العالم ـ اروپا
یک فروند هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ متعلق به شرکت هواپیمایی اوکراین اینترنشنال با شماره پرواز ۷۵۲ با ۱۶۷ مسافر و ۹ خدمه پرواز که در ساعت ۶ و ۱۲ دقیقه صبح چهارشنبه ۱۸ دی ماه از فرودگاه امام(ره) به مقصد کی‌یف پرواز خود را آغاز کرد، ۶ دقیقه بعد به دلیل شلیک غیرعمد پدافند هوایی سپاه، در حوالی صباشهر از توابع استان تهران سقوط کرد و همه سرنشیان آن جان باختند.
راشاتودی روز دوشنبه (۳۰ دی‌ماه) در مطلبی نوشت: در هفته‌های گذشته رسانه‌ها به حادثه غمبار سقوط هواپیمای مسافربری اوکراینی در ایران پرداختند، اما این اتفاق بار دیگر نقش مسائل ژئوپلیتیک در تعیین اهمیت موضوع‌های رسانه‌ای را به نمایش گذاشت؛ جایی که سیاست تعیین می‌کند چه فاجعه‌ای باید مورد توجه رسانه قرار گیرد و چه موضوعی نه.
«نیل کلارک» نویسنده این مطلب می‌افزاید: یک هواپیمای مسافربری پس از آنکه از فرودگاه تهران برخاست، هدف موشک قرار گرفت و سقوط کرد و ده‌ها نفر جان خود را از دست دادند؛ خیر، من از هواپیمای اوکراینی پرواز PS۷۵۲ که هفته پیش سقوط کرد صحبت نمی‌کنم، منظورم ساقط کردن پرواز ۶۵۵ خطوط هوایی ایران‌ایر با موشک زمین به هوای ناو آمریکایی در سوم جولای ۱۹۸۸ (دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷) در خلیج فارس بود.
در این حمله ۲۹۰ نفر جان خود را از دست دادند و تعجبی نداشت که عاملان آن آمریکایی بودند، مهمتر از آن اینکه، آمریکا هرچند مدعی شد این اتفاق به دلیل یک اشتباه فنی رخ داده است اما هیچگاه عذرخواهی نکرد.
به همین ترتیب رسانه‌ها نیز از پرداختن به این حادثه خودداری کرده و اهمیتی برای آن قائل نشدند زیرا در پشت آن قدرتی به نام آمریکا قرار داشت.
پنج سال پیش از این واقعه نیز اتحاد جماهیر شوروی یک هواپیمای خطوط هوایی کره‌جنوبی با شماره پرواز ۰۰۷ را هدف گرفت و ۲۶۹ سرنشین آن کشته شدند.
برخلاف هواپیمای ایرانی که در آسمان این کشور در حال پرواز بود، هواپیمای کره‌ای در آسمان شوروی و ۳۶۵ مایل دورتر از مسیر مجاز در حال پرواز بود. در آن زمان با توجه به اوضاع تنش‌آلود دوران جنگ سرد، شوروی گمان کرد این هواپیما جاسوسی است و با وجود ارسال سیگنال‌های هشدار بین‌المللی، این پیام‌ها بی‌پاسخ ماند و در نهایت آنها تصمیم به ساقط کردن هواپیما گرفتند.
این در حالی است که همزمان با این هواپیمای مسافربری، یک هواپیمای شناسایی آمریکا نیز در منطقه بود.
پس از این حمله، رونالد ریگان رئیس جمهوری آمریکا آن را «اقدامی تروریستی» و وحشیانه نامید و فشارهای غرب و رسانه‌های وابسته به آن به شوروی شدت گرفت.
در زمان سقوط هواپیمای ایران‌ایر، رئیس جمهوری آمریکا و رسانه‌های غربی سکوت کردند آن هم در حالی که شمار قربانیان آن سانحه هوایی ۲۹۶ نفر بود. با این حال آنچه که در این میان تعیین‌کننده فاجعه‌آمیز و یا معمولی بودن چنین واقعه‌ای است، رویه سیاسی است.
نویسنده این مطلب در ادامه به چند مورد هدف قرار گرفتن هواپیماهای مسافربری روسیه در سالیان اخیر از جمله پرواز شماره ۱۸۱۲ شرکت هواپیمایی سیبری بر فراز دریای سیاه در اکتبر ۲۰۰۱ و پرواز ۹۲۶۸ خطوط هواپیمایی «مترو جت» روسیه در صحرای سینا در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۵ اشاره و تاکید می‌کند که کشته شدن مسافران این پروازها هیچ واکنشی از سوی غربی‌ها و رسانه‌های آنها به دنبال نداشته و در مورد اخیر حتی « فیلیپ هاموند » وزیر دفاع وقت انگلیس آن را هشداری به روسیه خوانده بود.