به گزارش روز سه شنبه پایگاه خبری شبکه العالم به نقل از روزنامه "رای الیوم" درحالی این تصمیم وزارت اوقاف مصر مورد قبول برخی قرار گرفت که برخی دیگر آن را اشتباه دانسته و تاکید کردند که وزارت اوقاف نباید مرتکب چنین اشتباهی می شد.
"احمد کریمه" استاد شریعت اسلامی دانشگاه الازهر از جمله کسانی بود که از تصمیم اداره اوقاف مصر استقبال کرد و آن را "درست و عاقلانه" خواند و گفت که وزارت اوقاف با این کار تدابیر پیشگیرانه را برای جلوگیری از بروز فتنه اتخاذ کرد.
وی در گفت وگو با روزنامه رای الیوم افزود: بسیاری نمی دانند که شماری از طرفداران جریان سلفی وهابی از شهر اسکندریه به قاهره آمدند تا با اقلیت شیعه که می خواستند آیین سالروز عاشورا را در اطراف مسجد امام حسین (ع) برگزار کنند، درگیر شوند.
کریمه تصریح کرد: تصمیم بستن مسجد امام حسین (ع) از کارهای وزارت اوقاف مصر است زیرا مسوول تامین امنیت مساجد و جلوگیری از آسیب به حرمت آن است.
اما یکی از شاعران به نام "فاروق جویده" بستن مسجد امام حسین (ع) را اشتباه تصادفی وزارت اوقات مصر دانست و در مقاله ای در نشریه الاهرام با عنوان "حسین (ع) متعلق به همه ما است"، از اداره اوقاف خواست تا بین مسوولیت دینی خود و مسوولیت های امنیتی برعهده وزارت کشور تفاوت قایل باشد.
وی تصریح کرد: یک اشتباه دینی در این تصمیم رخ داده است. امام حسین (ع) ـ آن طور که برخی تصور می کنند- تنها به مذهب شیعه اختصاص ندارد بلکه وی نوه محمد بن مصطفی (ص) است و رسول اکرم درباره ایشان گفت که "حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسین".
جویده گفت: این تصمیم ظالمانه به احساسات مصری ها خدشه زیادی وارد می کند. امام حسین (ع) مختص ایران و یا منحصر به مذهب شیعه نیست بلکه او متعلق به همه مسلمانان است.
وی همچنین "الازهر" (مرکز دینی و علمی مصر) را به خاطر سکوت در قبال بستن مسجد امام حسین (ع) مورد عتاب و سرزنش قرار داد.
"اسامه الغزالی حرب" نویسنده عرب نیز در مقاله خود اقدام اداره اوقاف مصر مبنی بر بستن مسجد امام حسین (ع) را عملی کاملا نامناسب توصیف و خاطرنشان کرد، این تصمیم از نمونه تصمیمات حساب نشده ای است که به وجهه کشوری مثل مصر که تعصب نمی شناسد، آسیب می زند.
وی تاکید کرد: مصر با اکثریت قاطع اهل تسنن، هیچ گاه هیچ گونه احساسات خصمانه علیه شیعیان به خود ندیده است.
الغزالی اقدام اداره اوقاف مصر مبنی بر بستن مسجد امام حسین (ع) را یک اشتباه خواند که نباید آن را مرتکب می شد.