العالم - زلال قرآن
قرب حقیقی بندگان به خداوند تبارک و تعالی، از راه رشد متعادل و متوازن استعدادهای ذاتی آنها و پیدایش آثار صفات کمالیه خداوند عزّوجل در وجودشان و تخلفشان به اخلاق الله محقق می گردد، و این همان هدف اعلائی است که به گواه حدیث شریف نبوی:
« اِنّی بُعِثتُ لِاُتَمِمَ مَکارِمُ الاَخلاق»
رسول الله (ص) مأمور به آن بوده و به شهادت آیه 4 سوره مبارکه قلم:
«وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ»
ترجمه: (و در حقیقت تو به نیکو خلقی عظیم آراسته‌ای).
خود آن حضرت به عنوان مقرب ترین بندگان خدا در اعلی مرتبه ممکن به آن متخلق و نماد تقرب حقیقی به خداوند سبحان بوده است.
لازم به یادآوری است که این امر بسیار مهم د رپرتو ایمان کامل و عمل صالح ( به خصوص عبادت خالصانه و عبودیت خاشعانه حق تعالی و ذکر با حضور قلب اسماء حُسنی و صفات علیای الهی و تلاوت آیات نورانی قرآن کریم و تدبر و تعمق درحقیقت آنها و...) قابل حصول است، چرا که انجام این اعمال به ویژه تفکر و تعمق درحقایق قرآنی و اسماءالله موجب می گردد تا روح انسان مدام در معرض تابش انوارالهی قرارگرفته و در اثر تماس مستمر با حقیقت آنها، کم کم با آنها سنخیت پیدا کرده و در اثر اُنس و اُلفت با آنها به اخلاق الله متخلق گردد، و با کسب تدریجی آمادگی های لازم خود را برای حَشر با آنها در قیامت مهیّا سازد، که این امر یکی از عملی ترین اَشکال تحقق قرب حقیقی به خداوند تبارک و تعالی است.