العالم _ یمن
باگذشت بیش از سه و نیم سال از تحمیل جنگ و جنایت بر مردم و حکومت مشروع و مردمی یمن، ائتلافی که این روزها جز نامی از آن باقی نمانده است همچنان می کوشد تا در سایه بهره مندی از دستگاه تبلیغاتی گسترده، خود را فاتح میدان نبرد معرفی کند. سعودی و امارات که این روزها بیش از هر زمان در اعمال خشونت علیه یمنی ها تنها شده اند می کوشند تا با تشدید خشونت ها در حق مردم بیگناه، شکست هایشان در جبهه های نبرد را جبران کنند.
هنوز چند روز از ماجرای دلخراش حمله هوایی به بیمارستان صنعا و متعاقب آن کاروان دانش آموزان در صعده نگذشته که خبرنگاران از پایتخت گزارش می کنند بعد از حمله پهپادی دوشنبه شب به فرودگاه دبی، بمباران و موشک باران صنعا لاینقطع و بسیار پرحجم تر از هر زمانی پیگیری می شود. واقعیت آن است که تشدید این جنایات فقط و فقط یک هدف داشته و دارد و آن اینکه مردم یمن به این جمع بندی برسند که عامل اصلی جنایت نه سعودی و امارات بلکه حکومت یمن و انصارالله هستند. و راه رهایی از حملات و تحریم ها و ... ترک پشتیبانی مردمی از حکومت یمن است.
علی رغم این جنگ روانی پر حجم این روزها دو مساله اساسی در صحنه یمن اتفاق افتاد که نه تنها موید حقانیت دیدگاه مردم در ضرورت حمایت از حکومتشان بود بلکه آنان را در استمرار این راه مصمم تر از پیش کرد. مساله اول تحقق وعده یمنی ها در ناامن سازی امارات بود. پیش از این امارات وحشیانه به بمباران هوایی و حملات زمینی علیه مردم یمن مبادرت می کرد و دمادم بر شدت جنایات خود می افزود بدون آنکه ما به ازایی جدی دریافت دارد. در خلال این مدت امارات هم تهدیدهای یمنی ها را به سخره می گرفت و هم با سانسور شدید عملیات ضد اماراتی آن ها را تکذیب می کرد. ابوظبی بعضا می لرزید و با موشک و پهپاد مورد حمله قرار می گرفت اما امارات دلخوش از اینکه "دبی" یعنی مهمترین مرکز اقتصادی جهانی اش در امنیت است بر جنایاتش علیه یمنی ها می افزود. مبادرت البته ناکام به اشغال حدیده با 12 لشکر و به فرماندهی "صالح عفاش" آخرین صحنه این جنایت بود.
رویای امنیت دبی بلاخره دوشنبه شب به کابوسی وحشتناک تبدیل شد و اولین پهپاد یمنی از نوع "صماد3" که تنها یک ماه از ساخت و البته تست موفق آن در حمله به فرودگاه ابوظبی می گذرد در فضای فردگاه دبی حاضر شد و برای چند ساعت کار فرودگاه را مختل کرد. معنای این حرکت آن بود که اولا امنیت دبی به عنوان قطب سرمایه جهانی امارات افسانه ای بیش نیست.
ثانیا از این پس امارات بایستی انتظار ناامنی هایی پرقوت تر از آنچه را در دوشنبه شب تجربه کرد به انتظار بنشیند و بلاخره با مخدوش شدن امنیت دبی، از این پس محمد بن زاید محکوم است با پدیده جدیدی تحت عنوان "فرارسرمایه ها از دبی" که در حقیقت پاشنه اشیل امارات است دست و پنجه نرم کند.
در کنار مساله ناامنی دبی، دومین مساله که درحقیقت رکن مکمل و به اصطلاح بعد نرم شکست امارات و البته سعودی را رقم زد گزارش سازمان ملل متحد در محکوم کردن جنایات تو امان سعودی و امارات در خلال سه و نیم سال گذشته است. اگر چه پیش از این سخن هایی درباره وجود زندان های سری امارات در یمن، دستگیری و گاه دزدیدن مردم و تجاوز جنسی به ایشان، مبادرت به ترور افراد بی گناه و مواردی از این دست رسانه ای می شد - البته یا سریعا تکذیب می شد و یا با سکوت برگزار می شد- گزارش دیروز سازمان ملل نه تنها برکلیه این موارد مهر تایید زد بلکه مواردی را بر ان افزود که از نگاه این گزارش مصداق جنایت بین المللی و مستحق رسیدگی در دادگاهی مستقل و البته صاحب صلاحیت بین المللی است.
حملات هوایی مکرر به مناطق مسکونی، بازارها، مراسم ختم و عروسی، بازداشتگاه ها، قایق های غیر نظامی و تاسیسات پزشکی، بستن فرودگاه صنعا و بندر حدیده که امکان دسترسی مردم به غذا و دارو را غیر ممکن کرده است در کنار بازداشت های خود سرانه، شکنجه، نقض آزادی بیان، نبود رویه های قضایی و محاکم سالم رسیدگی قضایی و ... بلاخره تحمیل 10 هزار کشته و 55 هزار زخمی اهم مواردی است که در این گزارش سازمان ملل ذکرشده و در نتیجه ان امارات و سعودی و ائتلاف از مصادیق جنایتکاران بین المللی معرفی شده اند.
اگر چه در واکنش به این گزارش "ترکی الملکی" سخنگوی ائتلاف به رهبری عربستان آن را حاصل داستان سرایی بزعم او "حوثی ها" معرفی کرده است و دیگر مقامات سعودی و اماراتی مراتب نارضایتی خویش از گزارش را با عبارت "یکطرفه بودن" توصیف کرده اند اما واقعیت آن است که این گزارش اگر بنا بود حاصل داستان سرایی باشد دست امارات و سعودی و ائتلاف به خاطر بهره مندی از دستگاه های تبلیغاتی وسیع در امر داستان سرایی از انصارالله و مردم یمن پرتر بود و اگر قرار بود گزارش یک طرفه تنظیم شود لابی های سعودی و اماراتی از ابزارهای به مراتب پرقدرت تری برای جهت دهی به ان برخوردار بودند. حال باید منتظر ماند و دید که تا زمان طرح و بررسی گزارش در شورای حقوق بشر همچنان در بر همین پاشنه خواهد گشت و یا متاثر از فشارهای خارجی حقیقت به قربانگاه قدرت فرستاده خواهد شد.
ابورضاصالح