العالم - زلال قرآن
غرض از بقای در دارالسلام خلود در آن است که انسان در دنیا باید بطور دائم و مستمر بکوشد با حفظ سلامت همه جانبه نفس، خوف و خشیت از خداوند عزّوجل درظاهر و باطن و توبه و انابه بدرگاه الهی شرایط بقای در دارالسلام را در وجود خویش تقویت کرده و تثبیت نماید تا در پرتو آنها به فضل الهی عنایت خاصه خداوند رحمان مذکور درآیات 31 تا 34 سوره مبارکه ق:
« وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ. هَـٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ . مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ. ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ»
ترجمه: (و بهشت را برای اهل تقوا نزدیک آرند تا هیچ دور از آن نباشند (و رنج حرکت نکشند). این بهشت همان است که وعده داده شده، برای هر بنده‌ای که به درگاه خدا بازگشته و نفس را (از حرام) نگه داشت. آن کس که از خدای مهربان در باطن ترسید و با قلب خاشع و نالان به درگاه او باز آمد. در آن بهشت با تحیّت و سلام حق در آیید که این روز دخول ابدی در بهشت جاودانی است)، درحق او محقق شده و او به سلامت وارد بهشت رضوان الهی گردیده و بطور جاودانه از نعمت های بیکران آن برخوردار شود ان شاءَالله.