العالم - زلال قرآن
اگر نمازگزار قلب خود را به سوهان اخلاص (که از تطهیر قلب و توجه و حضور قلب حاصل می شود) صیقل دهد و آن را از زنگار های آلودگی ها و تعلقات غیرالهی (که حجاب بین انوار الهی و قلب انسان هستن)، پاک و پاکیزه نماید، این ظرفیت و لیاقت را پیدا می کند که با انجام عبادات (به خصوص نماز) تجلیگاه جلوه های جمال و کمال خداوند تبارک و تعالی واقع شود و با انعکاس مناسب اسماءالله در قلب خود، زمینه های درک درست حقایق مستتر در ارکان توحید یعنی: تکبیر و تحمید و تهلیل و تسبیح (که شرط قبولی نماز است) را فراهم نماید و به باور قلبی و یقینی آنها توفیق یابد، و با اُنس و اُلفت با خداوند سبحان و محو جمال وکمال او شدن به جائی می رسد که به جز خدا را نمی بیند و به جز ذات اقدسش را شایسته عبادت و عبودیت نمی داند.
به همین سبب تمام سپاس ها و ستایش ها و حمد و ثناها را متوجه حضرت حق سبحانه و تعالی می نماید، و با نفی همه «اله»ها ضمن اینکه به زبان «لااله‌الاّالله» می گوید، فقط در مقابل «الله» به رکوع و سجده سَرخَم کرده و به خاک مَذلّت می افتد، و به واسطه این عبادات خالصانه است که به نماز مقبول توفیق می یابد ان شاءَالله.