اتحاديه عرب و سران عرب که درحل و فصل درگيري هاي کشورهاي مختلف عربي ناکام ماندند ، از آمريکا و هم پيمانان اين کشور در پيمان ناتو خواستند که به ليبي حمله کنند، ملت آن را هدف قرار دهند، به وحدت اراضي اين کشور ضربه بزنند، بر نفت آن سلطه پيدا کنند و قطعنامه 1973 شوراي امنيت سازمان ملل ، درواقع سرپوشي براي اين تجاوز با حمايت کشورهاي عربي بود. به گزارش پايگاه اطلاع رساني العالم، هفته نامه فلسطيني المنار در يادداشتي با اشاره به ناتواني سياسي اعراب در پيشبرد سياستهاي منطقهاي خود، نوشت: يکي از بندهاي قطعنامه 1973، به نفروختن سلاح به آفريقايي هاي درگير در ليبي مربوط مي شود و شرکت کنندگان در تجاوز به ليبي، به ناچار بايد راهي براي دور زدن اين بند، پيدا مي کردند. استفاده از قطر براي انجام اين ماموريت با هدف ريختن خون بيشتري از مردم ليبي، راه چاره بود ، بعد از ديداري که ميان مسئولان قطر با يکي از کشورهاي همسايه ليبي برگزار شد، عملاً قطر ماموريت خود را آغاز کرد و با حمايت حدود 400 ميليون دلار، به بخش شرقي ليبي سلاح فرستاد که ارتش هم پيمان با معترضان درآن جا بود و کادرهاي امنيتي اروپايي و آمريکايي درآن جا حضور داشتند. مقاديري از اين سلاح ها با اين ادعا که کمک هاي انساني است، با هدف طولانيتر شدن درگيري ها و درنهايت تجزيه ليبي و سلطه برنفت اين کشور به بنغازي فرستاده شد. المنار در ادامه مينويسد: ترکيه متوجه اين موضوع شد و طرح خود را براي حفظ وحدت اراضي ليبي ارائه کرد که اين طرح، حملات تبليغاتي رسانههاي قطري را عليه آنکارا به دنبال داشت و با استفاده از عناصري در بنغازي درصدد تضعيف نقش ترکيه برآمد. اين هفتهنامه نزديک به جريان محمد دحلان و برخي کادرهاي قدرتمند فلسطيني در جنبش فتح در ادامه به اخبار نشريات الجزايري در مورد نقش دحلان در فرستادن سلاحهاي اسرائيلي براي قذافي اشاره کرده و با انکار آن – با وجود مستندات بسيار از جمله دستيابي انقلابيون به اين سلاحها – ميگويد قذافي خود داراي زرادخانه بزرگي از سلاحهاي پيشرفته و متنوع بوده است. گفتني است کشمکش سياسي در ميان کشورهاي عربي و غربي در مورد ليبي در حالي ادامه دارد که نبردهاي سنگيني ميان طرفين در ميانه شهرهاي البريقه و اجدابيان در مرکز اين کشور در جريان است.