العالم - تحلیل روز
این وضعیت بعد از افزایش تعداد کشته های ارتش ترکیه در این استان سوری، تشدید شد.
اینجا بود که اردوغان، به موضوع آوارگان سوری عازم اروپا متوسل شد تا از این برگه برای اعمال فشار بر روسیه استفاده کند.
این در شرایطی بود که با دخالت مستقیم نظامی در سوریه، از نظر سیاسی و نظامی ، خیلی چیزها را از دست داد تا نگاه همگان به دیدار قریب الوقوع میان رئیسان جمهوری ترکیه و سوریه در رابطه با ادلب خیره شود تا مسائل زیادی درباره آینده این منطقه سرنوشت ساز مشخص شود.
اگر چند سال پیش و دقیقا سال 2015 را به خاطر بیاوریم ، به یاد می آوریم که چگونه بسیاری از سران کشورهای جهان از تجزیه سوریه سخن می گفتند و برای رسیدن به این هدف تلاش می کردند.
همین باور طی این سال ها، ترکیه را به وارد شدن به شمال سوریه سوق داد.ترکیه نمی دانست که رهبران سوریه و هم پیمانان این کشور، چیزی را به حال خود رها نکرده اندو آنچه اکنون مشاهده می کنیم، دامی است که اردوغان در آن افتاده است و تلاش می کند تا با دیدار با پوتین از آن خارج شود.
تحلیلگران در منطقه بر این باورند که آنکارا و مسکو وارد مرحله درگیری علنی در ادلب شده اند.
این مساله به دنبال ، تحولات نظامی اخیر و تسلط ارتش سوریه بر 2000 کیلومتر مربع از ریف ادلب و پیشروی آن در چند محور صورت می گیرد.
این مساله باعث می شود که این مرحله، فقط برای راه حل سیاسی نباشد، بلکه به منزله وارد شدن به مرحله درگیری منطقه ای و بین المللی و جدا شدن مسائل جنگ تحمیلی علیه سوریه از گروه های مسلح و در پی آن، جستجو برای یافتن اصولی برای راه حل سیاسی بعد از رهایی از تروریسم باشد.
به طور مشخص، دولت سوریه، در راه کارهای خود، تصمیمی استراتژیک را درنظر دارد که آن، پایان دادن به تروریسم در همه مناطق این کشور و ادامه نبرد با گروه های مسلح و حامیان آن هاست.
مسئولان ترکیه و هم پیمان آن ها یعنی ناتو ، به خوبی از این تصمیم سوریه آگاه هستند و اذعان دارند که بازی که اردوغان با چند کشور منطقه ضمن همکاری با آمریکا و رژیم اسرائیل آغاز کرده است، به پایان رسیده است و دیدار بین اردوغان و پوتین، تنها تلاشی از سوی اردوغان برای نجات بقایای گروه های مسلح وابسته به اوست و به اعتقاد ناظران، ممکنست ایده اردوغان در پای میز مذاکره با پوتین، آتش بس باشد که هم روسیه و هم دولت سوریه با آن مخالفند.
بنابراین، نبردی که شروع شده است، جز با تحقق همه اهدافی که از سوی فرماندهان نظامی سوری ترسیم شده است، پایان نخواهد یافت.این بدان معناست که ترکیه که تلاش می کند تا مقرهای بازرسی خود در ادلب را تقویت کند، با احتمال برداشتن همه ایست های نظامی خود از آن منطقه مواجه است.
ناظران معتقدند که ایده آتش بس موقت ، بر روسیه پنهان نیست واین طرح، صرفا تلاشی برای تقویت و احیای گروه های مسلح است که درحال فروپاشی هستند.
بنابراین، ترکیه که در اجرای توافق سوچی و توافق های استانه سهل انگاری و درنگ کرد، دیگر مورد اعتماد مسئولان روسی نیست و احتمالات به قوت خود باقی است.آنچه ترکیه مطرح خواهد کرد، تهیه توافقی جدید است که فحوای توافق سوچی را داشته باشد ولی با شروط جدید که شاید تلاشی برای مشروعیت بخشیدن به حضور نیروهای ترکیه باشد که اردوغان به ادلب آورده است و نیز حفظ راه های بین المللی در آن منطقه از طریق نیروهای مشترک روسیه و ترکیه که این مساله به شکست این نشست، منجر خواهد شد و این امر،احتمال رویارویی نظامی در منطقه را افزایش خواهد داد.
در نتیجه، در ساعات آینده، همه کسانی که منتظر دیدار اردوغان و پوتین هستند، جواب سوالات خود را خواهند گرفت و چارچوب مرحله ی جدید از جنگ علیه سوریه مشخص خواهد شد و اینکه، نتیجه این خشونت چگونه به خود ترکیه بازخواهد گشت که در سال های جنگ سوریه، از جنگ حمایت کرده است.
حسام زیدان