العالم - فلسطین اشغالی
الجزیره -- شکاف در کابینه نفتالی بنت زمانی آغاز شد که درگیری لفظی بین میخال وودگر، نماینده صهیونیسم دینی و ادد سلمن، نماینده حزب راستگرا بر سر دستورات وزیر بهداشت رخ داد که به بیمارستان‌ها اجازه داد تا از نان تخمیر شده در تعطیلات عید پسح یهودیان استفاده کنند، در حالی که این اقدام در شریعت یهودیت حرام است.
این بحث با خروج ادد سلمن، نماینده حزب راستگرا از ائتلاف حاکم پایان یافت و ائتلاف حاکم به ریاست نفتالی بنت، اکثریت پارلمانی را از دست داد. کابینه ائتلافی بنت در زمان تشکیل شدن آن در ماه ژوئن گذشته، از حمایت ۶۱ کرسی کنست از مجموع ۱۲۰ عضو آن برخوردار شد. با توقف حمایت سلمن از کابینه ائتلافی، سهم ائتلاف بنت و سهم مخالفانش در داخل کابینه برابر شد و واقعیت آن است که ائتلاف حاکم در تل آویو، از همان ابتدا ناقص متولد شد، زیرا مخلوطی از احزاب چپگرا و ملی گرای افراطی یهودی، احزاب دینی و در کنار آن‌ها فهرست مشترک عربی در آن عضویت دارند.
پس از جلسه سلب رأی اعتماد در کنست، صهیونیست‌ها منتظر یازدهم ماه مه هستند که احزاب مخالفان در آن پیش نویس قانونی را برای انحلال کنست و برگزاری انتخابات زودهنگام ارائه خواهند کرد. حزب لیکود و در پشت سر آن بنیامین نتانیاهو اصلی‌ترین طرفی است که در کمین کابینه نفتالی بنت نشسته است و بیشترین چشم طمع را به نخست وزیری دارد.
مخالفان نفتالی بنت فروپاشی اوضاع امنیتی و حملات سریالی اخیر در تل آویو را دلایل کافی برای کنار رفتن کابینه و فروپاشی ائتلاف حاکم می‌دانند. در نهاد‌های امنیتی این رژیم، از بمب ساعتی سخن می‌گویند که با هر جنگ تل آویو در نوار غزه، فیتیله این بمب روشن خواهد شد که اشاره آن‌ها به تهدید فلسطینیان ساکن اشغالی سال ۱۹۴۸ است.
نتانیاهو از نفتالی بنت برای آنچه ضعف و ناتوانی او در هدف قرار دادن مسئولان بلندپایه حماس برای بازگرداندن امنیت اراضی اشغالی می‌خواند، انتقاد می‌کند.
او در کنست گفت: دولت فعلی فلج و دچار بحران عمیق است و هیچ تصمیمی اتخاذ نمی‌کند و ابتکار عمل ندارد.
آویگدور لیبرمن، وزیر دارایی کابینه نفتالی بنت با حمله به نتانیاهو به او پاسخ داد که او مسئول شرایط فعلی است، زیرا به فرماندهان حماس امان‌نامه داد. این‌ها فقط بخشی از جنگ لفظی است که ثابت می‌کند تل آویو در مسیری حرکت می‌کند که همراه با بحران‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی است و این سوال مطرح می‌شود که آیا تل آویو در هفتاد و چهارمین سالگرد تأسیس این رژیم، به سوی برگزاری انتخابات جدید حرکت می‌کند؟