به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبری العالم، هيفاء زعيتر در این گزارش با عنوان "عربستان آماده تغییرات و در انتظار بوعزیزی دیگر" نوشت: امروز همه نشانه ها در عربستان حاكي از آن است كه "بهار عربي" دير يا زود به اين كشور خواهد رسيد.
رژيم عربستان براي افزايش ثبات داخلي خود به "رشوه" دادن براي ساكت كردن ناراضیان سياسي واستفاده از پولهای هنگفت نفتی، ائتلاف تاريخي با نهاد مذهبي خود براي ایجاد گسست در صفوف مخالفان و حمايت غرب تكيه كرده است اما به نظر مي رسد که این پايه ها تحت فشار چالشهاي فزاينده دچار تزلزل شده است.
آيا عربستان براي تغيير آماده شده است؟ آيا تحرك داخلي در عربستان واقعي است كه فقط ترس اصلاح گرایان از اظهار نظر، مانع از آن است؟ يا اينكه رژيم خواهد توانست خواسته هاي "مادي" مردم اين كشور را كه از ديرباز شناخته شده است، مهار كند؟ اما شاخصهاي اقتصادي - اجتماعي مانند افزايش "فاجعه آميز" آمار بيكاري و اعتصاب اخیر دانشجويان دختر دانشگاه ملك خالد در ابها چگونه تفسير مي شود؟ آيا اين نشانه ها پيش از آغاز قيامها در كشورهاي ديگر وجود نداشته است؟ حجم واقعي مخالفان شيعه در منطقه الشرقيه چقدر است؟
سؤالهاي فراواني بر اولين سالگرد "روز خشم" در عربستان سايه افكنده است. "خشم" عربستاني ها در آن زمان نتوانست توافقی ملي درباره خواسته هاي اصلاح طلبانه ايجاد كند. تحركات منطقه اي امروز بر وضعيت داخلي عربستان تاثیر گذاشته و به نظر مي رسد اوضاع كشور از لحاظ سياسي و اجتماعي آماده است. اين آمادگي همچنين كشمكش هاي ليبرالها با محافظه كاران و معضل شديد بيكاري و تظاهرات دانشجويان و فارغ التحصيلان را منعكس مي كند.
حمد الباهلي نويسنده و تحليلگر سياسي عربستاني در مصاحبه با روزنامه السفير تاكيد كرد: بحران واقعي عدم هماهنگي گفتمان سياسي دولت با مشكلات انباشته شده داخلي است. مشكل تنها نبود سياستي آشكار براي آينده كشور نيست بلكه براي آينده رژيم نیز هست.
به دور از ظاهر ثروتمند عربستان كه مورد ادعاي رژيم است، معضل بيكاري به "سخن روز" در اين كشور تبديل شده است. بنا بر آمار رسمي 10 درصد جمعيت يعني حدود 2 ميليون عربستاني بيكار هستند در حالي كه آمار غير رسمي حاكي از بيكاري 20 درصدي است.
بنا بر گزارش يك پژوهشگر به نام الهام فخرو كه موسسه كارنگي آن را منتشر كرده است؛ 670 هزار خانواده يعني حدود 3 ميليون نفر از جمعيت 18 ميليوني عربستان دچار فقر هستند.
فقر منحصر به مناطق روستايي نيست بلكه يك فيلم مستند درباره فقر در رياض كه اخيرا پخش شد؛ نشان داد كه برخي خانواده ها فقط يك وعده در روز غذا مي خورند و 20 نفر در يك خانه زندگي مي كنند.
به نوشته روزنامه گاردين، ميانگين حقوق كمتر از 1300 دلار در ماه است و شكاف بزرگي بين طبقات اجتماعي وجود دارد؛ بویژه كه 22 درصد از مردم در فقر به سر مي برند.
اين بدين معني است كه ثروت نفت در عربستان همانند ديگر كشورهاي خليج فارس تاثير زيادي بر سطح زندگي شهروند عادي ندارد.
اين روزنامه تاكيد مي كند طرحهاي بلندمدت عربستان نتوانسته است اقتصاد اين كشور را متنوع كند. هنوز حدود 75 درصد كل درآمد و 90 درصد درآمد صادراتي دولت عربستان از نفت است و هنوز درآمد ناخالص ملي شهروند عربستاني كمتر از بقيه كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس است.
يك منبع مخالف رژیم عربستان به السفير گفت: اين مشكلات به علت راه حلهاي موقت تشديد مي شود. هنگامي كه دو عامل اجتماعي و اقتصادي تشديد مي شوند به عامل سياسي تبديل مي گردند و در اين هنگام، كانونهاي كوچك تنش آماده پيوستن به كانونهاي ديگر مي شوند. سناريوهاي آينده همچنان پيچيده مي ماند. كل مسئله با عنصر غافلگيري در ارتباط است و كسي نمي تواند آن را پيش بيني كند.
الباهلي نويسنده ليبرال به ارزيابي عملكرد رژيم مي پردازد و مي نويسد: هنگامي كه شاهزاده سلطان ولي عهد عربستان در گذشت توجه ها به سمت شاهزاده نايف معطوف شد؛ به اين اميد كه به تدوين سياستهاي منسجم تر علاقه نشان دهد اما بعدا آشكار شد كه بي ثباتي با گسترش محدوده خود؛ رژيم سياسي را تهديد مي كند.
الباهلی توضيح مي دهد: رژيم تلاشهاي نامربوط و عجولانه براي تعامل با بحرانها انجام مي دهد.
وي همچنين از ناديده گرفتن مشكلات و انكار آنها توسط رژيم سعودی انتقاد كرد.
الباهلي سپس به مشكل شيعيان در منطقه الشرقيه به عنوان آشكارترين مثال انكار بحرانها توسط رژيم مي پردازد.
وي با اشاره به تجربه خود از طريق فعاليت بلندمدت در آن منطقه مي نويس