العالم - لبنان
روز ششم ماه ژوئن سال 1982 (16 خرداد 1361) رژیم صهیونیستی به بهانه برقراری آرامش برای مناطق شمالی فلسطین اشغالی و تحت تعقیب قراردادن سازمان ها و گروهای مقاومت فلسطینی که در لبنان بودند، عملیاتی را با نام صنوبر یا صلح الجلیل آغاز کرد و به لبنان حمله ور شد.
طی این عملیات ارتش رژیم صهیونیستی، با هجوم سراسری به لبنان، نیمه جنوبی این کشور تا بیروت، پایتخت آن را به اشغال خود درآورد. عملیات محاصره بیروت همزمان با شروع جام جهانی فوتبال 1982 در اسپانیا انجام شد.
لبنان آن روزها، خود درگیر جنگ داخلی بود و از سال 1975 یعنی هفت سال پیش از این حمله، همه گروه ها و جناح های سیاسی با یکدیگر دست به گریبان بودند. خیابان ها و میدان ها در شهرها و روستاهای لبنان، عرصه جنگی خانمان سوز بود. بسیاری از گذرگاه ها، مملو از سنگر و خاکریز بود و ساختمان ها زخمی از تیرها و خمپاره ها.
در طول جنگ داخلی لبنان، هزاران تن کشته و ده ها هزار تن دیگر زخمی شدند. علاوه بر آن بر اساس بسیاری از گزارش ها، 17 هزار نفر هم در این جنگ مفقود شدند و همچنان از سرنوشت شان خبری در دست نیست.
در این اوضاع، رژیم صهیونیستی راه سختی را برای اشغال سراسر لبنان در پیش نداشت. اما هسته های مقاومتی که شامل جوانان لبنانی، فلسطینی و سوری و حتی دیگر مسلمانان آزادی خواه می شد، رو در روی ارتش تا دندان مسلح صهیونیستی اسرائیل ایستادند. همان روزهای نخست، با مقاومت این جوانان، نظامیان صهیونیست، در چند جای لبنان برای پیشروی با مشکل برخوردند.
طی چندین ماه، صدها کشتار و جنایت در لبنان به وقوع پیوست و جامعه جهانی، سکوتی مرگبار را در قبال اشغالگری و جنایات اسرائیلی ها، اختیار کرده بود. کشتارهای صبرا و شاتیلا که در آن کمتر یا بیشتر از 4هزار زن و مرد و کودک، به خاک و خون کشیده شدند، یکی از پرده های جنایت گروه های تندرو و مزدور لبنانی با همکاری نظامیان صهیونیست بود.
در سال 1985 ارتش اشغالگر صهیونیست، خیلی از نیروهای خود را از بیشتر مناطق تحت اشغال خارج کرد و این مناطق را به مزدوران خود یعنی «ارتش جنوبی لبنان» واگذار کرد.
مزدوران صهیونیست ها هم با حمایت اسرائیل، در حق هر آنکس که بخواهد از کشور و میهن خود دفاع کند، از هیچ جنایتی کم نگذاشتند. صدها تن از رزمندگان و جوانانی که در برابر رژیم صهیونیستی و نیروهای مزدور لبنانی مقاومت می کردند، شهید، زخمی یا اسیر شدند.
حزب الله طی این سال ها چندین عملیات خیره کننده علیه اشغالگران صهیونیست انجام داد. برخی از این عملیات ها استشهادی بودند که نخستین آن توسط شهید احمد قصیر انجام شد و مقر نیروهای اسرائیلی در صور، با انفجاری مهیب، نابود شد و ده ها نظامی اشغالگر به هلاکت رسیدند.
برخی دیگر از عملیات ها هم، به سبک جنگ های نامنظم طراحی شد و با عنصر غافلگیری دشمن، ضربات سختی بر پیکر آنها وارد آمد. یکی از این عملیات ها، در سال 1987 موسوم به «البدر الکبری» بود که رزمندگان مقاومت، بر 4 پایگاه اشغالگران و مزدوران بر بلندی های «جبل الصافی» مسلط شدند و توانستند 12 پایگاه دیگر را از آنها زیر آتش بگیرند. طی این عملیات، به اعتراف منابع اسرائیلی، دست کم 6 صهیونیست، 11 مزدور ارتش مزدور جنوبی لبنان، به هلاکت رسیدند و 26 تن از آنان نیز زخمی شدند.
