العالم - کشکول
مانور دریایی-هوایی آمریکا به همراه ژاپن و چند کشور اروپایی از روز گذشته در آب های دربایی عرب و عمان آغاز شد، در این مانور ناو هواپیمابر فرانسوی "شارل دوگل" و ناو تهاجمی آمریکا "یو.اس.اس ماکین آیلند" به همراه دو ناوچه بلژیکی و ژاپنی در کنار هواپیماهای شناسایی و جنگنده های جاسوسی فرانسوی و آمریکایی حضور دارند.
این مانور گسترده، با ادعای محافظت از امنیت و آزادی دریانوردی برگزار شده است، اما نکته قابل تامل اینجاست که هیچ کدام از این کشورهای شرکت کننده در این مانور هیچ مرزی با دریای عرب، دریای عمان، خلیج فارس یا دریای سرخ ندارند و یا بهتر است بگوییم هزاران کیلومتر با آن فاصله دارند.
گمان نمی کنیم که این کشورها بیش از کشورهای منطقه به امنیت این گذرگاه های آبی اهمیت می دهند؛ زیرا امنیت سیاسی و اقتصادی کشورهای منطقه به طور کامل به امنیت این گذرگاه های آبی وابسته است. زیرا کوچکترین ناامنی که هر کدام از کشورهای منطقه و یا نفتکش ها با آن مواجه شوند، تاثیری منفی بر اوضاع اقتصادی و سیاسی کشورهای منطقه خواهد داشت.
تجربه تاریخی منطقه نیز ثابت کرده است که حضور نظامی کشورهای خارجی نه تنها امنیت را به ارمغان نمی آورد، بلکه یکی از بزرگترین عوامل ناامنی در منطقه ، به خصوص در سالهای اخیر، بوده است، به ویژه پس از آنکه آمریکا به رقیب اصلی برای کشورهای صادر کننده نفت در بازار جهانی تبدیل شده است.
آزادی دریانوردی و امنیت دریایی در منطقه هرگز توسط کشورهای منطقه تهدید نشده است، زیرا این کشورها به این واقعیت واقف هستند که امنیت آنها در گرو امنیت یکدیگر است، اما تمام حوادث امنیتی که منطقه شاهد آن بوده ساخته دست آمریکا، انگلیس و متحدان آنها بوده است و جهان شاهد بود که چگونه آمریکا به بهانه "نقض" تحریم های غیرقانونی و یکجانبه آمریکا علیه ایران، نفتکش‌ها را توقیف می کند و بعدها مشخص شده است که شماری از این نفتکش ها متعلق به متحدان آمریکا بوده است اتفاقی که با نفتکش اماراتی رخ داد.
توقیف نفتکش ایرانی توسط انگلیس در آب های آزاد به دستور آمریکا در تنگه جبل الطارق و یا حملات تروریستی به نفتکش های ایرانی و غیرایرانی در دریای مدیترانه و دریای عمان از اینگونه موارد است و تمام شواهد حاکی از آن است که "اسراییل" و آمریکا در پس پرده این حوادث بوده اند تا ایران را از صادرکردن نفت بازدارند و در منطقه ناامنی ایجاد کنند تا زمینه حضور بیگانگان در منطقه و دوشیدن کشورهای منطقه بیش از پیش برایشان فراهم گردد.
نمی توان درمقابل طمع ورزی آمریکایی، غربی و تجاوزگری اسراییلی ایستاد و یا از امنیت منطقه و گذرگاه های آبی آن دفاع کرد، مگر آنکه یک چشم انداز مشترک میان کشورهای منطقه شکوفا گردد؛ پایه و اساس این چشم انداز باید بر این مساله مبتنی باشد که حضور بیگانگان در منطقه موجب ناامنی و بی ثباتی می شود و تحقق امنیت به همکاری کشورهای منطقه نیاز دارد.
طرح «صلح هرمز» که جمهوری اسلامی ایران در مهرماه ۹۸ در راستای ایجاد صلح بین کشورهای ساحلی خلیج فارس مطرح کرد، به اعتقاد کارشناسان همچنان، کاربردی ترین طرح برای حفظ ثبات و آرامش در منطقه است.
در اکتبر سال ۲۰۱۹، حسن روحانی رئیس جمهوری اسلامی ایران برای تمام کشورهای جامعه هرمز یعنی بحرین، کویت، عراق، قطر، عمان، عربستان سعودی و امارات عربی متحده، نامه نوشت تا رسما آنها را به پیوستن به این ابتکار دعوت کند. آن دعوتنامه هنوز روی میز است.
این طرح بر پایه تشریک مساعی کشورهای ساحلی خلیج فارس با هدف پایان بخشیدن به حضور نیروهای بیگانه در این حوزه مهم و راهبردی آبی بنا نهاده شده و رهاورد آن ایجاد صلح و ثبات در خلیج فارس و پیشرفت و شکوفایی اقتصادی برای کشورهای منطقه است بر همین اساس این طرح، «ائتلاف امید» هم نامگذاری شده است.