العالم- تحلیل روز
حدود 50 روستا و شهرک به روند آشتی پیوسته‌اند و وضعیت 8 هزار شهروند نیز حل و فصل و بیش از 3 هزار قبضه سلاح تحویل ارتش داده شده است. در مقابل، حل و فصل وضعیت افراد تحت تعقیب و فراری از خدمت نظامی، بستر بهبود اوضاع اجتماعی در جنوب کشور را مهیا می‌سازد.
دستاورد پرونده آشتی‌ها در درعا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا درعا با توجه به موقعیت سیاسی و جغرافیایی‌اش، وزن مهمی در محاسبات دقیق بین‌المللی دارد، و به خاطر همین موقعیت جفرافیایی، ابعاد سیاسی پیچیده‌ای دارد چون در مجاورت استان قنیطره و نزدیک فلسطین اشغالی است، این استان همچنین حلقه اتصال سوریه با تمام کشورهای آسیای غرب و آفریقای شمالی محسوب می‌شود و از محور شمالی با استان ریف دمشق همجوار است. درعا با توجه به چنین جایگاهی، وزنه اقتصادی سنگینی دارد و کشاورزی و تجارت در آن پررونق است. گذرگاه مرزی نصیب نیز در جنوب استان واقع است که از پرازدحام‌ترین گذرگاه‌ها در مرزهای سوریه محسوب می‌شود که بیشتر کالاها از آن منتقل می‌شود.
اما از سوی دیگر، رژیم اسرائیل همچنان بر درعا متمرکز شده و این وضعیت قبل از جنگ سوریه حاکم بوده و ایده ایجاد منطقه کمربند امنیتی در اطراف جولان اشغالی- یعنی از درعا تا پایگاه آمریکایی التنف در عمق بادیه سوریه امتداد دارد- مهم‌ترین عواملی است که باعث شده این رژیم اشغالگر در راستای ایجاد هرج و مرج در درعا تلاش کند. اسرائیل همچنین بر "حوض الیرموک" در درعا چشم طمع دوحته است و این رژیم از زمان تاسیس، آب را به عنوان عنصر اساسی در هرگونه درگیری با کشورهای عربی مدنظر قرار داده، و این درگیری از طریق چندین پروژه و حتی حملات مستقیم به منطقه حوض الیرموک بازتاب داشته است، از جمله اینکه در سال 1964 در آستانه کنفرانس سران عربی، شرکت‌کنندگان در آن تصمیم گرفتند برخی پروژه‌های آبی در سوریه، لبنان و اردن را اجرا کنند تا از آب‌های رودهای اردن، لیطانی و یرموک بهره‌برداری کنند که نتیجه این توافق، احداث سدی بر روی رود یرموک جهت ذخیر 200 میلیون متر مکعب آب در آن و ایجاد کانالی از طریق سوریه بود ولی همزمان با راه‌اندازی مستقیم این پروژه، اسرائیل تاسیسات را بمباران و به مرزهای سوریه حمله کرد.
با توجه به موارد فوق‌الذکر، ایالات متحده و اسرائیل بیشترین ضرر را از نهایی شدن فرآیند آشتی در روستاها و شهرک‌های درعا متحمل شده‌اند؛ زیرا ارتش سوریه کنترل خود را بر سرتاسر این منطقه- در مجاورت مرزهای مشترک با اردن- تثبیت می‌کند و این وضعیت یعنی شکست کامل پروژه کمربندی امنیتی است که رژیم صهیونیستی آن را در سر می‌پروراند، و همچنین پایگاه آمریکایی مستقر در منطقه التنف در عمق بادیه نیز به باری اضافی بر دوش نیروهای آمریکایی تبدیل می‌شود و می‌بایست واشنگتن تصمیمات جدی درباره میزان کارآمد بودن این پایگاه بگیرد و احتمالا، برچیدن این پایگاه یکی از این تصمیمات باشد. این فرآیند آشتی مرحله جدیدی را شکل می دهد که به موازات اهمیت دستاوردهای نظامی ارتش است؛ زیرا موقعیت ژئوپلیتیکی دولت سوریه را تقویت خواهد کرد.