العالم - زلال قرآن
باور یقینی به حقایق هستی (بخصوص ذات اقدس الهی) انسان را به عبادت خالصانه و عبودیت خاشعانه می رساند.
به شهادت آیه 115 سوره مبارکه بقره:
« وَلِلَّـهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّـهِ إِنَّ اللَّـهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»
ترجمه: (مشرق و مغرب هر دو ملک خداست، پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده اید، که خدا (به همه جا) محیط و (به هرچیز) داناست).
باور قلبی و یقینی به حقایق عالم هستی انسان را به درجه ای از قدرت درک و معرفت می رساند که یقین کند هر مخلوقی جلوه ای از خالق خویش است و کل عالم وجود، مُعرف و مُبَیّن علم و قدرت و عظمت و کبریائی حضرت حق سبحانه و تعالی می باشد.
و با نظر به وجه الله ( توجه قلبی به خداوند سبحان) است که انسان قدرت و عظمت و بزرگی و صف ناپذیر خالق خویش را هرچه بهتر و بیشتر درک می کند و به تکلیف و وظیفه خلیفه الهی خود بعنوان اشرف مخلوقات عالم به درستی پی می برد و در مقابل ذات اقدس الهی با تمام وجود خاضع و خاشع شده و با عبادت و عبودیت صادقانه و خالصانه به وظایف و مسئولیت های خود عمل می نماید.