العالم – لبنان
روزنامه الاخبار لبنان در این زمینه نوشت: فروپاشی مالی و اقتصادی که با لغو یارانه از کالاهای اساسی بدتر شده و تحریمهای اقتصادی منطقه ای و بین المللی علیه لبنان باعث شد تا الحریری قبل از سفر امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه به لبنان به تکاپو افتاده و اینگونه وانمود کند که قصد دارد وزارتخانه ها را میان طوایف و نیروهای سیاسی تقسیم کند تا بتواند نظر فرانسه و قدرتهای جهانی در خارج و گروههای سیاسی در داخل را جلب کرده و خود را حامی اصلاحات در لبنان نشان دهد.
اما منابع آگاه گفتند که الحریری در زمینه انتخاب وزرا خودسرانه عمل کرده به این شکل که اکثر وزرایش مسیحی هستند، و همزمان، وزرایی را از حزب الله انتخاب کرده اما اسامی شان را به این حزب نداده تا بر اساس توافق های قبلی، حزب الله، شخص یا اشخاصی را از میان آنان انتخاب کند، از سوی دیگر یک دیپلمات وابسته به ولید جنبلاط را برای پست وزارت امور خارجه انتخاب کرده در حالیکه جنبلاط پیشتر گفته بود که تمایلی به این وزارت ندارد، حتی وقتی عون به الحریری گفت که وزارتخانه های بهداشت یا آموزش و پرورش را به جنبلاط پیشنهاد کند، الحریری بر موضعش در زمینه اعطای وزارت امور خارجه به جنبلاط، اصرار کرد.
منابع لبنانی گفتند: الحریری درخصوص پست وزارت کشور که میشل عون آن را می خواست در اختیار حزب خودش یعنی المستقبل قرار دهد 5 مسیحی را به عون پیشنهاد کرده تا وی اسامی مورد نظرش را برای سایر وزارتخانه ها اعلام کند و سه وزیر مسیحی دیگر را به جریان المرده، حزب سوری قومی اجتماعی و حزب طاشناق پیشنهاد کرده است در حالیکه عون با چنین اقدامی مخالف بوده و معتقد است که وزارتخانه ها باید عادلانه میان تمام طوایف تقسیم شود.
کارشناسان معتقدند روند تشکیل کابینه لبنان بسیار کند و بیشتر شبیه انداختن توپ به زمین طرف مقابل است که به همین دلیل زمان زیادی را طلب می نماید علاوه بر آنکه الحریری در زمینه تشکیل کابینه جدی نیست که بهترین گواه برای این مدعا آن است که حزب الله اسمی را به الحریری ارائه نکرده و الحریری خودسرانه اقدام به اعلام اساسی کرده و از سوی دیگر الحریری در تماس با حزب سوسیالیست جنبلاط به وی پیشنهاد کرده که در دولت آتی، یکی از وزارتهای امور خارجه یا کشاورزی را عهده دار شود، لذا طرفهای لبنانی دریافته اند که الحریری قصد دارد به جای تشکیل کابینه ای که مورد رضایت همه باشد در تلاش است که طرفهای مختلف لبنانی را در برابر عمل انجام شده و اصطلاحاً کابینه ای تحمیلی قرار دهد.