سال 1990 جنگ داخلی لبنان به پایان رسید و آرامشی نسبی در این کشور برقرار شد. گروه های مقاومت از جمله حزب الله که هشت سال پیش تاسیس شده بود، مجالی یافتند تا فعالیت های خود را گسترده تر کنند.
مقاومت در این سالها رشد قابل ملاحظه ای کرد و توانست حتی چندین بار شهرک های صهیونیستی را آتش باران کند و در چند عملیات کمین، افسران بلندپایه رژیم صهیونیستی را به هلاکت برساند.
سرانجام پس از هجده سال مقاومت جانانه، صبح پیروزی فرارسید. 21 ماه مه سال 2000، دو گردان از نیروهای مزدور «آنطوان لحد» تسلیم شدند. اهالی و رزمندگان مقاومت، زیر بارانی از گلوله و موشک اسرائیلی ها، توانستند بر ادوات و پایگاه های این مزدوران مسلط شوند.
آزادسازی از شهرک الغندوریه آغاز شد. حدودا دویست تن از جمله «عبدالله قصیر» و «نزیه منصور» دو نماینده عضو فراکسیون حزب الله در مجلس، وارد این شهرک شدند. سپس شهرک های «الطیبه» ، «دیر سریان» ، «علمان» و «عدشیت» یکی پس از دیگری، پس از سالها به تصرف ساکنان اصلی خود و رزمندگان مقاومت درآمد.
روز 22 ماه مه نیز، دهکده ها و شهرک های «حولا» ، «مرکبا» ، «بلیدا» ، «بنی حیان» ، «طلوسه» ، «عدیسه» ، «بیت یاحون» ، «کونین» ، «رشاف» و «رب ثلاثین» آزاد شد.
اما فردای آن روز یعنی 23 ماه مه 2000 شهرک های مهمی چون «بنت جبیل» در کنار «عیناتا» و «یارون» ، «الطیری» و روستاهای آن به دست نیروهای مقاومت افتاد. در این روز همچنین، اهالی به بازداشتگاه «خِیام»، سرازیر شدند، درهای آن را گشودند، و اسیران خود را آزاد کردند. روز بیست و چهارم ماه نیز، دهکده ها و شهرهای منطقه «بقاع غربی» و «حاصبیا» آزاد شدند.
شب هنگام، نظامیان باقی مانده اسرائیلی، فرار را بر قرار ترجیح دادند و با ذلت از مناطق لبنانی عقب نشینی کردند، تا لبنان، تنها کشوری باشد که تاکنون در تاریخ 70 ساله رژیم صهیونیستی، خاک خود را از دشمن پس گرفته باشد. به اعتراف لبنانی ها، اگر مجاهدت های شبانه روزی رزمندگان مقاومت در طول این 18 سال نبود، این پیروزی حاصل نمی شد.
«سلیم الحص» نخست وزیر وقت لبنان، این روز را عید مقاومت و آزادسازی نام گذاشت تا هرساله یکی از مناسبت هایی باشد که تعطیل رسمی و یک روز ملی به شمار می آید.
امروز (جمعه) «میشل عون» رئیس جمهوری لبنان در پیامی «به همه کسانی که با ایستادگی، صبر و مقاومت از سرزمین شان دفاع کردند، و آنهایی که خونشان بر زمین ریخت تا اشغالگری به پایان برسد» درود فرستاد.
«جبران باسیل» وزیر خارجه در دولت انتقالی و رئیس فراکسیون «لبنان قدرتمند» در مجلس جدید در صفحه توئیترش نوشت: در این روز یادی کنیم از همه شهدایی که رفتند تا سرزمین مان را آزاد کنند.
وی در ادامه پیامش با اشاره به اینکه «هنوز بخش هایی از لبنان در چنگال دشمن» است، بر ضرورت آزادسازی آن تاکید کرد.
«نجیب میقاتی» نخست وزیر پیشین لبنان و نماینده کنونی مجلس، آزادسازی جنوب لبنان را نقطه عطفی روشن در تاریخ کشور توصیف کرد که با وحدت لبنانی ها و اراده آنها به دست آمد.
ایرنا