العالم - لبنان
«نزيه منصور»، استاد حقوق بین الملل و عضو سابق مجلس نمایندگان لبنان در یادداشت نوشت: انواع کمیته‌های فنی و نظامی و اختلافات داخلی بین حاکمان بر اینکه چه کسی ریاست هیئت لبنانی را بر عهده بگیرد؛ مسلمان باشد یا مسیحی یا عضو یک جناح و حزب خاص، هیچ یک کاری از پیش نبردند.
دیدارها و نشست ها جز صدور چند بیانیه نتیجه‌ای نداشتند در حالی که دشمن همچنان در حال استخراج و صادر کردن (منابع طبیعی) است و در این سو گروه‌های مختلف فقط یکدیگر را متهم می کنند.
اما یک باره دبیرکل حزب الله شمشیر از نیام می کشد و بی هیچ تعارفی حرف آخر را می زند با این مضمون که سلاح آزادی بخش در اوج آمادگی است تا قطره قطره آب‌های منطقه‌ای ما را آزاد کند و دولت لبنان باید تکلیف خود را در قبال مرزهای دریایی این کشور مشخص کند و به مقوله (اول مرغ بود یا تخم مرغ) پایان دهد.
حکومت لبنان با هر سه رکنش، تصمیم نهایی خود را به همان منوالی که دبیرکل حزب‌الله اعلام کرده بود، به میانجی بی صلاحیت آمریکایی ابلاغ کردند و گفتند:
- نه نفت و نه گاز و نه کاریش و نه بعد از بعد از کاریش!
طبق معمول بوق‌ها و طبل‌های توخالی شروع به سر و صدا و ترساندن مردم از جنگ ویرانگر کردند و دشمن ملتمسانه رو به سوی واشنگتن گذاشت تا توافقنامه را مطابق با خواست لبنان به انجام برساند و میانجی دیگری را برای به سرانجام رساندن توافقنامه معرفی کند!
سوال: آیا غیر از این است که شمشیر عزت و کرامت، دشمن و آمریکا را مجبور به پذیرش انتظارات لبنان کرد؟