العالم ـ فلسطین اشغالی
به گزارش پایگاه آمریکایی فارین پالیسی، رژیم صهیونیستی اکنون بیشتر از هر زمانی احساس می کند که برای گسترش روابط با اعراب نیازی به حل موضوع فلسطین ندارد.
در ماه فوریه (بهمن 97) که اجلاس ضد ایرانی ورشو برگزار شد، ایالات متحده سعی کرد متحدان اروپایی خود را متقاعد سازد که از توافق هسته ای با ایران خارج و تحریم های بیشتری علیه تهران اعمال کنند؛ البته هیچ کدام از این اهداف محقق نشد و این نشست تنها به محفلی تبدیل شد که در قالب آن کشورهای عربی از ائتلافی که با اسرائیل دارند چندان شرمسار نباشند!
نشست ورشو که به میزبانی آمریکا - لهستان در شهر ورشو با عنوان اصلی «آینده صلح و امنیت در خاورمیانه» در روزهای 24 و 25 بهمن برگزار شد، به محل مباحث دیپلماتیک و رسانه ای فراوانی تبدیل شد. مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا در 22 دی ماه در جریان سفر خاورمیانه ای خود در گفت وگو با شبکه خبری 'فاکس نیوز' از برگزاری این گردهمایی بین المللی با تمرکز بر فعالیت های منطقه ای ایران در ورشو پایتخت لهستان با حضور متحدان آمریکا از جمله بعضی شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس و در راس آنها عربستان سعودی و نیز رژیم صهیونیستی خبر داد.
در جریان این نشست وزیران امور خارجه امارات متحده عربی، عربستان سعودی و بحرین در کنار بنیامین نتانیاهو در مراسم افتتاحیه حضور داشتند. بی دلیل نبود که مایک پنس معاون ایالات متحده از این نشست به عنون آغاز "یک دوره جدید" نام برد.
قبل از این نشست نتانیاهو به عمان سفر کرد و سفر رئیس جمهوری کشور عربی- آفریقایی چاد هم به سرزمین های اشغالی صورت گرفت.
سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به سلطان نشین عمان در چارچوب سیاست های این رژیم برای خارج کردن فلسطین از اولویت کشورهای عربی انجام شد. این دیدار در حالی انجام شد که همزمان ارتش رژیم صهیونیستی شش فلسطینی را در تظاهرات مسالمت آمیز نوار غزه، موسوم به «بازگشت» به شهادت رساند. رژیم صهیونیستی تمام تلاش خود را به کار می بندد تا از طریق دیدار و گفت و گو با کشورهای عربی، از آنان "حساسیت زدایی" کرده تا ضمن خارج کردن قضیه فلسطین از صدر مسائل جهان عرب، این بحران هفتاد ساله را صرفا به عنوان نزاعی میان فلسطینیان و اسرائیل نشان دهد. این سفرها و گفت و گوها ابزاری بود تا صهیونیست ها با سرپوش گذاشتن بر جنایات جنگی علیه ملت فلسطین، خود را به عنوان یک "کشور عادی" در خاورمیانه نشان دهند.
علاوه برعمان، نخست وزیر رژیم صهیونیستی یکشنبه 30 دی 97 سفر خود به چاد را در راستای عادی سازی بیشتر با اعراب انجام داد.
رژیم صهیونیستی در دهه های اخیر با بسیاری از دولت های عرب منطقه بطور مخفیانه رابطه داشته است؛ از دولت های خلیج فارس تا کشورهای پیرامونی مانند مصر و اردن و اخیرا هم سعودی ها و اماراتی ها در همراهی و همدلی با اسرائیلی ها به گونه ای عمل کرده اند که رسانه های بین المللی از آنان به عنوان متحدان منطقه ای یاد می کنند.
اسرائیل در خلال سفر به عمان از امکان برقراری سفرهای هوایی میان تل آویو و برخی پایتخت های عربی هم سخن گفت.
در میان کشورهای عربی غیر از چاد، مقاماتی از بحرین نیز از اسرائیل دیدن کردند.
دشمنی با ایران و منافع تجاری مشترک دو موردی است که نتانیاهو سعی دارد از رهگذر آن روابط با کشورهای عربی را گسترش دهد. علاوه بر اهداف رژیم اسرائیل، روابط جدید بین کشورهای عربی و اسرائیل بخشی از یک حرکت بزرگتر است که دونالد ترامپ در حال تلاش برای هدایت آن است، به این ترتیب کشورهای عربی سنی به طور رسمی با اسرائیل مقابل ایران جبهه گرفته و کاخ سفید انعقاد یک معاهده صلح میان اسرائیل و فلسطین را تکمیل کننده آن می بیند.
اما نتانیاهو به این نتیجه رسیده که می تواند محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را کاملا نادیده بگیرد و همزمان به گسترش روابطش با اعراب امیدوار باشد.
به گزارش ایرنا به نقل از فارین پالیسی، عده ای حتی در داخل اسرائیل معتقدند با چنین شیوه رفتاری نمی توان مشکلات خاورمیانه را حل کرد و بدون در نظر گرفتن حقوق مسلم مردم فلسطین چگونه می توان با حربه هایی سیاسی همچون تهدید ایران به بهبود روابط بلند مدت با اعراب امیدوار بود.
صهیونیست های لیبرال نیز بر این باورند که نتانیاهو تنها سعی در نگه داشتن منازعه اسرائیل و فلسطین در بن بست(keeping the conflict on ice) دارد زیرا حفظ وضع موجود از لحاظ سیاسی به نفع خود اوست. این وضع بلاتصمیمی (indecision) نهایتا منجر به طرح راه حل یک دولت می شود و این چیزی نیست که بسیاری با آن موافق باشند.
کارشناسان نظامی بازنشسته و برخی مقام های اسرائیلی معتقدند که گسترش روابط با اعراب بدون رسیدن به صلح با فلسطینی ها نوعی فریبکاری است. به زعم آنان عدم انگیزه تل آویو برای حل مناقشه و تلاش برای افزودن بخش هایی از کرانه غربی ایده های بسیار خطرناکی است که او آن را دنبال می کند و موجب پیچیدگی بیشتر اوضاع می شود و در نهایت به ضرر اسرائیل خواهد بود.
بنابراین کارشناسان سیاسی ایده ارتباط با کشورهای عربی تنها به بهانه مقابله با ایران را شکست خورده می دانند و آن را از لحاظ سیاسی غیر حرفه ای و یک رفتار سیاسی موقت قلمداد می کنند.