العالم - زلال قرآن
چون مبداء پیدایش هر مخلوقی اسمی از اسماء الهی است و آن مخلوق در پایان راه کمال خود به همان اسم رجعت می نماید، پس به هدایت حدیث شریف نبوی (ص) که فرموده: « اَلطَریقِ اِلَی اللهُ بِعَدَدِ اَنفاسَ خَلایق»
ترجمه: (به عدد هریک ازمخلوقات راه بسوی خدا وجود دارد).
برای هر مخلوقی مبداء و مرجعی است واحد و سیر و صراطی است مخصوص که ازروی اختیار یا اجبار باید آن را طی کند تا به کمالات مطلوب خود برسد و با کسب کمالات لایق خود به اسم مصدر پیدایش خویش رجوع نماید.
نا گفته نماند که صراط مخصوص هرمخلوق (بجزموجود مختارمثل انسان) صراط مستقیم است که اجباراً درآن حرکت می نماید تا براساس مشیت وفضل ولطف الهی به کمال موعود خود برسد، پس هریک ازموجودات عالم باید برای رجوع به اسم مبداء و مصدر پیدایس خود، در صراط الهی حرکت نماید تا با کسب کمالات لایق خود، توفیق داشته باشد به اصل خویش که همان پیشگاه باعظمت الهی است برگردد.