العالم - زلال قرآن
به هدایت آیه 14 سوره مبارکه آل عمران:
« زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِالْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّـهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ»
ترجمه: (حبّ شهوات نفسانی، از میل به زنها و فرزندان و همیان‌هایی از طلا و نقره و اسبهای نشان دار نیکو و چهارپایان و مزارع، در نظر مردم زیبا و دلفریب است، (در صورتی که) اینها متاع زندگانی (فانی) دنیا هستند، و منزل و بازگشت نیکو نزد خداوند است).
غرض از زخارف دنیا همان تعلقات مادی دنیائی (اعم از: زن و فرزندان، مال و ثروت، مقام و شهرت، و...) هستند که به شهادت آیه 28 سوره مبارکه انفال:
« وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّـهَ عِنْدَهُ أَجْرٌعَظِيمٌ»
ترجمه: (و محققا بدانید که شما را اموال و فرزندان، برای شما عامل امتحان و ابتلا هستند و در حقیقت اجر عظیم نزد خداست).
وسیله ابتلا و امتحان آدمیان می باشند که دلبستگی و وابستگی به آنها موجب گرفتاری انسان در دنیا و آخرت خواهد شد، چرا که تعلق خاطر به آنها سبب می گردد تا با اشتغال دائم فکر و ذهن آدمی به آنها، تمام عمر دنیائی او در جهت اکتساب، حفظ و نگهداری، مصرف و لذت جوئی، و...، مصروف گردد، و از آنجا که این زخارف فانی دنیائی، قابلیت انتقال به سرای باقی را ندارند، در پایان راه زندگی، نامه عمل دارنده آنها از اعمال صالحه و معنویات قابل انتقال به جهان آخرت تهی و صاحب آنها «خَسرالدنیا والاخرة» خواهد بود.