العالم - اروپا
وزارت خارجه فرانسه بخش توصیه‌های مسافرتی خود را به‌روز کرده و از شهروندان خود از جمله شهروندان با تابعیت مضاعف ایرانی خواسته از سفر به ایران خودداری کنند!
پیش از این نیز «نیکلاس دی ریویر» نماینده فرانسه در نشست شورای امنیت که با محوریت نحوه اجرای قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام برگزار شد، اتهاماتی را به ایران وارد کرده بود.
او با بیان اینکه؛ «شورای امنیت سازمان ملل از جمهوری اسلامی می‌خواهد تا هیچ‌گونه فعالیتی در رابطه با موشک‌های بالستیک طراحی شده برای حمل کلاهک‌های اتمی انجام ندهد»، سناریوی تکراری و نخ‌نمای «مقصرنمایی» را بازتولید کرد.
اقدام جدید فرانسه در ممنوعیت سفر شهروندان این کشور به ایران که رویکردی کاملا ایران‌هراسانه دارد در حالی صورت گرفته که روز یکشنبه هفته جاری، «کاترین کولونا» وزیر خارجه این کشور طی تماس تلفنی با «حسین امیرعبداللهیان» وزیر امورخارجه کشورمان ضمن تاکید بر استقبال از گسترش روابط دو کشور عنوان کرده بود که پنجره دیپلماسی همچنان باز است و باید از آن به بهترین شکل برای رسیدن به توافق استفاده کنیم.
رفتارشناسی فرانسوی‌ها بیانگر آن است که سران این کشور بدون در نظر گرفتن ناکامی‌های گذشته این کشور که ناشی از اتخاذ مواضع دوگانه در قبال ایران بوده، بدون هیچ منطق دیپلماتیکی بر اشتباه‌های محاسباتی پیشین که پایگاه داده‌‌های آن از سوی ایالات متحده و رژیم صهیونیستی به‌روز می‌شود، پافشاری می‌کنند.
توهم کارگشا بودن «فشار توأم با مذاکره» که مدل جدیدی از راهبرد پوسیده و خاک‌خورده «سیاست چماق و هویج» پیشین آمریکایی‌هاست، کشور مدعی آزاداندیشی را در زنجیر توهمات آمریکایی گرفتار کرده و طبعا خسارت‌های آن نیز متوجه این کشور خواهد بود.
این رویکرد که بخشی از آن را می‌توان متاثر از بحران‌های شدید داخلی «امانوئل مکرون» مانند ناتوانی در مهار کرونا، تشدید بحران غذا و انرژی و افزایش تورم دانست، موجب شده تا او نتواند خود را به‌عنوان سیاست‌ورز موجهی در سپهر سیاسی فرانسه تثبیت کند.
شکست مکرون و هم‌حزبی‌هایش در انتخابات پارلمانی اخیر فرانسه که قطعا شرایط را برای او سخت‌تر از گذشته خواهد کرد، تنها بخشی از تاثیرات خطاهای مستمر دولت فرانسه در مدیریت مسائل داخلی و خارجی این کشور است.
سرگردانی و رفتار متناقض دولت فرانسه در اتخاذ تصمیم‌هایی که باید زمینه‌ساز برون‌رفت این کشور از بحران‌های سیاسی و اقتصادی باشد، تبدیل به گزاره‌های تعجب‌آوری شده که تنها تاثیر آن رسیدن مخاطبان به این قضاوت است که رویکرد مبتنی بر هرج و مرج بر دولت این کشور غلبه یافته است.
اگرچه یکی از دلایل رفتار دوگانه پاریس در قبال ایران قرار گرفتن این کشور در دو راهی حفظ منافع یا همراهی با سیاست‌های آمریکاست اما توجه به این واقعیت که واشینگتن در بزنگاه‌های راهبردی به‌راحتی فرانسه را قربانی منافع خود می‌کند، شاید بتواند تلنگری به مستاجران الیزه برای تجدیدنظر در سیاست‌های غیرسازنده آنها باشد.
روشن ترین نمونه رفتار آمریکا در قبال فرانسه را که باید از آن به عنوان تحقیر تاریخی پاریس از سوی واشینگتن یاد کرد، خارج کردن قرارداد ساخت زیر دریایی‌های هسته‌ای برای استرالیا از دست فرانسه بود که عدم‌النفع ۹۰ میلیارد دلاری را به پاریس تحمیل کرد.
از دیگر خطاهای راهبردی سران فرانسه تصور برخورداری از لابی‌های صهیونیستی در ازای حمایت‌ها و همراهی با رژیم از هم گسسته صهیونیستی است.
در این میان تقارن رفتار ایران‌هراسانه فرانسه با سفر «یائیر لاپید» نخست‌وزیر موقت صهیونیست‌ها به پاریس نیز نمی‌تواند اقدامی تصادفی تلقی شود.
ادعای ناپخته و نسنجیده فرانسه در هشدار به گردشگران این کشور برای سفر به ایران به دلیل مشابهت آن با بازی اخیر صهیونیست‌ها در خصوص منع کردن ساکنین سرزمین‌های اشغالی برای سفر به ترکیه به‌دلیل احتمال هدف قرار گرفتن از سوی ایران می‌تواند به عنوان بخشی از پازل ایران‌هراسانه رژیم صهیونیستی نیز مورد توجه قرار بگیرد.
تجربیات گذشته نشان داده که نقش‌آفرینی ابزاری فرانسه در بازی‌های سیاسی-امنیتی آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه ایران ضمن آنکه تاثیری در سیاست‌های اصولی کشورمان ندارد، تنها موجب محدود شدن امکان همکاری‌های سودمند سیاسی، اقتصادی و تجاری این کشور با ایران می‌شود و عواقبی را به‌دنبال خواهد داشت که هزینه‌های آن نه از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی بلکه صرفا از جیب پاریس پرداخت خواهد شد.
نورنیوز