العالم - سوریه
در شرایطی که گروه های مسلح در سوریه که اکثرشان با طرف های منطقه ای در ارتباط هستند، با ناکامی و شکست تدریجی روبرو شده اند و قدرت تاثیرگذاری مستقیم در روند تحولات را از دست داده اند، وضعیت به اصطلاح معارضان سیاسی نیز بهتر از آنان نیست، به گونه ای که گروه موسوم به ائتلاف ملی گروه های انقلابی و معارضان سوری، نتوانسته است که از وضعیت تشکیلات و اداری نابسامان خود فراتر رود و حتی شخصیت های این ائتلاف، به دلایل متعدد از جمله فساد و پارتی بازی و سلطه برخی طرف ها بر طرف های دیگر، از آن تبری جستند.
در نتیجه، اعضا و شخصیت های «ائتلاف ملی گروه های انقلابی و معارضان سوری» و موسسان آن قبل از دشمنانش به شکست آن اقرار کردند، به شکلی که آخرین رئیس این ائتلاف، اذعان کرده در شرایطی که هیچ برنامه و چشم اندازی برای این گروه وجود ندارد، این گروه عملاً معنای خود را از دست داده است.
از کدام گروه های انقلابی و کدام معارضان صحبت می کنید! این گروه بیش از گذشته، به ابزاری منطقه ای برای تسویه حساب ها در جهت خدمت به برخی طرف های منطقه ای تبدیل شده است.
معارضان سیاسی به شخصیت ها و گروه ها و احزابی در داخل سوریه و خارج از آن تقسیم می شوند.
در حالیکه برخی از اعضای این معارضان در داخل کشور را گروه هایی مورد قبول تشکیل می دادند، اما گروه های مستقر در خارج و در صدر آن «ائتلاف ملی سوریه» به شروطی از جمله خوش بینی گروه های مسلح و حامیان آن ها به عنوان مقدمه ای برای هر گونه راه حل احتمالی یا تسویه حساب سیاسی پایبند است، خود کسانی که چنین خوش بین هستند، به این مساله باور ندارند و حتی نزدیکان آن ها نیز حرفشان را قبول ندارند.
ائتلاف موسوم به گروه های انقلابی و معارضان سوری، حتی از سوی رسانه های معارض دولت سوریه نیز فراموش شده اند، تا جائیکه استفاده از این نام برای ائتلاف شرم آور است.
این ائتلاف نوامبر 2012 به موجب توافقی میان به اصطلاح « شورای ملی سوریه» و دیگر گروه های معارض تاسیس شد. در آن زمان، بیش از 120 کشور در نشست موسوم به دوستان سوریه تایید شد و با گذشت زمان، و با از دست رفتن امید آنان به موفقیت در نبرد در میدان جنگ، همه به اصطلاح دوستان سوریه، امید خود را از دست دادند و ناپدید شدند و درحال حاضر، فقط یک «گروه کوچک» درباره سوریه مانده است که از طریق کمیته قانون اساسی و آنچه به آن مربوط می شود، فعالیت می کند.
این گروه دو بازیگر اصلی دارد که یکی از آنان عربستان است که سرگرم شرایط و وضعیت خود است و دیگری به سخنگوی معارضان و بقایای آن اعم از ارتش آزاد یا گروه هایی در ادلب یا اطراف آن تبدیل شده است.
آخرین تحرک در مورد سوریه، با میزبانی آنکارا و با مشارکت مقامات روسیه و آلمان و فرانسه بود که با صدور بیانیه ای مشترک در پایان نشست استانبول، بر حمایت خود از حاکمیت و وحدت این کشور تاکید و آمادگی خود را برای مشارکت در برقراری صلح وثبات در این کشور اعلام کردند و بر پایبندی خود به حاکمیت و استقلال و تمامیت ارضی سوریه و پایبندی به اصول منشور سازمان ملل در تلاش های حل بحران سوریه تاکید کردند.
شرکت کنندگان در نشست استانبول همچنین با راه حل های جدایی طلبانه که حاکمیت و وحدت سوریه و امنیت ملی کشورهای همسایه را تهدید می کند، مخالفت کردند.
واقعیت این است که سوریه سال 2018 ، با سوریه در سال هایی که برخی گروه ها غیرنظامیان را می کشتند و به اسارت می گرفتند و در خیابان های دوما و دیگر شهرهای سوریه به بردگی می گرفتند، بسیار تفاوت دارد. این گروه ها در مناطق درگیری شکست خورده اند و از معارضان چیزی جز گروهی کوچک باقی مانده است که دمشق را به کارشکنی در تشکیل کمیته بررسی قانون اساسی از طریق وضع شروطی مانند به عهده گرفتن ریاست این کمیته و اتخاذ تصمیم گیری بر حسب نقطه نظر همگان متهم می کند.
منابعی که هیچ گاه طرفدار سوریه نبوده اند، به معارضان توصیه می کنند که شما امروزه طرف ضعیف تر هستید و حتی در اوج پیروزی های میدانی یا آنچه آنرا تغییری در معادلات سیاسی می خوانید و به خود نسبت می دهید، نخواهید توانست که موفق باشید. آن ها به این مساله اذعان می کنند که با اینکه همچنان از ما به عنوان یک طرف روند سیاسی و مذاکره در کشورها استقبال می شود، اما برخی ها از ما سوال می کنند که شما واقعاً نمایندگان چه کسانی هستید؟!
محمود غریب - العالم