العالم - فلسطین اشغالی
«مصطفی یوسف اللداوی» در مطلبی نوشت: افکاری که به ذهن اسرائیلی‌ها خطور می کند و طرح هایی که آنها برای منطقه خاورمیانه درنظر گرفته اند، افکاری که برخی ها معتقدند ب‍‍ذر اولیه ان توسط کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه پیشین امریکا کاشته شده، همه از بین رفته و طرح خاورمیانه جدید که رایس خواهان تشکیل آن شده بود، از بین رفته و امکان احیای آن وجود ندارد، این طرح ها با اسامی مختلف مطرح شد ولی طراحان بزرگ آن، از این طرح نومید شده و از آن صرف نظر کردند
«کاندولیزا رایس» در طرح خود تحت عنوان «خاورمیانه جدید» خواهان حمایت از رژیم صهیونیستی بود تا آن را به عنوان «یک کشور عادی » در منطقه جلوه دهد که روابطی حسنه با همسایگان عرب خود دارد و توافقنامه های عدم تعرض بین آن ها برقرار شود و از لحاظ اقتصادی هم دو طرف از رفاه و آسایش برخوردار شوند و از جنگ و کشتار و ویرانگری پرهیز کنند.
در مقابل عرب‌ها و فلسطینی‌ها هم باید جنایت اشغال سرزمینشان و بیرون راندن ملت خود و از بین رفتن آینده نسل هایشان را فراموش کنند و کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی و امریکا و جامعه بین‌المللی همکاری کنند تا مشکل فلسطینی‌های ساکن در اراضی فلسطینی و آوارگان در خارج از اراضی فلسطینی حل شود و صفت پناهندگی از آن ها حذف شود و تابعیت جدید و حق شهروندی در کشوری که در آن اقامت دارند ،اعطا شود.
شاید شرایط منطقه ای در آن مرحله از آن زمان برای ایجاد خاورمیانه جدید مناسب نبوده است، این همان خاورمیانه ای است که شیمون پرز نخست وزیر پیشین رژیم اسرائیل در کتاب خود تحت عنوان «خاورمیانه جدید» خواهان آن شده بود و کاندولیزا رایس نوید آنرا داده بود و خواهان تشکیل منطقه بر اساس اصول اقتصادی شده بود، اما این آرزوی بزرگ «اسرائیل»، در زمان حیات وی تحقق نیافت و حتی در دوران ریاست جمهوری ترامپ نیز که به دنبال تغییری اساسی در جایگاه رژیم صهیونیستی و روابط آن با کشورهای عربی بود، محقق نشد.
اسرائیلی ها معتقدند که شرایط منطقه ای در این مرحله، به ویژه پس از امضای توافق نامه چندجانبه آبراهام، برای ایجاد خاورمیانه جدید، متشکل از اکثریت کشورهای منطقه عربی که رژیم صهیونیستی در آن حضور دارد، بسیار مساعد شده است.
در این طرح، رژیم صهیونیستی به عنوان یک شریک اصلی و یک عضو معتبر، مشارکت فعالانه ومقتدرانه دارد و مسوولان این رژیم با رهبران و مقامات عرب دیدارهای علنی دارند و توافق های سیاسی، امنیتی، نظامی، اقتصادی ،گردشگری ،علمی و دینی با دولت‌های عربی امضا می کنند.
اسرائیلی‌ها این بار به توافق نامه‌های صلح سرد با کشورهای عربی قانع نخواهند شد بلکه با اطمینان و امید به امکان ایجاد یک بازار مشترک در خاورمیانه می نگرند تا کالاهای اسرائیلی به راحتی و بدون رقابت به همه بازارهای عربی راه پیدا کنند.
اسرائیلی ها تمایل زیادی به ساخت راه آهن دارند که اراضی اشغالی را به کشورهای منطقه پیوند دهد و شبکه بزرگی از جاده های مدرن بین المللی، فرامرزی که سفرهای مشترک را سازماندهی می کند و فاصله ها را نزدیکتر می کند، بین این رژیم و کشورهای عربی ایجاد شود تا احساس نفرت نسبت به اسرائیلی ها از بین برود.
درخصوص پروازهای مسافری بین رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی، کار به سرعت در حال انجام است، به شکلی که این رژیم درصدد خلاصی از مسیرهای هوایی طولانی و پرهزینه و جایگزینی آنها با مسیرهای جدید و به صرفه است تا پروازهایی با صرفه برقرار شود و روابط عادی بین این رژیم با کشورهای عربی برقرار شود. شاید سفر آتی جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا ، موجب شود که یک سری پروازهای هوایی مستقیم بین رژیم اسرائیل و برخی از پایتخت های عربی برقرار شود.
اسرائیلی‌ها همچنین ممکن است نقشه هایی را برای ساخت کانالی بین دریای مرده و دریای سرخ تهیه کنند، پروژه‌ای که نقشه‌های آن توسط طرف‌های آن تهیه و توافق شده و اجرای آن سال‌ها به تعویق افتاده است.
همچنین پروژه ساخت کانال جدید به موازات کانال سوئز که بنادر ایلات و عسقلان را به هم وصل می کند و ظرفیت بالایی دارد، ودر احیای ناوبری بین المللی و رونق اقتصاد جهانی که منافع مالی زیادی برای آنها به همراه دارد، نقش مهمی ایفا می کند.
اینها رویاهای بنیانگذار رژیم صهیونیستی و اولین نخست وزیر آن، دیوید بن گوریون، و جاه طلبی های شیمون پرز و دیگر مسوولین این رژیم است تا به موجودیت خود مشروعیت بخشند و روابط عادی با کشورهای منطقه برقرار کنند، بدون اینکه آرمان فلسطین مانعی بر سر راه آنها باشد یا آنها را مضطرب کند و امیدهایشان را ناامید کند. آیا رویاهایشان به واقعیت تبدیل خواهد شد و درمقابل چشمانشان ظاهر خواهد شد؟
یا اینکه فلسطینی ها به صورت آنها سیلی می زنند، رویاهایشان را به باد می دهند، آنها را از خوابشان بیدار می کنند و به سرجای اولشان باز می گردانند، زیرا نه صلحی بر ویرانه های سرزمینشان، وجود دارد، نه ثباتی بدون آزادی آنها، نه مشروعیتی برای دشمنشان در سرزمین آن ها، نه از بین رفتن آرمانشان، نه از بین رفتن هویتشان، و نه تضییع حقوقشان، و نه کوتاه آمدن از حق بازگشت به سرزمین شان و نه اینکه شخص دیگری بیاید و به جای آن ها حرف بزند زیرا آن ها صاحبان اصلی این سرزمین و برحق هستند.