العالم - زلال قرآن
از دقت در آیه 11 سوره مبارکه زمر:
« قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّـهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ»
ترجمه: (بگو که من خود مأمورم که تنها خدا را پرستش کنم و دین را برای او خالص گردانم (و هرگز شرک نیاورم)).
انسان به این باور قلبی می رسد که اخلاص در نیت و عمل و...، از جمله مهمترین شروطی است که موجب قبولی اعمال عبادی انسان در پیشگاه قدس ربوبی می گردد.
چرا که عبادت حقیقی، عبادت مخلصانه ای است که ضمن اختصاص آن به ذات اقدس الهی، فقط و فقط به قصد رضا و رضوان او، و با خضوع و خشوع کامل قلبی صورت پذیرد و انسان را به درجه عبودیت و بندگی و اطاعت بی چون و چرای اوامر الهی و پرهیز کامل از نواهی او برساند و از آنجا که این گونه امور از باور قلبی و یقینی به خالقیت، مالکیت، حاکمیت و سلطنت و غِنی و صمدیت مطلق خداوند سبحان از یک طرف، و مخلوقیت، مملوکیت، محکومیت، و فقر و نیاز مطلق انسان به خداوند قادر متعال از طرف دیگر، حاصل می شوند، لذا انسان باید با این باور قطعی به عبادت و عبودیت الهی بپردازد تا ان شاءَالله مورد قبول خداوند سبحان قرارگیرد.
که البته شرط تحقق آن این است که بنده از روی علم و آگاهی و اختیار توام با عشق و محبت الهی، برای انجام عبادت خالصانه قیام کند و بکوشد با تسلیم محض خداوند سبحان بودن، و با نیت پاک و با توجه قلبی، اعمال عبادی خویش را بر دستورات حق تعالی و احکام شرع مقدس منطبق نماید.