به گزارش پايگاه خبري شبكه العالم، روزنامه السفیر چاپ بیروت در گزارشی از تحولات سیاسی این روزهای مصر، به خصوص فراخوانی احزاب و گروه‌های سیاسی توسط محمد مرسی رئیس جمهور این کشور آن را فریب افکار عمومی خواند و با اشاره به حضور گسترده مردم در خیابان‌ها، آن را شکست طرح مرسی برای اعلام حالت فوق‌العاده برشمرد.
در این گزارش آمده است: صدها تن از مردم شهرهاي سوئز و پورسعيد با برگزاري كارناوال و مردم شهر الاسماعيليه با برگزاري فوتبال خياباني، مقررات منع آمد و شد را زير پا گذاشتند و اراده خود را بر اراده دولت مصر تحميل كردند. ارتش مصر ناچار شد راه را براي عبور راهپيمايي مردم در پورسعيد بگشايد و در شهر سوئز نيز سربازان ارتش، مردم را در ترانه خواني و رقص، همراهي كردند. در حالي كه مقررات منع آمد و شد براي مردم برقرار شده بود، تنها كساني كه به آن پايبند ماندند نفربرهاي ارتش و نيروهاي امنيتي بودند و مردم همگي مغازه‌هاي خود را گشودند و مقررات را ناديده گرفتند.
به گزارش السفیر؛ اين تظاهرات و به چالش كشيدن نظام، در واقع واكنشي از سوي مردم به تهديدهاي محمد مرسي رئيس جمهور مصر بر ضد تظاهركنندگان بود كه نهادهاي حكومتي را بر ضد آنان و انقلابيون بسيج كرد. مردم مصر در واكنش به اين مقررات شعار "ساعت 9 شب به بستر نخواهيم رفت" سر دادند.
در اين ميان مردم مصر راهپيمايي به سمت ميدان التحرير را از روز گذشته و از پل قصر النيل آغاز كردند تا يادروز "جمعه خشم" را گرامي دارند، جمعه‌اي كه در آن نيروهاي پليس در برابر مردم شكست خوردند.
در اين راهپيمايي كه از منطقه "السيده زينب" آغاز كرده بودند، شخصيت‌هاي معروفي از جوانان انقلابي شركت داشتند كه از ميان آنها مي‌توان به "احمد حراره" اشاره كرد كه در جمعه خشم يك چشم خود را از دست داده بود و چشم ديگر خود را در درگيري موقعيت محمد محمود از دست داد.
در اين درگيري نيروهاي امنيتي ابتدا به تظاهر كنندگان اجازه عبور دادند تا آنها را از پشت محاصره كنند و در همين درگيري بود كه احمد حراره به ضرب گلوله از ناحيه سر هدف قرار گرفت. يكي از زره پوش‌ها نيز اقدام به زير گرفتن تظاهر كنندگان كرد و اين مساله خشم انقلابيون را برانگيخت و آنها را به اجراي نقشه‌اي متقابل براي مقابله با نقشه نيروهاي امنيتي واداشت. به اين ترتيب نيروهاي امنيتي كه نقشه داشتند تظاهر كنندگان را محاصره كنند ناگهان خود را در محاصره دو تظاهرات يافتند و پس از آنكه فرمانده نيروهاي امنيتي با رتبه سرلشكري به دست تظاهر كنندگان اسير شد و يكي از زره پوش‌ها به دست آنان افتاد، نيروهاي امنيتي شكست را پذيرفتند و اين واقعه به واقعه‌اي ماندگار در انقلاب مصر تبديل شد و نيروهاي امنيتي ناچار شدند فرمانده خود را با شماري از زنان اسير شده توسط نيروهاي سري مبادله كردند.
از سوي ديگر "خيرت الشاطر" معاون رهبر اخوان المسلمين در نشست مشتركي با كميته شرعي حقوق و اصلاح، برگزاري تظاهرات ميليوني در حمايت از رئيس جمهور را كليد زد. ناظران اين اقدام را به مثابه تهديدي براي آغاز جنگ داخلي قلمداد كردند. در اين ميان محمد مرسي نشستي مشترك با هم پيمانان اخوان داشت و در اين نشست عبدالمنعم ابوالفتوح از رهبران جدا شده از اخوان المسلمين نيز حضور داشت. رياست جمهوري مصر اين نشست را "نشست گفتوگوي ملي" ناميد هر چند در اين نشست جبهه نجات شركت نداشت و آن را نشستي بدون برنامه و تنها براي فيلمبرداري از حاضران ارزيابي كردند.
به نظر مي‌رسد غيبت جبهه نجات سبب شده است مرسي از تبديل نشست گفتوگوي ملي به مركزي براي اتخاذ تصميمات سرنوشت ساز خودداري كند. از سوي ديگر اتخاذ تصميمات در نشست‌هاي گفتوگوي رئيس جمهور با خودش! مي‌تواند محمد مرسي را به عنوان دمكراتي نگران منافع كشور جلوه دهد.
اين يك نقشه كامل فريب است، از يك سو الشاطر تهديد به برگزاري تظاهرات ميليوني مي‌كند و از سوي ديگر مرسي تصميماتي تشريفاتي اتخاذ مي‌كند كه ممكن است به عنوان مثال بازتاب آن تغيير كابينه كنوني باشد، احتمالي كه فراخواني هشام قنديل نخست وزير مصر شايد نشانه آن باشد. شايد هم كميته‌اي متشكل از 10 تن از شخصيت‌ها شكل بگيرد كه اقدام به اصلاح قانون اساسي كند و چهار كرسي از اين 10 كرسي به جبهه نجات اختصاص يابد.
اما شرايط سياسي حاكم بر مصر حتي با اين فريبكاري‌ها هم نمي‌تواند تغيير يابد زيرا اين نقشه ها فقط مي تواند در حد مسابقه سرعت ميان حكومت و مردم باشد. به اين ترتيب در حال حاضر اختلاف بر سر قانون اساسي نيست بلكه بر سر مقابله با نهادهايي است كه مردم را به منظور حمايت از گروهي خاص از دم تير گذراند. رئيس جمهور مصر گمان مي كرد كه با قدرداني از قاتلان مردم مي تواند مردم را وادار كند كه ساعت 9 شب به بستر بروند اما مردم به مقررات رئيس جمهور پشت كردند و رقص و پايكوبي شبانه به پا كردند و در شعارهاي خود به حكام ناسزا گفتند.