العالم - ایران
«همسرم پس از یک سال از مرگ مغزی نجات یافت!» جمله‌ای که هرشب در قسمت‌های مختلف یک سریال تلویزیونی تکرار می‌شود؛ جمله‌ای غیرعلمی که می‌تواند در باور و سواد سلامت مردم تأثیر بسیار منفی و مخربی وارد کند، علی‌الخصوص در زمینه پیوند از مرگ مغزی.
سریال (روزهای بی‌قراری) به‌کارگردانی کاظم معصومی، هر شب از شبکه سه در ساعت 21 پخش می‌شود، در این سریال، زنی به تصویر کشیده می‌شود (به‌بازیگری الهام حمیدی) که پس از یک‌سال از وضعیت کما بیرون می‌آید، ولی متأسفانه هر شب بازیگری چون "پژمان بازغی" در دیالوگ‌های خود عنوان می‌کند: «همسرم پس از یک سال از مرگ مغزی بیرون آمده!!».
متأسفانه هر شب در قسمت‌های مختلف این سریال تلویزیونی نیز این جمله مکرراً تکرار می‌شود؛ جمله‌ای غیرعلمی که می‌تواند در باور و سواد سلامت مردم تأثیر بسیار منفی و مخربی وارد کند، علی الخصوص در زمینه پیوند از مرگ مغزی برای نجات بیماران نیازمند.
تاکنون هیچ مرگ مغزی به زندگی برنگشته است
در این رابطه امید قبادی قائم‌مقام انجمن اهدای عضو ایرانیان به تسنیم عنوان می‌کند: در حال حاضر 50 سال است که انجام پیوند از مرگ مغزی صورت می‌پذیرد و تاکنون هیچ انسانی زنده نشده است، زیرا مرگ مغزی به آن معنا است که مغز منهدم می‌شود و تبدیل به خمیر می‌شود و از این مغز خمیری از گوش و بینی بیرون می‌زند.
قبادی ادامه می‌دهد: همچنین در زمان تشخیص مرگ مغزی تصویربرداری‌های متعددی از مغز صورت می‌پذیرد و در مجموع هیچ خون‌رسانی به مغز نمی‌شود و امکان برگشت فرد مرگ مغزی صفر است و اگر حتی یک مورد مرگ مغزی به حالت بیداری برگردد، تمام جراحی و پیوندها در این زمینه در تمام جهان متوقف می‌شود و این به‌معنای آن است که اگر کسی مرگ مغزی شود برگشت او دیگر امکان ندارد.
تفاوت‌های مرگ مغزی و کما
وضعیت کما با مرگ مغزی بسیار متفاوت است به‌گونه‌ای که فردی که به کما رفته، می‌تواند دوباره به زندگی عادی خود بازگردد؛ البته این وضعیت را باید متخصصان مغز و اعصاب تأیید کنند، به‌طوری که اگر مغز هنوز زنده باشد، فرد دچار کما شده و احتمال برگشت آن حتی بعد از مدت طولانی و گذشت چندین سال هم وجود دارد، زیرا بیمار خودش به‌صورت طبیعی نفس می‌کشد و فقط مغز برای مدتی هوشیاری ندارد اما عمق مغز زنده است.
در مرگ مغزی، فرد به‌صورت طبیعی نفس نمی‌کشد و تنفس خود را از طریق دستگاه انجام می‌دهد که با قطع کردن دستگاه، می‌میرد بنابراین زنده ماندن نباتی فرد دچار مرگ مغزی، به دستگاه وابسته است زیرا تنفس وابسته به مغز است، اما قلب با مغز تفاوت دارد.
اگر مغز فردی بمیرد، قلب فعالیت دارد، البته به‌شرطی که اکسیژن از طریق دستگاه به فرد برسد و در صورت قطع دستگاه فرد می‌میرد، اما باز هم با وجود دستگاه نمی‌توان مدت زیادی چنین افرادی را زنده نگه داشت.