العالم _ فلسطین اشغالی
سه هفته از موشکباران تیفور سوریه و انکار عاملیت آن از ناحیه اسراییل می گذرد، حادثه تکرار می شود اما این بار در حما و حلب و باز اسراییل عهده دار آن نمی شود اسراییل کدام سیاست را تعقیب می کند؟ مفهوم نمایشنامه جدید ضدایرانی نتانیاهو چیست ؟ و ایا در، برای رژیم صهیونیستی بر همین پاشنه خواهد چرخید؟
اواخر یکشنبه شب ریف حمای جنوبی مرکز استقرار تیپ چهل و هفت و یک مرکز مطالعاتی در این منطقه موشک باران شد. در عین حال و همزمان منطقه ای نزدیک فرودگاه حلب سرنوشت مشابهی پیدا کرد، متعاقب این مساله دو روایت در رسانه ها جلب توجه کرد، اول اینکه این موشک باران از ناحیه امریکا و انگلیس و از شمال اردن انجام شده است و دوم اینکه این ماجرا توسط هواپیماهای اسرائیلی صورت پذیرفته است.
روایت اول اگرچه بنظر می رسید مرتبط با حضور پمپئو در اردن مطرح شده بود بزودی رنگ باخت و استدلال این بود که امریکا در صورت مبادرت به چنین امری از قبول مسئولیتش سرباز نمیزد. درخصوص روایت دوم این روایت با توجه به سابقه رژیم صهیونیستی در این خصوص و تازگی حمله اخیر اسراییل در سه هفته پیش به تیفور و طفره رفتن این رژیم از قبول مسئولیت ان با جدیت بیشتری مقبول مجامع خبری و رسانه ای قرار گرفت. بدیهی است ساده ترین استدلال در متوجه شدن انگشت اتهامات به سوی اسراییل این نکته بود که تنها این رژیم می تواند از این اقدام بهره ببرد وکسب منفعت کند.
اسراییل این روزها با دوگانه نا آرامی در مرزهای شمالی و جنوبی خود درگیر است و هرچه به روز نکبت و برگزاری مراسم هفتادمین سال تاسیس این رژیم در چهارده می (24اردیبهشت ) نزدیک تر می شویم بر میزان این آشفتگی افزوده می شود.
اسراییل با کشتار فلسطینیان شرکت کننده در تظاهرات موسوم به راهپیمایی های بازگشت قویا می کوشد تا از شدت مخالفت ها، اعتراضات و هیجانات در مرزهای جنوبی خود بکاهد و در عین حال با فعال کردن جوخه های اعدام به اصطلاح از فلسطینیان زهر چشم بگیرد. در مرزهای شمالی نیز بر آن است تا موتور تهدیدات سوریه و محور مقاومت را از مقاومت و حمله احتمالی در هر شکلش متوقف کند، اسراییل در حالی که تحقق وعده ایران در خصوص تلافی جنایتش در تیفور راجدی و قطعی ارزیابی می کند بنظر می رسد با حملاتی پیش دستانه از این نوع می کوشد وعده مذکور را منتفی و یا حداقل به بعد از یوم النکبه منتقل کند. شاید در سایه این نگاه اسراییل امیدوار باشد در روز دوازدهم می (22اریبهشت )چنانچه ترامپ موضوع تعلیق تحریم های ایران را تمدید نکند ایران مشغله هایی جدی تر پیدا خواهد کرد و از تلافی حمله به تیفور منصرف خواهد شد.
همه این مسایل درشرایطی اتفاق می افتد که هنیه در سخنرانی رسمی خود در روز دوشنبه به صراحت اعلام کرد که اولویت راهبردی فعلی ما ساقط کردن طرح ترامپ درباره فلسطین است و بر ادامه راهپیمایی ها و مبارزه با قوت تاکید کرد و این در حالی است که هنیه در این سخنرانی به صراحت اعلام کرد تهمت ترور رامی حمدالله نخست وزیر دولت خودگردان توسط حماس با هدف ایجاد اختلاف درصفوف فلسطینیان است و البته با حضور مکرر خود در جمع مردم و تاکید بر مخالفت با معامله قرن بر شایعات این روزها مبنی بر وجود اختلاف میان خود و مسئولان حماس در غزه مهر ابطال و پایان زد.
درخصوص جبهه های شمالی اسراییل هم ترس از موشک های نقطه زن، اعلام وحشت از حضور نیروهای مقاومت در سوریه و... تنها بخشی از این واقعیت بزرگ است که دشمن درجه یک اسراییل یعنی ایران و محور مقاومت خاکریزهای خود را دقیقا در بغل گوش اسراییل زده اند و البته اسراییل به خوبی می داند که ایرانی ها عادت ندارند نه از حرفشان برگردند و نه آن را تکرار کنند و به همین خاطر است که به عنوان یک اقدام پیش دستانه در نمایشنامه مجدد خود در دوشنبه شب از یکسو کوشید تا موارد ادعایی پاسخ داده شد در پرونده هسته ای ایران را علیرغم انکه سال ها پیش پاسخ داده شده و به اقناع آژانس انجامیده است دوباره زنده کند و از دیگر سو با این نمایش اقدام ترامپ در امضا نکردن احتمالی تمدید تعلیق تحریم های ایران در دوازدهم می را توجیه کند.
ابورضا صالح