به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم به نقل از باشگاه خبرنگاران ، اوباما درباره توافق هسته ای ایران و شرایط حاکم بر مذاکرات هسته ای گفت: «ما با نظامی گفتگو کردیم که شعار مرگ بر آمریکا می دهد. چالش اصلی ما جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای است. بیشتر مردم آمریکا و کارشناسان از توافق هسته ای حمایت می کنند. تلاش من این است که همه در آمریکا درک کنند توافق هسته ای برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای است.»
وی افزود: «مخالفان توافقنامه هسته ای ایران اطلاعات دقیقی از این توافقنامه، جزئیات آن و علل تمایل آمریکا به انعقاد این توافقنامه ندارند. اگر به مزیت های این توافق نگاه کنید می بینید که این توافق نه تنها باعث مسدود شدن دستیابی ایران به سلاح هسته ای خواهد شد؛ بلکه تضمین می کند ما می توانیم همه کارهایشان را در زمینه هسته ای زیر نظر داشته باشیم که شامل ذخایر اورانیوم و غیره می شود.» علت مخالفت میچ مک کانل با توافق هسته ای حتی قبل از نگارش توافق این است که آنها از وضع کنونی رضایت دارند.»
اوباما درباره مخالفت نتانیاهو با توافق هسته ای ایران گفت: «من بارها از نتانیاهو خواسته ام به یک جایگزین واقع گرایانه برای گفتگو با ایران اشاره کند ؛ ولی او هیچ واکنشی به درخواست من نشان نداده است. برداشت نتانیاهو درباره مسائل ایران نادرست است.»
اوباما مدعی شد: «در صورت حمله ایران به اسرائیل، ما از اسرائیل حمایت خواهیم کرد. ایران می تواند با هزینه بسیار پایین اقدامات نظامی خودش را در منطقه انجام دهد. بودجه نظامی کشورهای منطقه خلیج (فارس) هشت برابر بودجه دفاعی ایران است. ما می توانیم با همراهی کشورهای حوزه خلیج (فارس) با اقدامات ایران مقابله کنیم.»
در بخشی از این مصاحبه، مجری سیان ان از اوباما پرسید: شما در سخنرانی خود در دانشگاه امریکن گفتید که ایران دارای تندروهایی است که دلایل مشترکی با جمهوری خواهان دارند. از این موضوع انتقادات زیادی شده است؛ به طوری که مک کانل گفت حتی به دمکرات ها که ممکن است مخالف توافق باشند توهین شده است و نشریه وال استریت ژونال هم اعلام کرد این اظهارات امید هر دمکرات و یا جمهوری خواه میانه رویی را از بین برده است. اوباما در اظهاراتی مداخله جویانه پاسخ داد: «سوال شما درباره سیاست است. اجازه بدهید درباره جزئیات صحبت کنم. آنچه که من گفتم حقیقتا درست است. سپاه پاسداران و نیروی قدس افراطیونی هستند که کاملا مخالف هرگونه همکاری با جامعه بین المللی هستند. دلایلی برای این موضوع وجود دارد.
آنها به این درک رسیده اند که اگر این توافق عملی شود، آنگاه آنها در اقتصاد ایران در جایگاهی ضعیف تر قرار خواهند داشت. نکته ای که من به طور ساده به آن اشاره می کنم این است که اگر شما به حقایق و شایستگی های این توافق نگاهی داشته باشید، آنگاه به این نتیجه خواهید رسید که نه تنها راههای دسترسی ایران به تسلیحات اتمی را قطع می کند؛ بلکه این توافق موثرترین رژیم راستی آزمایی و بازرسی را که تاکنون ایجاد شده است ،وضع خواهد کرد. ما از این توانایی برخورداریم که بر آنچه آنها در ارتباط با زرادخانه، پلوتونیوم و تأسیسات زیر زمینی انجام می دهند، نظارت کنیم.»
اوباما در پاسخ به این پرسش که آیت الله خامنه ای رهبر معظم ایران مخالف آمریکا است؛ آیا شما با وی توافق می کنید، مدعی شد: «همانطور که گفته ام، شما با دوستانتان مذاکره نمی کنید؛ بلکه شما با دشمنانتان مذاکره می کنید. ابرقدرت ها به آهنگ کلام ها پاسخ نمی دهند. ابرقدرت ها بر روی این موضوع تمرکز می کنند که به چه اقدامی نیازمندیم تا از امنیت ملی خود و امنیت ملی دوستان و هم پیمانانمان حفاظت کنیم. اما من علاقه ای به فراز و نشیب توییتری با رهبر معظم ندارم. تمرکز ما بر روی توافق و تقویت آن است. به خاطر بیاورید زمانی که ما به توافق موقت رسیدیم، برنامه آنها را متوقف کردیم و آنگاه ذخیره اورانیوم آنها را کاهش دادیم و برای این کار آنها توانستند به بخش کمی از پولشان دسترسی پیدا کنند. تمامی منتقدان این توافق متفق القول هستند که این توافق وحشتناک و یک اشتباه تاریخی است. در دوسال اخیر که ما درباره این توافق جامع مذاکره کرده ایم آنها همچنان تا همین اواخر بر روی این موضع خود پافشاری کرده اند.»
