العالم ـ زلال قرآن
و ادب احساس حضور در محضر الهی وقتی محقق می شود که:
اولاً – باتوجه به آیات زیر:
1 – آیه 9 سوره مبارکه رعد:
« عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ»
ترجمه: (او ست عالم به عوالم غیب و شهود و بزرگ خدای متعال).
2 – بخش آخر آیه 55 سوره مبارکه احزاب:
«... إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا»
ترجمه: (... به طور قطع خدا بر همه چیز کاملا گواه و آگاه است).
3 – آیه 9 سوره مبارکه بروج:
« الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ»
ترجمه: (آن خدایی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست، و خدا بر هرچه در عالم است گواه است).
که انسان به یقین باور کند که خداوند سمیع و بصیر و علیم، در همه احوال (به طور پیوسته و لاینقطع) برتمامی موجودات پیدا و پنهان عالم هستی و بر همه افکار و نیّات و گفتار و اعمال انسانها شاهد و ناظراست.
ثانیاً – انسان باید به طور دقیق توجه داشته باشد که در همه اوقات و احوال و به خصوص به هنگام اقامه نماز در محضر حضرت حق سبحانه و تعالی حاضر است، و موظف است هم با راه و رسم ادب حضور در محضر خداوند علیّ عظیم و کبیر متعال (از جمله حضور قلب و توجه تام و تمام به ذات اقدس الهی) کاملاً آشنا باشد، و هم مکلف است که به این آداب به طور دقیق عمل نماید، تا با همین احساس حضور بتواند با شهود قلبی و باور یقینی، حقیقت اسماء و صفات جمال و کمال و جلال حق تعالی را بدرستی درک کرده و در مقابل آنها خاضع و خاشع گردد.