العالم - لبنان
منابع خبری لبنانی در گزارشی تحلیلی به پروژه‌ی ضد مقاومت در انتخابات پارلمانی لبنان پرداخته و موضوعاتی از انتخابات خارج از کشور تا تقابل رسانه‌ای عربی-غربی و نتایج موردانتظار این انتخابات را بررسی کرده است.
در مقدمه این گزارش آمده است: «انتخابات پارلمانی لبنان که آغاز شده، از چند جهت با انتخابات قبلی متفاوت است؛ به ویژه با توجه به شرایط خاصی که این کشور پس از فروپاشی مالی و اقتصادی ۲۰۱۹ پیدا کرد. اما شرایط سیاسی و درگیری‌هایی که با خود به همراه داشت، همچنان مکمل وضعیت حوزه‌های انتخاباتی قبلی است که در آن نیروهای خارجی [به رهبری آمریکا و عربستان سعودی] تلاش کردند معادلات حضور مقاومت را تغییر داده و آن را در قالب یک اقلیت فاقد توانایی در حکومت و مدیریت نهادهای دولت نشان دهند».
آمریکا و متحدانش سعی دارند تا با نشان دادن مقاومت به عنوان یک اقلیت فاقد توانایی حکومت، معادلات سیاسی را به نفع خود تغییر دهند.
این گزارش درباره شرایط سال‌های قبل لبنان می‌نویسد: «یکی از تفاوت‌های حوزه انتخاباتی کنونی، ورود بازیگران جدید به صف نامزدی برای ۱۲۸ کرسی پارلمان است که مجموع کرسی‌های پارلمان لبنان را نشان می‌دهد. به‌ویژه با به وجود آمدن صدها گروه انقلابی در اعتراضات ملی ۱۷ اکتبر ۲۰۱۹ که با تشدید و تداوم بحران‌های اقتصادی، مالی و پولی بر تأثیر فروپاشی کشور، شتاب فزاینده‌ای به خود گرفت؛ خود طرف‌های خارجی هم به دنبال انفجار بندر بیروت در ۲۰۲۰، تلاش کردند که شتاب و سرعت اعتراضات مردم را افزایش دهند».
انتخابات خارج از کشور
«انتخابات لبنانی‌های مقیم خارج در مرحله اول انتخابات [در روز یکشنبه هشتم ماه مه] متاثر از یک برنامه رسانه‌ای فعال رای دادند که به طور کلی دو گروه اصلی از نامزدها را تبلیغ می‌کرد: احزاب ائتلاف ۱۴مارس و سازمان‌های جامعه مدنی. به ویژه رسانه‌هایی که گفتمان ضد مقاومت را در پیش گرفته و با تاکید بر به‌کارگیری جزئیات بحران اقتصادی در گفتمان انتخاباتی، مقاومت را مسئول فروپاشی وضع موجود معرفی می کند. سرمایه‌گذاری این رسانه‌ها روی از دست رفتن کرسی‌های نیروهای مقاومت از یک سو و جلوگیری از کسب اکثریت پارلمانی توسط آن‌ها در مجلس جدید، باعث خواهد شد تا در چهار سال آینده نیز پارلمان حرف آخر را در تشکیل دولت‌ها بزند. علاوه بر این، آن را قادر می‌سازد تا در انتخاب رئیس‌جمهور جدید برای لبنان پس از پایان دوره ریاست جمهوری فعلی میشل عون، دست بالا را داشته باشد».
محدودیت‌های اعمال‌شده علیه حزب‌الله لبنان در خارج، نتوانست نتایجی بر انتخابات بگذارد.
این گزارش درباره وضعیت حزب‌الله لبنان در انتخابات خارج از کشور گفت: ««قراردادن نام جنبش حزب‌الله در فهرست‌های تروریستی در برخی از کشورهای غربی و عربی، اِعمال تحریم‌ها علیه جنبش و اعضای آن و هم‌چنین محدودکردن فعالیت حامیان آن در خارج از کشور و در تصویر انتخابات خارج‌نشینان منعکس شد؛ به‌گونه‌ای که گویا این حزب در انتخابات خارج لبنان حضور نداشت. در حالی که متحد آن، جنبش امل در کشورهای خارجی به مثابه هم‌پیمان مقاومت ظاهر شد؛ اما در مجموع، تأثیر محاصره این کشورها بر مقاومت و طرفداران آن در روز انتخابات مقیمان خارج از کشور مشهود بود».
