العالم - اروپا
رزا شانینا تک تیرانداز اهل اتحاد شوروی در جنگ جهانی دوم بود که به خاطر قتل 59 نفر از جمله ۱۲ نفر در «نبرد ویلیونس» (ژوئیه ۱۹۴۴) مشهور شد. وی در سال ۱۹۴۱ پس از کشته شدن برادرش به صورت داوطلبانه به ارتش پیوست و تک‌تیراندازی در خط مقدم جنگ را برگزید. وی در روز ۲۸ ژانویه ۱۹۴۵ بر اثر جراحات وارده از گلوله تفنگ کشته شد. رزا همواره به خاطر دقت بالا در تیراندازی تحسین می‌شد. یکی از مهارت‌های او شلیک سریع دو گلوله به دو هدف بود.
یک روزنامه کانادایی در سال 1944 میلادی شانینا را اینگونه توصیف کرد: «وحشت پنهان پروس شرقی.»
او اولین تک تیرانداز زن شوروی بود که به دریافت مدال افتخار نائل آمد. رزا شانینا تنها بین 6 تا 11 آوریل 13 سرباز دشمن را کشت و به خاطر همین شجاعتش بود که عکس او در 9 ژوئن همان سال بر روی جلد روزنامه شوروی چاپ شد.
عملیات باگریشن عملیاتی بزرگ در طی جنگ جهانی دوم بود که توسط ارتش شوروی و به منظور پاکسازی نیروهای آلمانی از بلاروس٬ شوروی، اوکراین و لهستان صورت گرفت. در آن عملیات، تصمیم گرفته شد تا از اعزام تک تیراندازهای زن به خط مقدم جلوگیری شود اما شانینا تاکید کرد که باید خط مقدم فرستاده شود. با درخواستش موافقت نشد، اما او به هر ترتیب خودش را به خط مقدم جبهه رساند و بعدها نیز به خاطر همین عدم تبعیت از دستور مواخذه شد اما دادگاه نظامی برایش تشکیل نشد. او اما از آنجایی که می‌خواست همراه گردان باقی بماند، علاوه بر مطرح کردن موضوع به نیکولای کریلوف، فرمانده ارتش پنجم، دو مرتبه نیز به ژوزف استالین نامه نوشت.
بخشی از خاطرات رزا در 10 اکتبر 1944 این است: «نمی‌توانم بپذیرم که میشا پانارین دیگر زنده نیست. چه آدم خوبی بود. او کشته شده است. عاشقم بود و من هم... در قلبم احساس سنگینی دارم. 20 سالم است و هیچ دوست نزدیکی ندارم.» او همچنین در نوامبر 1944 نوشت: «فکری در سرم می‌چرخد که انگار عاشق مردی به نام نیکولای شده‌ام اگرچه او خیلی تحصیل کرده نیست.» او در همان داستان نوشته که به ازدواج فکر نمی‌کند زیرا «الان موقع‌اش نیست.» رزا در آخرین صفحه در دفترچه خاطراتش با لحنی ناراحت نوشت: «نمی‌تواند به آرامش برسد و دیگر به درد کسی نمی‌خورد.»
