العالم ـ زلال قرآن
به شهادت آیه 7 سوره مبارکه کهف، (که به آن اشاره شد)، مشیت بالغه الهی این است که، با زینت دادن مواهب و مظاهر زیبا و دل فریب دنیائی، آنها را در چشم آدمیان بیاراید، تا با امتحان و آزمایش درجه صدق ایمان آنها، صف نیکوکاران و مومنان حقیقی از صف بدکاران و کفار و مشرکین و منافقین جدا شود.
به بیان دیگر: مواهب بی شمار و گوناگون دنیا، وسائل ابتلا و امتحان نوع بشر هستند که استفاده صحیح و مطابق موازین شرع مقدس از آنها، انسان را به کمالات لایق و سعادت حقیقی موعود الهی می رساند.
پس بر هر فرد انسانی فرض است که رابطه حیات خود با مواهب دنیا را به گونه ای تنظیم کند که مظاهر فریبنده آنها نه تنها در مسیرکمال او مانع ایجاد نکنند، بلکه برای عبور سالم از مسیر پر پیچ و خم و پرخوف و خطرحیات دنیائی بهترین یار و یاور او باشند، و با قرارگرفتن در صراط مستقیم الهی، بکوشد در پرتو هدایت های عقل و وحی و با مجاهده و مبارزه با طغیانگری های نفس امّاره، خود را از گردنه ها و عقبه های پرفراز و نشیب زندگی به سلامت عبور دهد و راه کمال حقیقی خویش را به درستی بپیماید و ان شاءَالله تعالی در سایه فضل و عنایات او به کمال مطلوب خود برسد و ظرفیت هرچه بیشتر برای بهره مندی از رحمت بی کران الهی و نعمت های اخروی را به احسن وجه در وجود خود ایجاد کند.