«سایر نیروهای سیاسی از این شکاف و نابرابری فرصت‌ها بین نامزدهای خود و کاندیداهای مقاومت در خارج از کشور استفاده کرده و سعی داشتند تا بیشترین تعداد رای‌دهندگان ممکن را به گزینه‌های ضد مقاومت خود که مورد حمایت کشورهای میزبان بودند، جلب کنند. با این حال، این کاندیداها در جایگزینی مقاومت در حوزه‌های انتخابیه موفق نبودند و نتوانستند تعدادکافی‌ای از رای‌دهندگان را برای تشکیل سهمیه‌های انتخاباتی در آن حوزه‌ها را بسیج کنند؛ این نتیجه با توجه به تعداد رای‌دهندگان اعلام شده در آن حوزه‌های انتخاباتی حاصل شده و به نظر می‌رسد که تاثیر چندانی نداشته است. تمام این رخدادها یک نتیجه کلی دارد و آن این است که سرانجام رقابت بر سر کرسی‌های مقاومت در انتخابات داخلی لبنان مشخص خواهد شد و نه در انتخابات خارج از کشور».
تقابل رسانه‌ای غیرعادلانه
در این گزارش درباره تقابل‌های رسانه‌ای با نیروهای مقاومت آمده: «از شروع انتخابات خارج از کشور و قبل و بعد از آن و تا روز طولانی انتخابات پارلمانی در داخل لبنان، می‌توان گفت که نامزدهای حزب نیروهای لبنانی وابسته به سمیر جعجع و گردان‌های لبنان (دو حزب ضد مقاومت ۱۴مارس) تقریباً به طور کامل بر بزرگ‌ترین و شناخته‌شده ترین شبکه‌های لبنانی تسلط دارند؛ شبکه‌هایی که با بودجه‌های مالی کلان اداره می‌شوند. در مرحله انتخابات خارج از کشور، حزب نیروهای لبنانی یکی از برجسته‌ترین شبکه‌های لبنان را تقریباً به طور مداوم در طول روز با تبلیغات انتخاباتی مستقیم یاغیرمستقیم در اختیار خود قرار گرفته بود. در خلال سکوت انتخاباتی درباره رای‌گیری‌های خارج از کشور و در روز انتخابات، این شبکه یک پخش زنده از فعالیت حزب نیروهای لبنانی داشت. در حالی که رقیب دیگرش، حزب گردان‌های لبنان در بیشتر زمان آن روز، مستقیماً از فعالیت‌های دفتر مرکزی‌اش در مرکز شهر بیروت پخش زنده داشت. این دو حزب برای پوشش تبلیغات نامزدهای خود در قالب سازمان‌های جامعه مدنی حرکت کردند که به نظر می‌رسید با احزاب ۱۴ مارس هماهنگی کامل داشتند».
احزاب وابسته به آمریکا و عربستان سعودی شبکه‌های تلویزیونی و رسانه‌های لبنانی را به خدمت تبلیغات خود درآوردند تا مقاومت را تخریب کنند.
«علاوه بر این، به مجریان این دو شبکه توصیه شد که رای‌دهندگان را تحریک کرده و آن‌ها را به نفع برخی از گزینه‌ها علیه سایرین هدایت کنند؛ این موضوع نقض قانون انتخابات و تعدی از اصول فعالیت حرفه‌ای رسانه‌ای بود.گذشته از کار شبکه‌های تلویزیونی سنتی، پیگیری رسانه‌های جدید و تریبون‌های آن نشان‌دهنده حجم عظیم تبلیغات انتخاباتی علیه مقاومت از نظر کمی و کیفی در تولیدات آن‌هاست. این رسانه‌ها در گزارش‌های خود به گونه‌ای فشرده سعی کردند تا نمای کل بحران‌های لبنان را در پیامدهای تاریخی آن خلاصه و نتیجه عمل مقاومت [از جمله در حوزه‌ی روابط خارجی نامناسب] نشان دهند. کشورهای محور آمریکا و متحدانش نیز تصمیم گرفتند که به طور یکجانبه لبنانی‌ها را مجازات کنند و با ایجاد حملاتی علیه مقاومت لبنان، از کشور خود در برابر تهدیدات و تجاوزات اسرائیل محافظت کنند. آن‌ها پروژه تبلیغاتی خود را از طریق روندهای دموکراتیک پی‌درپی در سال‌های گذشته و سپس با ایجاد حفاظ درخصوص توان دفاعی-سیاسی در پیش گرفتند».
