العالم _ فلسطین اشغالی
نظامیان رژیم صهیونیستی در تاریخ ۲۷ آذر ماه سال گذشته (۱۳۹۶) عهد الالتمیمی (متولد ۲۰۰۱) را به اتهام ضرب و شتم نظامیان صهیونیست در مقابل منزلش واقع در روستای «النبی صالح» در شمال غرب رام‌الله دستگیر کردند و وی سرانجام در هفتم ماه جاری (مرداد) پس از هشت ماه زندان آزاد شد.
التمیمی در گفت‌وگو با شبکه پرس تی وی در رام الله کرانه باختری اعلام کرد، تصمیم دارد تا در رشته حقوق تحصیل کرده و در راه مقاومت به فعالیت های خود ادامه دهد. او گفت حالا نقش و اهمیت رسانه ها در انعکاس فریاد فلسطینیان علیه اشغالگری بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
عهد التمیمی در این مصاحبه، پیرامون نحوه رفتار سربازهای صهیونیست در مدت زمانی که در زندان های این رژیم بوده، عنوان کرد: تجربه سخت و آزاردهنده‌ای بود، از لحظه شروع بازجویی، تهدیدها علیه من و خانواده‌ام آغاز شد. حتی یکی از بازجویان من را اذیت می کرد و به من می‌گفت چقد موهایت زیباست.من در مدت زمان بازجویی، با هیچ یک از اعضای خانواده ام ملاقات نداشتم و این در حالی بود که من به سن قانونی نرسیده بودم و طبق قانون، پدر یا مادر و یا حداقل یک وکیل می بایست همراه من می بود. حتی یک بازجوی زن وجود نداشت. آن‌ها من را درون یک سلول بسیار کوچک قرار داده و از زندان به دادگاه منتقل می‌کردند که واقعا برایم سخت بود. حتی غذای کافی نیز در اختیار من قرار نمی‌دادند اما با این حال، من و دیگر زندانیان فلسطینی سعی می‌کردیم تا همیشه در کنار هم باشم، با هم غذا بخوریم و حتی باهم آواز هم می‌خواندیم.
وی در خصوص پیامی که پس از آزادی از زندان از زبان زنان فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی منتشر کرد، گفت: زنان زندانی فلسطینی خواستار وحدت ملی، مقاومت بیشتر و حمایت از زندانیان برای فائق آمدن به مشکلات هستند تا از این طریق زمینه آزادی آن‌ها فراهم شود.
عهد التمیمی درباره درخواست خود از تمامی فلسطینی‌ها مبنی بر ادامه دادن به مقاومت تا پایان دادن به اشغالگری‌های رژیم صهیونیستی عنوان کرد: سربازان اسرائیلی من را دستگیر و مجبور کردند تا به فعالیت‌های خود ادامه ندهم، آن‌ها گمان می‌کردند که با بازداشت من می‌توانند به خواسته خود برسند، اما من در کنار مقاومت مردم کشورم به تلاش های خود ادامه می‌دهم.
التمیمی ادامه داد: می‌خواهم رشته حقوق را در دانشگاه انتخاب و از حقوق مردم فلسطین دفاع کنم، می‌خواهم یک وکیل شوم و به مجامع بین‌المللی ورود کنم تا از این طریق، جنایات اسرائیل را مورد پیگرد قانونی قرار دهم و مقامات این کشور را به عنوان جنایتکاران جنگی به دادگاه‌های بین المللی بکشانم. اسرائیل جنایات جنگی بی‌شماری را مرتکب شده و حقوق بسیاری از فلسطینیان را نقض کرده است. از این رو، می خواهم از حقوق برادران و خواهران فلسطینی و به طور کل، کشورم فلسطین دفاع کنم.
او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا در مدت زمانی که در بازداشت بوده، نهادهای حقوق بشر بین المللی و یا سازمانی خاص در این حوزه از زندانیان فلسطینی بازدیدی داشته یا خیر، عنوان کرد: متاسفانه هیچ یک از نهادهای بین المللی اجازه ملاقات با زندانیان را ندارند و تنها صلیب سرخ اجازه چنین کاری را دارد.
این نوجوان فلسطینی در خصوص شرایط و وضعیت کلی زندان های رژیم صهیونیستی گفت: شرایط سختی بر زندانیان حاکم است، سلول ها بسیار کوچک هستند و با وجود این که اتاق ها برای نگهداری دو نفر طراحی شده‌اند، اما بین 6 تا 7 زندانی را در این اتاق ها زندانی می‌کنند. تعداد زنان زندانی در حال افزایش است که در میان آن‌ها افراد کمتر از 18 سال نیز وجود دارند. پس از دستگیری، من را به یک سلول کوچک در کنار 10 زندانی دیگر منتقل کرده بودند که در این اتاق، تنها 6 تخت خواب وجود داشت و به ناچار برخی از دخترها روی زمین می خوابیدند. وضعیت سرویس های بهداشتی و حمام نیز بسیار بد و به دلیل تعدد زندانی ها، همیشه شلوغ بود. سیستم تهویه مناسبی در سلول ها وجود نداشت و هر لحظه احساس می کردم که دیگر اکسیژنی برای تنفس وجود ندارد. به دلیل کم بودن فضا، به سختی درون سلول رفت‌وآمد می‌کردیم.
عهد التمیمی ادامه داد: ما را با اتوبوس های بسیار قدیمی از زندان به دادگاه منتقل می‌کردند و مجبور بودیم روی صندلی های آهنی بنشینیم و از آن جایی که دستها و پاهایمان با زنجیر به هم بسته شده بودند، قادر به ایستادن نبودیم و به ناچار می‌بایست تا ساعت ها در این وضعیت بمانیم که برایمان بسیار سخت بود. همچنین در زمستان، اتاق‌ها بسیار سرد و در تابستان نیز بسیار گرم بودند به طوری که نفس کشیدن برایمان سخت بود.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر دلیل انتخابش به عنوان نماد مقاومت در فلسطین و اینکه آیا این امر به دلیل موقعیت و شرایط خاص روستای نبی صالح بوده، پاسخ داد: تنها در روستای نبی صالح نیست که شاهد بازداشت و یا کشته شدن فلسطینی ها بودیم، تقریبا در هر خانه‌ای در فلسطین حداقل یک شهید، زندانی و یا مجروح وجود دارد. به اعتقاد من، آن‌چه که سبب شده تا مورد من به این اندازه مورد توجه قرار گیرد و رسانه ها نیز به آن بپردازند، این است که برخورد من با سربازان اسرائیلی توسط دوربین فیلمبرداری ضبط شد.
عهد ادامه داد: مطمئنم که اگر هر کس دیگری جای من بود این کار را انجام می داد. تمامی فلسطینیان راه مقاومت را ادامه خواهند داد. در این جا رسانه نقش مهمی را در مستندسازی آن‌چه که اتفاق می افتد، ایفا می کند و امیدوارم که مردم فلسطین بتوانند نحوه برخورد و خشونت نیروهای اسرائیلی را ثبت و آن را در فضای بین‌المللی منعکس کنند.
عهد التمیمی در پایان عنوان کرد: مادر من نیز در زمان بازداشتم، در زندان رژیم اسرائیل بود. اگرچه ما در یک بخش بودیم اما او در سلولی که من در آن قرار داشتم، نبود. من تنها می‌توانستم در ساعتی مشخص و به مدتی محدود او را ببینم، وقتی که به مادرم و زندانی بودن او فکر می‌کردم، احساس بسیار بدی به من دست می‌داد، با این حال، وجود مادرم احساس امنیت و آرامش را در زندان برایم به ارمغان می آورد.