نریدُ أن نُعیدَ الیَوْمَ کربلائَک
قد جِئنا إليكَ يا غريبُ
ای غریب [کربلا] ما به سوی تو آمدیم
قد جِئنا يَقُودُنا حبيبُ
با هدایت حبیب بن مظاهر به سوی شما آمده‌ایم
في رَكبٍ يَحُفُّه النَّحِيبُ
در کاروانی که صدای گریه از سراسر آن بلند است
ثارالله ثارالله
لقد جِئنا نُريدُ أنْ نَقي دمائَك
آمده‌ایم تا نگذاریم خون تو ریخته شود
نريدُ أن نُعيدَ اليَوْمَ كربلائَك
می‌خواهیم تا امروز کربلای تو را تکرار کنیم
هنا جَيشُ المُوالين
ارتش یاران شما اینجاست
يريدُ نُصرةَ الدِّين
ارتشی که می‌خواهد دین را یاری کند
نداءُ العاشِقين، و صَوتُ الصَّارخين
ندای عاشقان و فریاد فریاد زنان
"حسيناً واحسين، حسيناً واحسين "
حسينا واحسين، حسينا و احسين
(لبَّيكَ حُسين)
هل مِن ناصرٍ له هُناكا؟
آیا در کربلا کسی هست که او را یاری کند؟
أطْلقْتَ بكربلا نِداكا
تو در کربلای ندای هل من ناصر سر دادی
يا حسينُ كلنُّا فِداكا
ای حسین! همه ما فدای تو
ثارالله ثارالله
هُنا المُدافعونَ عنْ حريمِ زَينبْ
در اینجا مدافعان حریم زینب
يُلبُّونَ النِّداءَ و الرَّصاصُ يَلهبْ
به ندای تو لبیک می‌گویند و گلوله‌هاشان بیقرار است
نُقاومُ نُقاوم
مقاومت می‌کنیم، مقاومت می‌کنیم
و نَصنعُ المَلاحِم
و حماسه می‌آفرینیم
نَرُدُّ المُعتدين، بِعَزمٍ و يَقين
با اراده و یقین، متجاوزان را بر می‌گردانیم
فِداءً للحُسين، حسيناً وا حسين
فدای حسين، حسينا وا حسين
(لبَّيكَ حُسين)
شعر: احمد حسن الحجیری از بحرین