العالم - زلال قرآن
به صراحت آیات 28 و 29 سوره مبارکه رعد: « الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّـهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّـهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ . الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ»
ترجمه: (آنها که به خدا ایمان آورده و دلهاشان به یاد خدا آرام می‌گیرد، آگاه شوید که تنها یاد خدا آرام بخش دلهاست. آنان که به خدا ایمان آورده و به کار نیکو پرداختند خوشا بر احوال آنها، و بازگشت ومقام نیکو آنها راست).
سکینه و آرامش حقیقی که محصول کسب کمالات مطلوب ومتعادل ومتوازن استعدادهای ذاتی انسان است در پرتو مداومت واستمرارذکر لسانی وقلبی اسماء حسنی وصفات علیای الهی قابل حصول است که نتیجه نهائی آن وصول به حُسن عاقبت ومقام اعلی قرب الهی خواهد بود، ودلیل آن هم این است که حسب بخش اول آیه 31 سوره مبارکه بقره: «وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ...»
ترجمه: (وخدا همه اسماء را به آدم یاد داد...).
هین اسماء وصفات الهی که منشاء اصلی استعدادهای ذاتی آدمی هستند، به استناد بخش آخر آیه 156 سوره مبارکه بقره:
«... إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ »
ترجمه: (ما به فرمان خدا آمده‌ایم و به سوی او رجوع خواهیم کرد).
مقصد کمال حقیقی اونیزهستند، بهمین سبب وصول به حقیقت آنها اقتضای ذاتی انسان است، لذا ست که یاد وذکراسماءالله که درواقع اُنس واُلفت با آنها که مقدمه رسیدن به حقیقت آنهاست، موجب اطمینان قلبی وسکینه وآرامش حقیقی دنیا وآخرت او می گردد.