در بخشی دیگر از این مصاحبه، مجری از اوباما پرسید: در حال حاضر، ایران یکی از عمده ترین نیروهای مقابله کننده با داعش است. در افغانستان، درست مثل آمریکا سابقه تاریخی در مخالفت با طالبان دارد. به نظر شما آیا همپوشانی منافع ممکن است باعث شود روابطی سازنده و مثبت بین ایران و آمریکا ایجاد شود؟ اوباما در پاسخ گفت: «به نظر می تواند چنین درک شود؛ ولی هدف این توافق، این نیست که آمریکا با ایران گرم بگیرد یا ما بخواهیم هرگونه ارزیابی راهبردی مجددی با این کشور داشته باشیم.»
وی افزود: «در چارچوب این توافق، ما با مشکل هسته ای مقابله می کنیم و چون و چرایی در این نیست که ما این کار را (در سایه توافق)، بهتر از هر راه جای گزین دیگری انجام می دهیم. اینکه آیا این امکان وجود دارد که بخواهیم بحث های گسترده تری داشته باشیم تا جلوی گسترش هر چه بیشتر گروه هایی مانند داعش و دیگر گروه های تروریستی را بگیریم، ممکن است. با این حال، این اتفاق، بلافاصله روی نمی دهد. نکته دلگرم کننده برای من این است که روسها بیش از پیش درباره بحث در خصوص انتقال سیاسی یا دست کم صحبت ها در خصوص چند و چون آن در سوریه علاقه نشان می دهند و احتمالا ایران نیز نشان می دهد که چنین انتقالی برای آنان بد نخواهد بود. معتقدم قابل پیش بینی است حتی عربستان سعودی و ایران شروع به پذیرش این موضوع کنند که دشمن آنان بیش از هر چیز دیگری، هرج و مرج است. آنچه که داعش باعث آن شد یا فروپاشی سوریه یا یمن ایجاد می کند به مراتب خطرناکتر از رقابتی است که ممکن است بین دو کشور وجود داشته باشد.»
مجری پرسید اگر به هر علتی، این توافق با شکست روبرو شود، پیش بینی شما چیست؟ اوباما گفت: «من سیاستی عمومی دارم، کسانی که فقط با این توافق مخالفت می کنند نمی توانند فقط به تکرار این موضوع ادامه بدهند که ما توافقی بهتر را می خواهیم، نمی توانند فقط این را بگویند که ما باید سخت گیرتر باشیم،این موضوعی جدی است و می بایست از خود سوال هایی جدی بپرسیم. به صورتی واقعی و جدی با آن برخورد و بررسی کنیم که ببینیم چگونه می توانیم به چیزی که حتی تندترین منتقدان من نیز قبول کنند که هدف مشترک است، هدفی که همانا جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی است، برسیم. در صورتی که کنگره این توافق را رد کند، رسیدن به این هدف مشترک به مراتب دشوار تر خواهد بود و اتحاد بین المللی که ما در سالهای گذشته به دست آوردیم، از دست می رود. نه فقط در خصوص تحریم ها، بلکه در خصوص دیدگاه جهانی درباره رهبری آمریکا و نحوه برخورد آنان و همانطور که گفتم، مساله فقط نفس توافق نیست. مساله قطعا ریاست جمهوری من نیست. مساله این است که آیا جهانیان توان آمریکا را برای رسیدگی به مسائل جهانی برای رسیدن به توافقی بین المللی را به شکلی که تمایلات کشورهای دیگر در این مسائل محترم شمرده شود، جدی می گیرد؟ این دیدگاه همچنان در بوته محک قرار دارد و آنچه که کنگره باید درک کند این است که ما قوی ترین کشور دنیا هستیم؛ ولی قدرت ما همواره از اینکه بزرگترین ارتش را داریم، سرچشمه نمی گیرد. قدرت ما از جنگ جهانی دوم به این سو از این امر سرچشمه می گیرد که نهادهای بین المللی را به شکلی به کار گرفته ایم که هم منافع ما و هم منافع جهانیان را تامین کند. اگر ما به این اقدام خود خاتمه دهیم، قدرتمان نیز رو به زوال می رود.»
