چنانکه برخي از کارشناسان پيش از اين تاکيد کرده بودند، ميزان شکاف ميان اعضاي شوراي همکاري خليج فارس روز به روز در حال گسترده شدن است تا جايي که به گفته همين کارشناسان اين شورا در آينده اي نه چندان دور از هم خواهد پاشيد. دور تازه اين تحولات در حالي صورت مي گيرد که اختلافات مرزي ميان عربستان و امارات متحده عربي وارد مرحله تازه اي شده و انتظار ميرود که اين موج تازه نه تنها ديگر کشورهاي عضو شورا بلکه ماهيت اساسي آن را نيز زير سوال ببرد. تماميتخواهي عربستان از يک سو و ادعاهاي ارضي امارات متحده از سوي ديگر فتيله اختلافات را به رغم ادعا در مورد وجود هماهنگي ميان دو کشور به شدت افزايش داده و انتظار ميرود که دور تازه اختلافات علنيتر نيز شود. عربستان که بزرگترين اقتصاد را در ميان کشورهاي عربي دارد خواستار پيوستن امارات به پول واحد در شوراي همکاري خليجفارس است و اين تدبير را عامل بسيار مهمي در افزايش جايگاه کشورهاي صادرکننده نفت در بازارهاي جهاني ميداند. اما اماراتيها در صورتي حاضر به ورود به اين موضوع شدهاند که مرکز بانک مرکزي شوراي همکاري در ابوظبي باشد و نه در رياض. سعوديها نيز ميگويند به دليل آنکه اقتصاد ما بزرگتر است و حجم بيشتري از مبادلات تجاري و بازرگاني را داريم? مقر اين بانک بايد در عربستان باشد. در اين ميان سلطنتنشين عمان نيز چندي است مخالفت خود را با پيوستن به پول واحد اعلام کرده تا کار براي عربستان سختتر شود. اماراتيها که نميخواهند به سادگي يوغ سعوديها را بر خود بپذيرند? براي نپيوستن به پول واحد منطقهاي بهانههاي لازم را تدارک ديده و همزمان ميگويند که عربستان اراضي آنها را اشغال کرده و بايد اين مناطق را عودت دهد. نخستوزير امارات در مورد دلايل نامناسب بودن پول واحد نمونه اتحاديه بورو را مثال ميزند که با داشتن پول واحد به ورشکستگي رسيده و اوضاعغ روبهراه و مناسبي ندارند. شيخ محمد بن راشد المکتوم در ادامه طعنههاي متعددي را هم روانه خانه برادر بزرگ خود ميکند و ميگويد که اقتصاد کشورش روزگار خوشي را پشت سر ميگذارد? دبي دارد حال و روز گذشتهاش را باز مييابد? سرمايهگذاران راهي اين کشور ميشوند و بيشتر مسافران هواپيماهايي که در فرودگاه دبي فرود ميآيند تجار و بازرگاناني هستند که ميخواهند در دبي سرمايهگذاري کنند. برخي از کارشناسان بر اين باور هستند که اختلافات ميان عربستان و امارات از سال 2004 و پس از مرگ شيخ زايد آل نهيان که اتحاديه امارات را شکل داد? شروع شد. تا هنگام مرگ وي نوعي رابطه خاص ميان شيوخ دو کشور حاکم بود اما با مرگ وي و روي کار آمدن حکام جديد و جوان در امارات? آنها روشهاي ديگري براي اداره کشور برگزيدند که بيشتر ناشي از اوجگيري اختلافات دروني و لزوم فرافکني آن بود. از اوت سال گذشته مرزبانان سعودي از ورود شهروندان اماراتي که گذرنامههايي مبني بر تعلق منطقه العديد به امارات داشتند? جلوگيري به عمل آورد و اين جرقهاي بود که به آرامي به انبار باروت روابط طرفين وارد شد. امارات و عربستان در سال 1974 توافقنامه مرزي را امضا کردند که اين توافقنامه با نظارت سازمان ملل در سال 1993 تصحيح شد. در اين ميان يکي از مقامات بلندپايه اماراتي بدون آنکه بخواهد خود را معرفي کند به روزنامه القدس العربي ميگويد که اصولا کشورش توافقنامه 1974 در مورد تعيين مرزها با عربستان را به رسميت نميشناسد. به گفته وي اين توافقنامه اعتبار ندارد چرا که به امضاي مجلس اتحاديه ملي و شوراي حکام آن زمان امارات نرسيده است. اين مقام اماراتي که بايد يکي شيوخ ابوظبي باشد ميگويد بر اساس قانون اساسي قراردادهاي دوجانبه و چند جانبه در صورتي شکل عملي به خود ميگيرند که به تصويب مجلس اتحاديه ملي برسند و اين امر در مورد توافقنامه 1974 صدق نميکند. اماراتيها که در ادعاهاي ارضي عليه ديگر کشورها دست بلندي دارند و براي رسيدن به اهداف خود از تمام امکانات نيز بهرهگيري ميکنند? منطقه اختلافي العديد را به نقشههاي خود منضم کرده و آن را در گذرنامههاي صادر شده از امارات گنجاندهاند. منطقه اختلافي که بر اساس توافقنامه 1974 به عربستان واگذار شد? خور العديد نام دارد که به طول 25 کيلومتر در ساحل خليجفارس قرار گرفته و اميرنشين ابوظبي را از قطر جدا کرده است. اين خور که نفت استخراج شده از چاههاي شيبه - زراره را به بازار جهاني منتقل ميکند? براي عربستان بسيار اهميت دارد و برخي بر اين باور هستند که در صورت اصرار امارات براي تصرف خاک عربستان روابط دو کشور بيش از پيش شکرآب شود. با تداوم اختلافها ميان عربستان و امارات که از سال گذشته باعث بروز درگيريهاي مرزي ميان دوطرف در آبهاي خليجفارس شده است سعوديها ميگويند ديگر از امارات نخواهند خواست تا به پول واحد ب