العالم ـ آفریقا
عطوان روز دوشنبه در سرمقاله این روزنامه افزود: عبدالفتاح السیسی رئیس جمهوری مصر دو بار ما را غافلگیر کرد، کاخ وی اعلام کرد که در نشست تونس شرکت نمی کند ولی ناگهان در تونس ظاهر شد، اعلام غیبت و حضور وی همچنان از معماهای نشست تونس است.
تمیم بن حمدآل ثانی پادشاه قطر دو روز پیش اعلام کرد که در این نشست شرکت و سخنرانی می کند و این حضور انجام شد ولی تمیم پیش از آنکه احمد ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب سخنرانی خود را به پایان برساند سالن را ترک و به سوی فرودگاه حرکت کرد.
هنوز دلیل این اقدام وی مشخصی نیست و جالب تر اینکه در پیامی به رئیس جمهوری تونس از استقبال و میزبانی گرم وی تشکر کرد درحالی که حضور امیر در تونس کمتر از 30 دقیقه بود و ما استقبال و تکریم گرم ندیدیم، حتی رئیس جمهوری تونس به استقبال وی نرفته بود.
جالب اینجاست که حکام عرب و وزیران خارجه آن ها که بشار اسد آن ها را در نشست 2006 قاهره، نامرد نامید در هر نشست از هر چیزی سخن می رانند و شعار سر می دهند ولی در نشست ورشو یک کلمه از فلسطین و قدس سخن نگفتند و تنها درباره خطر ایران هشدار دادند.
اما همین حکام در نشست تونس به حمایت از فلسطین فریاد سر دادند و بر ضرورت تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس شرقی تاکید کردند و آن را مقدمه تامین ثبات و امنیت منطقه دانستند.
البته شاه عربستان فراموش نکرد که بار دیگر به خطر ایران اشاره کند، چرا اینجا چیزی می گویند و در ورشو چیز دیگری؟ ترامپ بهتر می داند.
بخش دیگر سیرک اینجا بود که همه سران شرکت کننده در نشست تونس، اقدام آمریکا در به رسمیت شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر جولان را محکوم کردند، درحالی که هر از گاهی به صندلی خالی و پرچم رسمی سوریه می نگریستند.
آیا منطقی و عاقلانه است که موضوعی را با این اهمیت بدون حضور صاحبانش مورد بررسی قرار دهند؟ این چیزی که فقط می تواند در یک نشست سران کشورهای عربی و در دوران ما اتفاق بیافتد.
تنها موضع ثابت حکام کشورهای عربی در نشست تونس، تاکید بر طرح صلح عربی بود ولی این سوال مطرح است که چرا خود عرب ها به این طرح پایبند نبودند و در اجرا آن را نابود کردند، به عادی سازی روابط با اسرائیل پرداختند و برای نتانیاهو فرش قرمز پهن کردند، از تیم های ورزشی این رژیم استقبال و سرود ملی آن را پخش کردند؟
لج بازی ها، از ویژگی های مشترک همه نشست های سران عرب است و آن ها با یکدیگر یا با کسانی که خارج از دایره سیاست های آن ها هستند به لج بازی می پردازند و شاید تاکید بر طرح صلح عربی، مخالفت و لج بازی با سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان بود که خواستار اعلام مرگ طرح صلح عربی به عنوان کوچکترین واکنش به اقدام ترامپ درباره جولان شد.
اختلاف ها و تعارض ها همواره در نشست سران عرب وجود داشته است، از پرتاب بشقاب در نشست سال 1999 در قاهره تا درگیری معمر قذافی و عبدالله بن عبدالعزیز شاه سعودی در نشست قاهره در سال 2009 .
سران عرب در گذشته برای برنامه ریزی به منظور مقابله با اشغالگران اسرائیلی و طرح های حمایتی آمریکا تشکیل جلسه می دادند ولی اکنون برای مقابله با مقاومت و حامیان آن ها و پشتیبانی از طرح های ذلت بار آمریکا گرد هم می آیند.
سی امین نشست اتحادیه عرب روز یکشنبه در تونس برگزار شد.
این نشست درحالی آغاز به کار کرد که حدود نیمی از رهبران کشورهای عربی در آن غایب بودند.
«عمر البشیر» رئیس جمهوری سودان و «عبدالعزیز بوتفلیقه» رییس جمهوری الجزایر، «سلطان بن قابوس» پادشاه عمان، «حمد بن عیسی آل خلیفه» شاه بحرین، «محمد ششم» شاه مغرب و «خلیفه بن زاید» رئیس امارات از غایبان بزرگ سی امین اجلاس سران اتحادیه عرب در تونس بودند و امیر قطر و پادشاه عربستان نیز به فاصله کمی پس از آغاز نشست آن را ترک کردند.
اتحادیه عرب سال 2011 و پس از آغاز بحران سیاسی در سوریه، عضویت این کشور را در این سازمان به حالت تعلیق درآورد.