العالم - زلال قرآن
می توان گفت هر مخلوقی در ابتدای خلقتش از نظر رشد، در مرتبه استعداد محض است ولی به مرور زمان در پرتو لطف و رحمت الهی و هدایت های خداوند رحمان، راه رشد استعداد های ذاتی خویش را طی می کند و دراین مسیر تدریجاً از عالم غلظت و ظلمت فاصله می گیرد و با تبدیل «مادّه» به «صورت» و «صورت» به «معنی و باطن» به سمت عالم نور حرکت کرده و تا جائی پیش می رود که از درجه «نفس» به درجه «عقل» و درنهایت به مقام اعلی «روح» می رسد.
در جریان این سیرکمالی است که آن مخلوق ازحالت نقص و پستی و بی ارزشی بسوی کمال و رفعت و ارزشمندی و خیر برتر و در نهایت به نور کامل و وصل به نوالانوار که همان مقصد اعلی و هدف اصلی و نهائی آفرینش اوست حرکت کرده و به کمالات لایق خویش می رسد.