العالم _ زلال قرآن
درقرآن کریم کلمه «مومن» گاهی درمورد خدا بکار رفته که به معنی ایمنی دهنده است، چنانکه درآیه 23 سوره مبارکه حشرآمده:
« هُوَاللَّـهُ الَّذِي لَاإِلَـٰهَ إِلَّاهُوَالْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُالْجَبَّارُالْمُتَكَبِّرُسُبْحَانَ اللَّـهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ»
ترجمه: (اوست خدای یکتایی که غیر او خدایی نیست، سلطان مقتدر عالم، پاک از هر نقص و آلایش، منزّه از هر عیب و ناشایست، ایمنی بخش دل های هراسان، نگهبان جهان و جهانیان، غالب و قاهر برهمه خلقان، با جبروت و عظمت، بزرگوار و برتر (ازحدّ فکرت)، زهی منزّه و پاک خدای یکتا که از هر چه بر او شریک پندارند منزّه و (ازآنچه در وهم و خیال و عقل اندیشند) مبرّاست).
و گاهی در مورد انسان های صاحب ایمان بکار رفته است که به معنی ایمنی یافته است، چنانکه در بخش دوم آیه 40 سوره مبارکه غافر آمده:
«...وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍأَوْأُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ»
ترجمه: (...و هرکه از مرد و زن عمل صالح به جا آورده در صورتی که با ایمان باشند آنان در بهشت جاودان داخل شوند و آنجا از رزق بی حساب (و نعمت بی شمار) برخوردار گردند).