العالم ـ زلال قرآن
به گواه آیه 191 سوره مبارکه آل عمران :
« الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّـهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ»
ترجمه: (کسانی كه خدا را [درهمه احوال] ايستاده و نشسته، و به پهلو آرميده ياد مى كنند، ودرآفرينش آسمانها و زمين مى انديشند و (با باوریقینی می گویند) پروردگارا، اينها را بيهوده نيافريده اى؛ منزهى تو! پس ما را ازعذاب آتش دوزخ درامان بدار.).
خداوند علیم حکیم نه تنها عالم هستی را عبث و بیهوده نیافریده، بلکه براساس حدیث قدسی:
« کُنتُ کَنزَاً مَخفیاً فَاَحبَبتُ اَن اُعرَف فَخَلَقتَ الخَلقَ لِکَی اُعرَف»
ترجمه: (خداوند فرمود: من گنج پنهانی بودم، دوست داشتم شناخته شوم ، پس مخلوقات را خلق کردم تا شناخته شوم).
هدف اصلی و کلی ازخلقت جهان و انسان «معرفت الله» بوده است. به همین دلیل درحدیث شریفی از رسول الله (ص) نقل است که فرموده :
« اَوَلُ اَلعِلم مَعرِفَتُ اَلجَبّاروَ آخِرُاَلعِلم تَفویضُ الاَمرِاً اِلَیه»