العالم - آمریکا
طبق سیاست جدید دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، پناه‌جویانی که از مرزهای مکزیک به سمت آمریکا می آیند را معطل کرده و با وارد کردن آسیب روحی، آن‌ها را از درخواست پناهجویی منصرف می‌کنند.
به نوشته روزنامه «گاردین»، «مارگارت هوانگ» رئیس سازمان عفو بین‌الملل در آمریکا گفت سیاست «ماندن در مکزیک» دولت ترامپ با هدف جلوگیری از ورود پناهجویان به خاک آمریکا به‌خصوص از مرزهای جنوبی، غیرقانونی و نقض حقوق‌بشر است.
طبق قانون، به آمریکا تاکید شده به پناهجویان اجازه دهد درخواست خود را برای پناهندگی به این کشور تنظیم و ارسال کنند اما دولت ترامپ سیاست‌هایی را اتخاذ کرده که از انجام چنین روندی جلوگیری می‌کند. از جمله می‌توان به استقرار ماموران گشت مرزی و گمرک در مرزهای بین‌المللی برای دریافت مدارک از مسافران، پیش از رسیدن به درگاه ورودی مرزی اشاره کرد.
هوانگ، مدیر اجرایی عفو بین‌الملل در آمریکا این هفته به گاردین گفت: «پیش از هر چیز، این سیاست نقض قوانین بین‌المللی و آمریکا و به‌طور واضحی نقض حقوق بشر است. اگر آمریکا بفهمد که فردی ترسی قابل توجه از تحت پیگرد قرار گرفتن دارد، نمی‌توانید آن‌ها را به جای دیگری بفرستید، وظیفه این کشور است که از او محافظت کند نه این‌که آن را به جای دیگری بسپارد».
او به نامه‌ای غیر رسمی که ماه پیش از سازمان امنیت داخلی آمریکا درز کرده بود اشاره کرد که تصمیم دولت ترامپ برای وارد کردن آزار روحی به کودکان و والدین مهاجر را نشان می‌داد. هدف از این کار منصرف کردن آن‌ها از ورود به آمریکا است.
هوانگ این سوال را مطرح کرد که چه می شود اگر یکی از پناهندگان به‌خاطر معطل شدن در خاک مکزیک برای بررسی مدارک توسط ماموران مرزی آمریکا، آسیبی ببیند. وی ادامه داد آمریکا مسئول چنین اتفاق ناگواری خواهد بود.
حامیان پناهجویان می‌گویند همانند سیاست‌های پیشین، سیاست معطل نگه‌داشتن پناهجویان، آن‌ها را به ورود غیرقانونی به خاک آمریکا ترغیب می‌کند. در این صورت اگر این افراد در مرز توسط گشت مرزی یا ماموران فدرال اجرایی گمرک دستگیر شوند، می‌تواند بیرون راندن و رد درخواست پناهجویی آن‌ها را تسهیل کند.
در چنین شرایطی عبور آن‌ها از مرز می‌تواند برای این پناهجویان غیرقانونی و به‌ویژه برای کودکان، مخاطره‌آمیز یا حتی مرگبار باشد.
هوانگ ابراز امیدواری کرد: «آنچه به من امید می‌دهد جامعه وکلا و خدمت‌رسان‌هایی است که بیش از ۴۰ ساعت در هفته وقت خود را بر روی فکر کردن در مورد این‌که چگونه به این جمعیت یاری برسانند می‌گذارند». او اضافه کرد: «بدون سرپناه‌های خصوصی، هیچ‌یک از این افراد نمی‌توانستند فرصتی برای دریافت پناهجویی داشته باشند و بدون این خدمت‌رسان‌ها تعداد بسیار بیشتری از آن‌ها می‌مردند».