری از جوانان متحمل فشارهای متعددی می شوند و کسی را نمی یابند که اشتباهاتشان را به آن ها گوشزد کند. از سوی دیگر، هیچ کس با ستادهای مشکوکی که این شستشوی مغزی را انجام می دهند و جوانان را به اماکن درگیری منتقل می کنند مقابله نمی کند. برخی از جوانان بدون اطلاع خانواده از خانه خارج می شوند و با مدارک جعلی، نهادهای رسمی را فریب می دهند تا از کشور خارج شوند و وقتی از کشور خارج می شوند، خانواده های خود را تحت فشار قرار می دهند به همین سبب باید ستادهایی آرام و روشنگر شکل بگیرد تا مفاهیم را به طور درست به این جوانان آموزش داده، افکار آن ها را در مسیر صحیح قرار دهند و تلاش کنند بفهمند که چه کسانی راه را برای خروج این افراد از کشور هموار می کنند تا به این ترتیب، عاملان این اقدامات سرکوب شوند و جامعه از دست آن ها خلاص شود.