العالم- کشکول
طبق شواهد، اردوغان برای بازیابی اعتبار داخلی‌اش، به دستاوردی نیاز دارد از این‌رو، ترکیه علیه مناطق تل‌رفعت و منبج یارگیری می‌کند زیرا این دو منطقه برای ترکیه هدفی استراتژی محسوب می‌شود که مناطق تحت کنترل گروه شبه‌نظامی "قسد" دچار پارگی و تجزیه شوند.
فاصله شهر تل رفعت تا شهر حلب 35 کیلومتر است این شهر که 500 متر از سطح دریا فاصله دارد همچنان در سبد تهدیدهای ترکیه برای انجام عملیات نظامی جدید است.
در جاده منتهی به شهر تل‌رفعت در حومه شمالی حلب در شمال سوریه آرامش کامل پابرجاست هنگامی‌که از شهر حلب خارج می‌شوی باید از روستاهای حریتان، حیان، عندان و بیانون عبور کنید تا به شهری نزدیک به خطوط درگیری برسید که اردوگاه‌های آوارگان عفرین و دیر جمال در آن جای دارند. در این مناطق کشاورزانی را می‌بینید که در حال کاشت گندم هستند و به صداهای بمباران توپخانه‌ای یا پرواز پهپادهای ترکیه بر فراز آسمان این مناطق اهمیتی نمی‌دهند و هیچ‌یک از این کشاورزان به آنچه در اتاق‌های عملیات ارتش ترکیه که در حال تدارک حمله نظامی به آنجا هستند و یا استقرار گسترده گروه‌های مسلح مورد حمایت ارتش ترکیه، در مرزهای شهرشان توجه نمی‌کنند.
داخل شهر نیز نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند؛ زندگی به شکل طبیعی جریان دارد و حتی مراکز خرید نیز مملو از مشتریان است. با این حال، شهروندان نسبت به عملیات نظامی احتمالی ترکیه ابراز نگرانی می‌کنند و درباره ترک تل رفعت سخن می‌گویند. آمار میدانی حاکی از آن است که ارتش ترکیه از ابتدای ماه مه گذشته شهر امن تل رفعت و شهرک‌های حومه شمالی حلب را با 4638 خمپاره هدف حملات قرار داده و همچنین پهپادهای انتحاری آن نیز به یک مرکز کلینیک پزشکی را در مرکز تل رفعت طی هفته گذشته حمله کرده است.
به رغم بمباران شدید، ساکنان این شهر و آوارگان عفرین خانه‌های خود را ترک نمی‌کنند و آنها می‌دانند که بمباران‌ها و تهدیدهای نظامی ترکیه جان آنها را به خطر می‌اندازند ولی از شهر خارج نمی‌شوند. طبق امار سازمان ملل، حدود 151 هزار شهروند عفرین از سال 2018 آواره شده‌اند.
در هر صورت، تغییر بافت جمیعی عفرین تل رفعت در صورت حمله نظامی ترکیه، یکی از دغدغه‌های اهالی این منطقه گشته است؛ زیرا عملیات سابق ترکیه در این منطقه نقشه جمعیتی جدیدی را بر این شهر تحمیل کرد و پس از تسلط ارتش ترکیه و گروه‌های مسلح مورد حمایت آن بر منطقه عفرین، هرج و مرج و نابسامانی در این منطقه حاکم شده است. ادامه این وضعیت می‌تواند در آینده نزدیک به عاملی تعیین‌کننده در مساله وحدت اراضی و وحدت جغرافیایی و سیاسی کشور تبدیل شود.