العالم - آفریقا
نیکولاس هایسوم، فرمانده نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در سودان جنوبی، وضعیت این کشور را "وخیم" توصیف کرد و اظهار داشت که تلاش‌های بین‌المللی برای دستیابی به یک راه‌حل مسالمت‌آمیز تنها زمانی موفق خواهد بود که رئیس‌جمهور "سیلوا کیر" و معاون پیشین و رقیبش "ریک ماچار"، آمادگی خود را برای مذاکره و ترجیح منافع مردم بر منافع شخصی‌شان اعلام کنند.
سقوط آرزوهای استقلال
در سال ۲۰۱۱، پس از استقلال سودان جنوبی از سودان، امیدواری‌های زیادی وجود داشت. "جوبا"، پایتخت این کشور غنی از نفت، به عنوان نمادی از آغاز دورانی نوین شناخته می‌شد. اما در دسامبر ۲۰۱۳، اختلافات قومی این کشور را به جنگ داخلی کشاند. نیروهای "سیلوا کیر"، که از قبیله دینکا هستند، با نیروهای "ریک ماچار"، از قبیله نوئر، وارد نبرد شدند. این جنگ بیش از ۴۰ هزار کشته برجای گذاشت و سرانجام در سال ۲۰۱۸ با امضای توافق صلح به پایان رسید. این توافق منجر به تشکیل دولت وحدت ملی به رهبری "کیر و ماچار" شد.
تعویق انتخابات و تشدید تنش‌ها
طبق این توافق، انتخابات قرار بود در فوریه ۲۰۲۳ برگزار شود، اما ابتدا به دسامبر ۲۰۲۴ و سپس مجدداً به سال ۲۰۲۶ موکول شد. هایسوم هشدار داد که تنش‌ها و خشونت‌ها به ویژه با نزدیک شدن زمان انتخابات و شدت یافتن رقابت سیاسی میان بازیگران اصلی، در حال افزایش است.
او افزود که "سیلوا کیر" و "ریک ماچار" اعتماد لازم به یکدیگر را برای نشان دادن رهبری مورد نیاز جهت اجرای توافق صلح ۲۰۱۸ و حرکت به سوی آینده‌ای باثبات و دموکراتیک برای سودان جنوبی ندارند.
نقش اطلاعات نادرست و اختلافات قومی
هایسوم همچنین به نقش اطلاعات نادرست، سخنان تحریک‌آمیز و افزایش اختلافات قومی اشاره کرد که به وخامت اوضاع دامن زده است. او گفت: «با توجه به این شرایط نگران‌کننده، تنها می‌توان نتیجه گرفت که سودان جنوبی در آستانه بازگشت به جنگ داخلی قرار دارد.»
هشدار جدی درباره تکرار جنایات گذشته
هایسوم، که ریاست نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در جوبا (سودان جنوبی) را بر عهده دارد، هشدار داد که در صورت وقوع جنگ دوباره، همان خشونت‌ها و جنایاتی که در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۶ کشور را ویران کرد، تکرار خواهد شد. او تأکید کرد که جامعه بین‌المللی باید از تکرار این فاجعه جلوگیری کند و برای احیای صلح و ثبات در این کشور اقدام کند.
وضعیت فعلی سودان جنوبی نشان‌دهنده آسیب‌پذیری عمیق این کشور است و نیازمند توجه فوری و عملی از سوی جامعه جهانی و طرف‌های داخلی برای جلوگیری از بحران بزرگ‌تری است.