العالم _ زلال قرآن
اخلاص در نیت و عمل، خالی کردن فکر و ذهن از غیرخدا، استعاذه و استعانت و استغفار، که موجب دل بریدن از ماسوی الله و انقطاع الی الله می گردد، از شرایط اساسی تحقق حضور قلب وتوجه به ذات اقدس الهی درعبادات است، و این مهم زمانی محقق می گردد که انسان فکر و ذهن و دل خود را به سوی حضرت حق سبحانه وتعالی معطوف نموده و با تاءمل وتعمق درمحتوای عبادت بکوشد و با درک هرچه بیشتر حقایق آنها، مقام عظمت و کبریائی خداوند علیّ عظیم را هر چه بیشتر وبهتر پیش چشم دل خویش مجسم سازد و با خضوع وخشوع حاصل ازآن به عبادت وعبودیت خداوند تبارک وتعالی بپردازد.
به بیان دیگر: ازآنجا که هدف عالی ازانجام عبادات، توجه دقیق به خداوند وایجاد فضای مناسب برای پیوند دادن روح انسان با ذات اقدس الهی است، واین مهم اتفاق نمی افتد مگر با صفای باطن ونورانیت دل در اثر انوار نورالانوار و خداوند سبحان، و دستیابی به آن نیازمند این است که انسان درحال عبادت، آئینه دل خویش را به درستی دربرابراشعه های انوارالهی مستتر درمحتوای عبادات قراردهد، واین امرمیّسر نمی شود مگربا حضور قلب و توجه دقیق به حضرت حق سبحانه و تعالی.
پس بر اقامه کنندگان عبادات است که آئینه دل خود را به سوهان اخلاص صاف وصیقلی کرده و با تخلیه آن از غیرخدا و با حضورقلب کامل آن را بشکل مناسب دربرابر انوارالهی قراردهند تا اسماء حسنی و صفات علیای خداوند تبارک و تعالی به درستی درآن ها منعکس شوند وبا نورانی کردن قلب، وجود آنها را منور و به صفات الهی متصف نمایند، که اگرعبد به چنین توفیق عظمائی نائل گردد به حقیقتِ عبادت دست پیدا خواهد نمود ان شاءَالله.