العالم - فلسطین اشغالی
«اوری ورتمن» محقق موسسه مطالعات امنیت داخلی دانشگاه تل‌آویو در یادداشتی نوشت، در حالی که بسیاری در دهه نود فکر می‌کردند توافق «اسلو» یک پیشرفت تاریخی در مسیر حل نزاع اسرائیلی-فلسطینی است اما این توافق برای «اسحاق رابین» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی که از دستورکارهای نظامی و سیاسی اسرائیل دفاع می‌کرد یک اقدام امنیتی و نه سیاسی برای جلوگیری از تهدید دولت دو تابعیتی بود.
بر اساس گزارش «رأی الیوم»، وی افزود: بسیاری از اسرائیلی‌ها گمان می‌کنند که امضای توافق با سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) این واقعیت ناخوشایند را نادیده می‌گیرد اما این یک اشتباه راهبردی ناشی از توهم صلح است. رابین رویکرد جدایی میان اسرائیل و فلسطینی‌ها را دنبال می‌کرد و این تصور او از راه‌حل دولت دو تابعیتی از این فرضیه نشأت می‌گیرد که وجود اکثریت یهود میان اردن و دریا (دریای مدیترانه) به معنای تهدید موجودیتی است.
ورتمن درباره دیدگاه امنیتی رابین گفت، وی به فلسطینی‌ها نهادی (تشکیلات خودگردان) کمتر از یک دولت داد در حالی که رژیم صهیونیستی تمام دارایی‌های امنیتی خود مانند دره اردن، شهرک‌ها و قدس اشغالی را حفظ کرد و این باعث شده توافق اسلو تنها ابزار اسرائیلی برای خلق جدایی سیاسی با فلسطینی‌ها هر چند به صورت جزئی باشد؛ این هدف راهبردی و اصلی رابین از توافق اسلو بود نه صلح.
وی درباره زمینه‌ای که منجر به توافق اسلو شد، گفت، وقوع انتفاضه در اول دسامبر ۱۹۸۷ منجر به این نتیجه شد که ادامه اشغال کرانه باختری و نوار غزه امنیت داخلی اسرائیل را در هم می‌شکند به همین دلیل رابین تصمیم به امضای توافق اسلو گرفت تا به ملت فلسطین در کرانه باختری و نوار غزه «خودمختاری» بدهد.
ورتمن در پایان تأکید کرد، امروز پس از گذشت ۲۸ سال از توافق اسلو می‌توان گفت، این توافق منجر به صلح میان اسرائیل و فلسطینی‌ها نشد اما سیاست جدایی که رابین برای آن تلاش می‌کرد موفق شده هر چند به صورت جزئی است.
وی افزود، با وجود کاستی‌های این توافق اما گام امنیتی رابین برای تحقق دو هدف حتمی بود؛ اول اینکه به اسرائیلی‌ها و جامعه بین‌الملل این پیام رابدهد که تل‌آویو برای رسیدن به صلح با فلسطینی‌ها تلاش کرده و موضوع دوم که مهم‌تر است این بود که توافق اسلو از نظر رابین ابزاری برای جلوگیری از دولت دو تابعیتی و تأکید بر «آینده اسرائیل به عنوان دولتی یهودی» بود.
به گزارش فارس، ۲۸سال پیش در ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳، اسحاق رابین نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی و «یاسر عرفات» رئیس وقت کمیته اجرایی سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف)، توافق اسلو را در واشنگتن امضا کردند تا طبق آن، دو طرف، به صورت متقابل یکدیگر را به رسمیت بشناسند و اصول تحقق صلح و خروج تدریجی رژیم صهیونیستی از کرانه باختری و نوار غزه را اعلام کنند.
با گذشت این همه سال از این توافق، دیگر بر همگان روشن شده که هدف اصلی از این توافق، پایان دادن بر چند دهه درگیری میان ساف و اسرائیل و کنار گذاشتن مقاومت مسلحانه در برابر رژیم صهیونیستی بود. به همین دلیل است که بسیاری از مردم فلسطین خواستار اعلام لغو این قرارداد شوم و هماهنگی امنیتی میان تشکیلات خودگردان و تل‌آویو و اجرای برنامه‌های مقاومت برای آزادسازی فلسطین هستند.