العالم - تحلیل روز
مذاکرات راهبردی بین آمریکا و عراق که انتظار می رود در اواسط ژوئن آینده آغاز شود شامل سلسله دیدارهایی بین مقامات عالی رتبه دو کشور به منظور بررسی همه ابعاد روابط آمریکا – عراق خواهد بود.
به منظور درک نتایج احتمالی این مذاکرات راهبردی، باید ابتدا شرایط آغاز گفتگو و ماهیت منافع دو کشور را بررسی کرد.
پس از آنکه پارلمان عراق طرح اخراج نیروهای آمریکایی را از این کشور تصویب کرد و پس از تظاهرات میلیونی ملت عراق علیه حضور نظامی آمریکا در کشورشان، همچنین پس از حمله به پایگاه ها و سفارت و منافع آمریکا در عراق – که منجر به تعطیلی سفارت این کشور و خروج نیروهای آمریکایی از چند پایگاه در عراق شد – مایک پمپئو، وزیر خارجه این کشور در هفتم آوریل 2020 طرح مذاکرات راهبردی بین دو کشور را مطرح کرد.
بر این اساس می توان گفت انگیزه اصلی این مذاکرات تضمین سلامت نیروهای اشغالگر آمریکا و تعیین چهارچوب جدیدی برای ادامه حضور نظامیان آمریکایی در عراق و تضمین منافع این کشور در بلندمدت است.
لذا انتظار می رود که هیئت آمریکایی با استفاده از سیاست "چوب و هویج"، فهرست بلندبالایی از انتظارات و توقعات را تحویل دولت عراق دهند. از جمله این انتظارات می توان به این موارد اشاره کرد:
- تضمین ادامه حضور و سلامت نیروها، سفارت و شرکت های امریکایی در عراق
- حفاظت از منافع اقتصادی و سیاسی آمریکا در عراق و منطقه در بلندمدت
- مهار حشد الشعبی و ادغام آن یا تخلیه آن از تفکر مقاومت از طریق بازسازی ساختار آن و دور کردن آن از مرزهای سوریه و عراق
- جلوگیری از نفوذ اقتصادی، سیاسی، عقیدتی و فرهنگی ایران در عراق
- خلع سلاح گروه های مقاومت
واشنگتن می داند که کابینه مصطفی الکاظمی در سایه بحران اقتصادی و کسری بودجه، بحران کرونا، انتظارات مردمی و حمله های گروه تروریستی داعش، توان چندانی برای مقابله با فشارهای آمریکا در این مذاکره را نخواهد داشت و در مقابل طرف آمریکایی از ابزارهای بسیاری همچون تحریم اقتصادی و مالی و حتی امنیتی، برای اعمال فشار بر عراق برخوردار است؛ به همین دلیل است که ژوئن را برای آغاز گفتگوی استراتژیک انتخاب کرده است.
به نظر می رسد که دولت آمریکا خیلی زود برای تأمین مقدمات این مذاکرات دست به کار شده است؛ شاید بین آغاز دوباره حمله های گروه تروریستی داعش به استان های شمالی و غربی و این گفتگو ارتباطی وجود داشته باشد و در واقع بخشی از سیاست اعمال فشار آمریکا بر دولت عراق است تا از این طریق آن را مجبور به لغو طرح تخلیه پایگاه های آمریکایی کند.
این طور که پیداست مصطفی الکاظمی مسئولیت سنگینی برای حفاظت از حاکمیت و حیثیت عراق و خون شهدا دارد؛ وی نباید در مقابل فشارهای آمریکا تسلیم شود و منافع و استقلال و حاکمیت عراق را در اولویت قرار دهد و فراموش نکند که طرف مقابل در این گفتگو که با چهره خندان و ملاحظات دیپلماتیک پیش آمده است همان کسی است که فرزندان مبارز و رشید عراق را – که به گواه مراجع، قهرمانان پیروز بودند – به خاک و خون کشیده است.