اشکهايي که در اردوگاه ريخته مي شود

"اشکهايي که در اردوگاه ريخته مي شود" عنوان فيلم سينمايي نيست بلکه اولين لحظه هاي آزادي 18 زن اسير فلسطيني است که در قبال تحويل نوار گلعاد شاليط به خانواده اش از زندان اسرائيل آزاد شدند . ولي اين بار صحنه هاي آزادي با ديگر دفعات آزادي اسيران فرق داشت . صحنه هاي در هم آغوش کشيدن يکديگر زنان و اينکه اسرائيل بدون هيچ گون حسن نيتي مجبور به آزاد سازي آنان شد . آري ؛ مادران ، خواهران و همسران ، آزادي را در آغوش کشيدند ، ولي از تمام اينها گذشته هنوز زنان اسير ديگري در انتظار چنين لحظاتي به سر مي برند . يکي از اين اسراي آزاده در مصاحبه با خبرنگار العالم مي گويد : اوضاع زندان و اداره آن بسيار بد و طاقت فرسا بود و با درود به مقاومت از آنان مي خواهم که به دنبال آزادي ديگر اسيران به ويژه اسراي زن باشند . ديگر زن آزاده به خبرنگار العالم چنين گفت : مي خواهم تا با استفاده از قضيه گلعاد شاليط ، اسيران آزاد شوند . صدها نفري که به استقبال اين اسران به گذرگاه عوفر آمده بودند نتوانستند شادي خود را از دو چيز کتمان کنند . يک شادي به خاطر آزادي و رسيدن اسيران زن و ديگري به خاطر اينکه ديگران نيز مي توانستند با توجه به قضيه شاليط ، اميد به آزادي زندانيانشان پيدا کنند . قضيه گلعاد شاليط با اينکه منجر به آزادي اسرا به ويژه اسيراني که دهها سال دربند هستند ، مي شود ولي با اين وجود به منزله حل مساله و بحران اسيران فلسطيني که اسرائيل با آنها معامله مي کند نيست . عيسي قراقع وزير امور اسراي فلسطين دردولت انتصابي در گفتگو با خبرنگار العالم اظهار داشت : که آزادي اسراي فلسطيني بسيار با اهميت بوده و تلاش داشتند تا کنگره اي در اريحا در اين رابطه تشکيل شود . اما نکته مهم اين جريان آزادي آنها براي اولين بار از داخل خاک فلسطين است . گر چه اين پيروزي کوچک است اما بسيار مهم و پراهميت بوده و درکارنامه پرافتخار مقاومت فلسطين ثبت مي شود و پيروزي بزرگتر مقاومت اين است که موفق به آزادي دهها اسيري خواهند شد که بيش از دو دهه از عمر خود را در زندانهاي اسرائيل سپري کرده اند ، کاري که ديگران پس از مذاکرات بسيار ؛ موفق به انجام آن نشدند . فارس الصرفندي- خبرنگار العالم- از مقابل بازداشتگاه عوفر