این گزارش در ادامه به هزینه‌های تبلیغاتی احزاب ضد مقاومت اشاره کرده و نوشت: «با توجه به محدودیت قانون انتخابات در مورد هزینه‌های انتخاباتی نامزدها و لیست‌ها، در مقایسه با فعالیت‌های تبلیغاتی انجام‌شده در رسانه‌های تلویزیونی، بیلبوردها و ساختمان‌ها، مشخص است که هزینه‌های احزاب ۱۴مارس و سازمان‌های جامعه مدنی نشان دهنده این موضوع است که نبرد مرگ و زندگی در پیش است. در حالی که این فعالیت‌ها در صف مقاومت دیده نمی‌شود؛ چرا که رقبای آن به‌نحوی از تثبیت صندلی‌های خود مطمئن هستند و حتی تلاش می‌کنند تا کرسی‌های بیشتری نیز برای متحدانشان به دست آورند».
نتایج موردانتظار
این شبکه لبنانی در بخش پایانی گزارش انتخاباتی خود درباره نتایج مورد انتظار خاطرنشان کرد: «خروج جریان المستقبل از صحنه انتخابات پس از اعلام سعد حریری رهبر این جنبش مبنی بر توقف فعالیت‌های سیاسی خود، محاسبات نیروهای سیاسی را دچار تحول بزرگی کرد. تاثیر نمایندگان این جنبش به حدی است که توانست بزرگ‌ترین گروه پارلمانی را در انتخابات ۲۰۰۹ و دومین گروه پارلمانی در انتخابات ۲۰۱۸ به دست آورد؛ حتی پس از موافقت حریری با تصویب آن قانون انتخاباتی‌ای که منجر به شکست شد، بخش بزرگی از نمایندگان پارلمان مسیحی به گروه او وابسته بودند. عقب‌نشینی جریان سعد حریری، به شانس حزب نیروهای لبنانی [به رهبری سمیر جعجع] در کسب آرای منتخبان سُنی ضربه خواهد زد؛ به ویژه پس از اینکه جعجع به نزدیک‌کردن حریری به حامیان سعودی متهم و سرزنش شد. زمانی‌که که خشم حامیان جعجع برانگیخته شد و آن‌ها به صراحت از او خواستند تا با حریری بجنگد».
با کناره‌گیری سعد الحریری از انتخابات، احزاب سُنی ضعیف شده‌اند؛ در مقابل امیدها به پیروزی مقاومت و متحدانش افزایش یافته است.
گزارش در پایان به شانس‌های پیروزی احزاب سُنی و مقاومت اشاره می کند و می‌نویسد: «علی‌رغم تلاش شخصیت‌های سُنی نزدیک به حریری برای جلب توجه مردم به متحدان سعودی‌ها و سوء استفاده از مرحله غیبت جریان المستقبل، تأثیر این افراد در طیف های هل سنت کم ارزیابی شده است. به همین دلیل اکثر آمارهایی که توسط برجسته‌ترین کارشناسان مراکز آمار لبنان منتشر شده یا درباره آن ها صحبت به میان آمده، حاکی از نتایج مورد انتظاری است که امید شرط بندی‌های نیروهای ۱۴ مارس و سازمان‌های جامعه مدنی را ناامید می‌کند. در مقابل، ۲۷کرسی که نامزدهای جنبش امل و حزب الله برای آن معرفی شده بودند، به گفته مهم‌ترین کارشناسان و آمار انتخابات، کاملاً تضمین شده هستند. علاوه بر این، در طیف حامیان مقاومت، انتظار می‌رود که جنبش میهنی آزاد با ۱۲ تا ۱۵ نماینده منتخب، پیروز شود».
نتیجه‌گیری پایانی گزارش حاکی از پیروزی احزاب حامی مقاومت، بدین شرح است: «گروه دیگری از نمایندگان شامل جریان مراده با ۴نماینده، ۲ نماینده برای حزب سوسیال ناسیونالیست سوریه و همین طور حزب بعث سوسیالیست عرب و حزب الطاشناق با ۳نماینده، به اضافه حدوداً ۸نماینده سنی حامی گزینه مقاومت نیز تشکیل شده است. این پیش‌بینی، موفقیت نیروهای مقاومت و متحدان شان را برای کسب اکثریت مطلق پارلمانی تضمین می‌کند؛ نتیجه‌ای که برای تاثیرگذاری بر معرفی نخست‌وزیر و انتخاب رئیس‌جمهور کافی خواهد بود، حتی اگر تقابل به سمت انتخاب‌های غیر توافقی پیش برود. در مجموع، نبردی که کشورهای خارجی به رهبری ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی در برابر مقاومت به راه انداخته اند، در تمام سطوح آن و حتی قبل از بازشدن صندوق‌های رای، ناگزیر به نظر می رسد شکست خواهد خورد».