العالم - تحلیل روز
این دستاورد همزمان با روزهای ملی ارتش های سوریه و لبنان رقم خورد. دلاوران با در نوردیدن مرزهای سیاسی و ساختگی برای پاسداری از مرزهای جغرافیایی جنوبی به حرکت درآمدند. اینها مرزهای ساختگی بود که برای مقاصد رژیم صهیونیستی و دشمن آمریکایی ساخته و پرداخته شده بود. این بدان معنا است که مرحله بعد از پیروزی درعا نظیر مرحله قبل از آن نخواهد بود. زیرا ارتش سوریه مهمترین طرح های رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه را در هم شکست و این منطقه را از گروه تروریستی داعش پاکسازی کرد تا پژواک این پیروزی در پایتخت کشورهای تصمیم گیرنده بویژه واشنگتن طنین انداز شود. ارتش سوریه درها را در برابر دستهای بازیگر واشنگتن در درعا و ریف آن بست و خطر آمریکا را در پایگاه التنف و مناطق پیرامون آن محدود کرد که گروه تروریستی داعش و همقطارانش در آنجا حضور دارند و از آنجا به غیرنظامیان و روستای منطقه السویدا حمله کردند.
این پیروزی یک تحول راهبردی در تاریخ جنگ علیه سوریه به شمار می رود زیرا ارتش سوریه به خط تماس با رژیم صهیونیستی بازگشت؛ یعنی به جایی که قبل از سال 2011 میلادی در آنجا حضور داشت. این بازگشت بعد از سیطره ارتش سوریه بر تمام روستاهای ریف غربی درعا صورت گرفت که چسبیده به منطقه جولان اشغالی سوریه است.
این ناحیه مرزی پیشتر درسایه هماهنگی روزانه از طریق گذرگاههای مرزی غیرقانونی، تحت نظر رژیم صهیونیستی بود. این گذرگاههای برای خدمت به اتاق عملیات موک و هرگونه اقدام نظامی گروههای تروریست علیه ارتش سوریه در جنوب این کشور گشوده شده بود. قبل از عقب نشینی گروهک های زیرمجموعه گروه تروریستی جبهه النصره و همقطارانش به سمت شمال سوریه و در دوره جنگ و از طریق این گذرگاههای غیرقانونی، سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی(موساد) و افسران عملیاتی این رژیم عناصر موسوم به "منابع آینده و نیروهای امنیتی" را بعد از پایان دوره های آموزشیِ امنیتی آنها - در مناطق صفد و طبریا و حتی مواضع ارتش این رژیم در مقر جبل الشیخ- وارد سوریه می کردند. رژیم صهیونیستی همچنین از این منطقه برای منتقل کردن عناصر گروه موسوم به "کلاه سفیدها" و مزدوران خود و افسران کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و کشورهای غربیِ عضو اتاق عملیات "موک" به اردن استفاده کرد تا این عناصر در مرحله بعدی به برخی کشورهای غربی منتقل شوند.
قبل از تصمیم گیری درباره آزادسازی درعا و ریف آن از تروریسم یعنی در نیمه ماه ژوئن سال 2018 میلادی، گروههای تروریست در داخل و ریف درعا در گسترده ای به مساحت تقریبی 2350 کیلومتر مربع حضور داشتند. این مساحت 60 درصد از کل خاک استان درعا را تشکیل می داد. این استان بالغ بر 3900 کیلومتر مربع وسعت دارد. اما گروه تروریستی داعش در 250 کیلومتر مربع یعنی شش صدر وسعت کل این استان تمرکز داشتند و ارتش سوریه نیز 1350 کیلومتر مربع یعنی معادل 34 درصد وسعت کل استان درعا را در کنترل داشت. این بدان معنا است که عملیات نظامی ارتش سوریه سریعتر از عملیات آزادسازی استان های بزرگ نظر دیر الزور و ریف دمشق بود؛ بویژه که در استان درعا، منافع اقتصادی با نظامی و امنیتی پیوند خورده است زیرا این استان نزدیک به مرز اردن و متصل به ریف دمشق است و خطوط تماس با رژیم صهیونیستی را از سمت غربی لمس می کند.
این کنترل ارتش سوریه بازتاب مثبتی بر روابط با کشورهای همجوار سوریه بویژه از منظر امنیتی و سیاسی و به طور مشخص اردن خواهد داشت که برای بازگشایی گذرگاه مرزی نصیب در مرز خود با سوریه شتاب به خرج داده است.
این گذرگاه شریان زندگی اردن به شمار می رود. بازپس گیری کامل استان درعا، امنیت بیشتری به استان السویدا خواهد بخشید و میزان فشار نظامی و سیاسی بر واشنگتن برای خروج از پایگاه التنف را افزایش خواهد داد زیرا این پایگاه اکنون تنها منبع خطر در جنوب شرقی و شرق سوریه به شمار می رود چرا که نقطه آغاز حملات عناصر گروه تروریستی داعش به روستاهای شرق السویدا و پایگاههای ارتش سوریه در ریف جنوب شرقی دمشق و ریف شرقی و شمال شرقی السویدا به شمار می رود. این بدان معنا است که برچیدن پایگاه التنف - که توسط افسران انگلیسی، آمریکایی و نروژی از گروهک های تروریستی وابسته به داعش یا گروهک های بیعت کرده با این گروه پشتیبانی می کرد و آنها آموزش می داد- بی برو برگرد انجام خواهد شد زیرا برچیدن این پایگاه خواست واضح سوریه است.
این امر نگرانی آمریکا و اقدام این کشور در منتقل کردن گروهک های داعش پیرامون خود در قلب صحرای سوریه از وضعیت سکون به وضعیت اقدام نظامی را تفسیر می کند. آمریکا در این اقدام خود - از ماهیت منطقه صحرایی و تماس آن با مرزهای اردن و عراق، کشیده شدن این منطقه صحرایی تا منطقه البوکمال در ریف دیرالزور و تلاقی این منطقه با ریف حمس و نیز چسبیده بودن آن با اردوگاه الرکبان که به پناهگاه تجمع عناصر داعش جلوی دیده گان آمریکا تبدیل شده است - بهره برداری می کند.
همه آنچه گفته شد، تاکید می کند که هدف آمریکا و رژیم صهیونیستی برای تداوم (بقای) پایگاه التنف، به چالش کشیدن دولت سوریه و همپیمانان نظامی و سیاسی و امنیتی آن در سایه همه پیروزیهایی است که آمال و آرزوهای واشنگتن و تل آویو در جنوب را از بین برده و به آنها در سیاست و جنگ درس و عبرت داده است.