در بخش دیگری از این مصاحبه، مجری گفت: پاسخی که ممکن است برخی ارائه کنند این است که گزینه جایگزین، جنگ نیست بلکه فشار بیشتر و توافق بهتر است و به طورخاص این است که ایران نباید حق غنی سازی داشته باشد. کشورهای هسته ای زیادی هستند که برنامه هسته ای صلح آمیز دارند اما حق غنی سازی ندارند. آیا اصرار روی این موضع غیر ممکن بود و این امتیازی بود که شما مجبور شدید بدهید؟ باراک اوباما در پاسخ گفت: «در داخل ایران اجماع وجود دارد که آنها باید حق غنی سازی داشته باشند. پیمان ان پی تی درباره جلوگیری از تسلیحاتی شدن برنامه هسته ای موضعی روشن گرفته است؛ اما درباره استفاده از انرژی هسته ای صلح آمیز هیچ ممنوعیتی را بیان نمی کند. ما درمیان همپیمانان جهانی خود در این باره حمایت نداشتیم. این همپیمانان در حفظ تحریم ها و اعمال فشار لازم برای وادار کردن ایران به حضور در پای میز مذاکره، نقش مهمی داشته اند. پس در دنیای واقعی، گزینه های جایگزینی که شما توصیف کردید وجود نداشتند. فکر می کنم اگر کنگره آمریکا توافقی را رد کند که جان کری وزیر خارجه آمریکا و کارشناسان ارشد هسته ای ما با حمایت قاطع دنیا درباره آن مذاکره کردند، در این صورت است که اگر تصور کنیم کشورهایی مثل چین یا روسیه همچنان داوطلبانه از تحریم ها پیروی می کنند، یک توهم خواهد بود. این قابل اثبات است. البته فقط اسرائیل و البته شاید در پشت صحنه برخی از همپیمانان ما که به ایران مشکوک هستند، از این توافق حمایت نکردند.»
در بخش دیگری از این مصاحبه، مجری از اوباما پرسید: بحث هایی درباره میزان پولی وجود دارد که ایران در نتیجه تخفیف تحریم ها دریافت می کند. صرفنظر از اینکه میزان این پول چقدر است، روشن است آنها به منابعی دست می یابند که صرف اقتصادشان خواهد شد. اما برخی از این پول صرف فعالیت های منطقه ای شان خواهد شد. آیا شما به منطقه و کشورهای خلیج (فارس) و کشورهای عربی می گویید این کار اجتناب ناپذیر است؟ ایران نقش فزاینده را در منطقه بازی خواهد کرد و با این مسئله کنار بیایید.
باراک اوباما در پاسخ مدعی شد: «به نظر من، پیام این است که فعالیت های شومی که ایران مشغول آن است چه برای حزب الله تسلیحات ارائه کند یا اینکه تحریک کننده فعالیت های بی ثبات کننده در میان برخی همسایگان خلیج(فارس)باشد، چیزی است که آنها توانسته اند با هزینه اندک انجام دهند. من تردیدی ندارم همزمان با بهبود اقتصاد ایران یا همزمان با دریافت پول که باعث کاهش فشار مالی به بخش نظامی آنها خواهد شد، شاید آنها قادر باشند پول را صرف فعالیت های بیشتری کنند. اما این مسئله تغییر دهنده بازی نخواهد بود.
علت اینکه ایران کارآمد بوده است بیشتر به این واقعیت وابسته است که هرچند کشورهای خلیج (فارس) در مجموع هشت برابر بیشتر از ایران صرف دفاع می کنند؛ آنها استقرار نیروهای نظامی شان به شیوه ای نبوده است که از جنبه راهبردی کارآمد باشد. این مسئله کمتر به میزان پولی بستگی دارد که آنها صرف کرده اند. بخشی از کارکرد دیدار ما در کمپ دیوید با سران کشورهای خلیج(فارس) این بود که توصیف کنیم چگونه می توانیم با آنها کار کنیم تا یک وزنه متقابل در برابر اینگونه فعالیت ها ایجاد شود ، چه در زمینه مقابله با حملات سایبری باشد یا تهدید احتمالی موشک های بالستیک باشد، موضوع بیشتر مربوط به فعالیت های نامتقارن و نیابتی است که ایران در چندین دهه گذشته ایجاد کرده است. این مسائل هستند که اگر این کشورها در خصوص آنها همکاری کنند، آنگاه می دانیم چه کاری انجام دهیم.»