العالم _ آمریکا
در این مطلب آمده است: با مرگ بوش، میراثش در خاورمیانه از آن جنگ زمینی 100 ساعته در کویت که به تار و مار شدن ارتش عراق منجر شد نشأت می‌گیرد. آن جنگ، تولد شبکه‌ای از پایگاه‌های نظامی را در خلیج‌فارس به همراه داشت که آمریکا از آن‌ها به منظور حمایت از نیروهایش در افغانستان، سوریه و... استفاده می‌کند.
بوش در نهایت در این جنگ، شیعیان مبارز و کردهایی را که در سال 1991 به شورش بر ضد صدام تشویق کرده بود تنها رها کرد تا با خشم دیکتاتور عراق مواجه شوند؛ اقدامی که به مرگ هزاران نفر منجر شد. همین تصویر بود که به ریاست جمهوری پسرش جورج دابلیو بوش هم منتقل شد؛ فردی که در سال 2003 فرمان حمله به عراق و سرنگونی صدام را صادر کرد و در جایی نیز دیکتاتور عراق را اینطور توصیف کرد: «فردی که یک بار کوشید پدرم را بکشد.»
عراق در دوم ماه اوت 1990 (11 مرداد 1369) کویت را اشغال کرد. صدام از این موضوع که کویت همسایه کوچکش و امارات متحده عربی سهمیه‌های تعیین‌شده از سوی سازمان اوپک را نادیده گرفته بودند خشمگین بود؛ ماجرایی که به باور صدام به کشورش 14 میلیارد دلار زیان وارد کرده بود. صدام همچنین کویت را به دزدیدن 2.4 میلیارد دلار از طریق برداشت از یک میدان نفتی مورد مناقشه متهم کرد و از این کشور خواست پرداخت حدود 15 میلیارد دلار از بدهی‌های بغداد را که در دوران جنگ با ایران در دهه 80 میلادی ایجاد شده بود تقبل کند.
بوش نیز که سابقه حضور در جنگ جهانی دوم را داشت، صدام را فردی شبیه به آدولف هیتلر تصور می‌کرد، فردی دیوانه که کشور همسایه‌اش کویت را اشغال کرده بود و می‌توانست با حرکت به سوی عربستان سعودی، جهان را به ورطه بحران بکشاند. بوش که خاطره ویتنام را همچنان در ذهن داشت، برای ایجاد یک ائتلاف متشکل از کشورهای مختلف وارد کارزار شد و بمباران عراق را آغاز کرد. او رژیم صهیونیستی را از دست زدن به اقدامات انتقام‌جویانه در مقابل پرتاب موشک‌های اسکاد عراق منصرف کرد؛ چرا که از آزرده‌خاطر کردن متحدان عربش بیم داشت.
نیروهای آمریکایی و متحدانشان در 24 فوریه 1991 (5 اسفند 1369) وارد کویت شدند. این عملیات زمینی پس از 100 ساعت پایان یافت. در جریان این عملیات تنها 148 نیروی آمریکایی کشته شدند؛ درحالی‌که بیش از 20 هزار سرباز عراقی جان خود را از دست دادند.
در پی این عملیات، گروهی از بوش خواستند به عراق وارد شود و صدام را سرنگون کند. بوش در سخنرانی‌هایش عراقی‌ها را تشویق می‌کرد بر ضد صدام شورش کنند، درحالی‌که در خفا امیدوار بود فردی از ارتش عراق این دیکتاتور را از قدرت ساقط کند.
وی بعدها در این خصوص گفت: «اشغال عراق ائتلاف ما را خدشه‌دار می‌کرد، تمامی جهان عرب را بر ضد ما می‌شوراند و یک دیکتاتور شکست‌خورده را به یک قهرمان عرب مدرن تبدیل می‌کرد.»
این درنگ به صدام اجازه داد در نبرد با مخالفانش بار دیگر دست بالا را از آن خود کند و بحران پناه‌جویان را در منطقه کردنشین شمال عراق رقم زند.
اما تصمیمات بوش در جنگ 1991 و پس از آن پیامدهایی به همراه داشت که آثار آن در عصر کنونی نیز قابل لمس است. بحران کردها به ایجاد منطقه پرواز ممنوعه در شمال عراق از سوی آمریکا منجر شد؛ رخدادی که به کردها امکان داد منطقه‌ای نیمه خودمختار را در اختیار داشته باشند و به دنبال استقلال کامل از عراق بروند. توافق‌های دفاعی با کشورهای خلیج‌فارس نیز به ایجاد مراکز نظامی مهمی در منطقه منجر شد. و حضور نیروهای آمریکایی در عربستان سعودی میزبان مقدس‌ترین اماکن مسلمانان در جهان به شکایت اصلی اسامه بن لادن رهبر القاعده در آستانه حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 انجامید.
در نهایت پسرش جورج دابلیو بوش در سال 2003 به عراق حمله کرد و در جهان عرب آنچنان منفور شد که یک روزنامه‌نگار عراقی در جریان یک کنفرانس خبری لنگه کفشی به طرفش پرتاب کرد.