العالم - تحلیل روز
دولت آمریکا آخرین برگ برنده خود را فدای حمایت از تل‌آویو کرد، به این امید که شاید بتواند حمایت لابی های یهود را از ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری که در اکتبر آینده برگزار می شود، به دست آورد.
این درحالیست که شواهد موجود نشان می دهد که وی دیگر به کاخ سفید باز نخواهد گشت، تازه اگر قبل از آن توسط دموکرات ها و برخی از جمهوری خواهان که وی را مردی ذاتاً خطرناک می دانند، برکنار نشود.
بنیامین نتانیاهو با دستیابی به مجوز آمریکایی مبنی بر به رسمیت شناختن شهرک سازی در کرانه باختری و منافات نداشتن این مساله با مقررات بین المللی ، چراغ سبز بیشتری را برای تصرف اراضی بیشتر فلسطینی ها و نفض گسترده تر حقوق آن ها به دست آورده است.
خطرناک بودن این موضع آمریکا از آن جهت است که شهرک نشینی که یک سال پیش یا 70 سال پیش وارد اراضی فلسطینی شده است، خود را شهروندی مشروع در سرزمین فلسطین می داند، این درحالیست که شهروند فلسطینی که خود و پدرش و آبا و اجدادش از سال ها پیش در این سرزمین بوده و متولد شده اند، در منزلی که درآن سکونت دارد، در سرزمین خود حقی ندارد.
این موضع آمریکا، مغایر با همه مقررات مشروع بین المللی است که بعد از سال 1967 صادر شده است، و شهرک سازی در کرانه باختری و قدس اشغالی را قبول ندارد، و آنرا غیرقانونی می داند.
اما کابوی آمریکایی به هیچ قانونی پایبند نیست بنابراین سخن از مشروعیت بین المللی یک یه نوع دل خوش کردن به افسانه هایی است که هرگز رخ نداده است.
بدین جهت، ایده صرف نظر از کرانه باختری و قدس، از جمله خط قرمزهایی است که نمی توان به آن رسید و می توان در اصل به یکی از مسائل ممنوعه تبدیل شود.
پس چطور می توان از جبال السامره که تورات در آن نازل شده و از مقبره یوسف پیامبر در نابلس و از مقبره ساره و یعقوب و ابراهیم در الخلیل و از بیت الله ( بیت ایل) نزدیک رام الله چشم پوشی کرد.
اکنون آنچه نتانیاهو به آن نیاز دارد تا به نقطه صفر برسد، مجموعه ای از قوانین سازمان دهی شده برای تعامل با فلسطینی هاست که در سرزمین خود ، حق و حقوقی ندارند و در سایه بحران در اسرائیل، نتانیاهو تلاش می کند به اسرائیلی ها بگوید که قادر است هر آن چه را که موسسان این رژیم در ابتدا از انجام آن ناتوان بودند، انجام دهد.
وی می خواهید به اسرائیلی ها بگوید که قادر است دولت آمریکا را به ابزاری در دست خود برای اجرای اهداف وخواسته هایش تبدیل کند و وی تنها کسی است که قادر است به نقطه صفر برسد که بر اساس آن، کرانه باختری یا 67 درصد از این منطقه را به اراضی "اسرائیلی" ملحق کند، و هم زمان با آن به فلسطینی های ساکن این مناطق، اقامت اسرائیلی بدهد اما برای 33 درصد باقیمانده، به کانتون ها (شهرک هایی) تبدیل می شود که تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین یا تحت قیمومیت اردن یا غیره خواهد بود.